Σήμερα!..

Του Άρη Δαβαράκη Η  σημερινή μέρα , Κυριακή 12/02/2012, είναι μια ημερομηνία από μόνη της ξεχωριστή, ακόμα και αισθητικά αν το πάρεις :1202...

Του Άρη Δαβαράκη

Η  σημερινή μέρα, Κυριακή 12/02/2012, είναι μια ημερομηνία από μόνη της ξεχωριστή, ακόμα και αισθητικά αν το πάρεις :12022012. Δεν έχει κάτι γοητευτικά μυστήριο και κάπως μεταφυσικό με τα 4 δυάρια, τις δύο μονάδες και τα δύο μηδενικά; Είναι η μέρα που το Έθνος της σύγχρονης Ελλάδας που δημιουργήθηκε (τυπικά μιλάμε τώρα) πριν 191 χρόνια, μετά από δύο σχεδόν αιώνες σκαμπανεβάσματα, αποφασίζει κάτω από...
πολύ δυσμενείς συνθήκες («με το σουγιά στο κόκκαλο, με το λουρί στο σβέρκο» + «δεν είν’ εύκολες οι θύρες, εάν η χρεία τες κουρταλεί») πως θα πορευτεί μπαίνοντας πια στον τρίτο αιώνα ζωής του –την 25η Μαρτίου του 2021.
Την Παρασκευή το βράδυ, στο facebook, εκεί που διάβαζα και έγραφα διάφορα και ανταλλάσσαμε στα όρθια αστεία με την Αναστασία γιατί έπρεπε να βιαστούμε να ετοιμαστούμε να πάμε κάπου όπου ήμασταν καλεσμένοι (όπου περάσαμε μέλι και ζάχαρη!), ο άγνωστός μου “ fb φίλος” Κώστας Κωστόπουλος, μου έγραψε: «Kostas Kostopoulos: Και λευτερωθήκαμεν από τους Τούρκους και σκλαβωθήκαμεν εις ανθρώπους κακορίζικους, όπου ήταν η ακαθαρσία της Ευρώπης. Μακρυγιάννης». Το βρήκα κατά τις 2 το πρωί που επέστρεψα σπίτι το σχόλιό του και, χωρίς να σκεφτώ, του απάντησα: «Τώρα, ο Θεός να με λυπηθεί, μην γίνω βλάσφημος, μήπως όμως, λέω μήπως, ΑΝ ο Μακρυγιάννης είχε δει τα έργα της Αναγέννησης ή του Βαν-Γκόγκ, αν είχε ακούσει το Amarcord του Nino Rota και τους Beatles, αν είχε ερωτευτεί χορεύοντας το Strangers in the night με τη φωνή του Frank Sinatra, αν είχε ονειρευτεί στα κανάλια της Βενετίας ή τις όχθες του Σηκουάνα, αν είχε διαβάσει Μπωντλέρ ή Ντίκενς ή Μάρξ ή και Πούσκιν ή Ντοστογιέφσκι, αν, λέω, είχε δεί το "Οσα Παίρνει ο Ανεμος" με τη Βίβιαν Λή, την "Καζαμπλάνκα" με τον Μπόγκαρντ και την Ιγκριντ Μπέργκμαν ή τον «Πολίτη Καίην» του Όρσον Ουέλλες έστω, μήπως, λέω μήπως, είχε άλλη γνώμη για τους "κακορίζικους" αυτούς -και τους συνανθρώπους τους; Εγώ είμαι βέβαιος. Μια γυμνοπαιδία του Σατί αν είχε ακούσει ο Μακρυγιάννης δεν θα το είχε γράψει αυτό φίλε Κώστα Κωστόπουλε». Και ο Κώστας συμφώνησε –ένας ευγενέστατος σύγχρονος Έλληνας.
Ακούω συνανθρώπους Έλληνες, φίλους και γνωστούς και αγνώστους, να μιλάνε τόσο άσχημα για τους «κουτόφραγκους» και να ανασύρουν κάτι «Βυζαντινές θεωρίες» (όπως ότι η Ελληνική Επανάσταση δεν έπρεπε να είχε γίνει ποτέ γιατί αν είχαμε παραμείνει στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, ως ικανότεροι, πιο μορφωμένοι και δημιουργικοί θα ήμασταν μία τεράστια κυρίαρχη δύναμη μέσα σε μια πολυπολιτισμική ισχυρή megaκοινωνία - και θα ανταγωνιζόμασταν μέχρι και τις ΗΠΑ) και αναρωτιέμαι, είμαι πια τόσο αμόρφωτος και τόσο βλάξ ώστε αυτή η εκδοχή να με θυμώνει μέχρις εκρήξεως;
Ε, όχι λοιπόν, θέλαμε να χτίσουμε μια σύγχρονη Ελλάδα με τα κομμάτια και τα θρύψαλα της ιστορίας που σκόρπισε στην 30 σχεδόν αιώνων διαδρομή της και με κυρίως όπλο μας για να «ενοποιήσουμε το χρόνο», την μαγευτική μας γλώσσα που από τις αμμουδιές του Ομήρου (όπως έχουμε βαρεθεί να επαναλαμβάνουμε) λέει τον ουρανό-ουρανό και τη γή-γή, τα΄άστρα-άστρα , τη θάλασσα-θάλασσα, την αγάπη-αγάπη (και τον έρωτα-έρωτα -αυτό που το πάς Σαπφώ μου Λεσβία;)
Θα σας πω κάτι: Αυτό που μας συνέβη (που δημιουργήσαμε δηλαδή), μας επιτρέπει ξανά, πέρα από τα λάθη μας, να συνέλθουμε επιτέλους και να βάλουμε άλλες προτεραιότητες –γιατί όχι και να προτείνουμε στην ανθρωπότητα άλλες προτεραιότητες – άλλης τάξεως.
Είμαστε πια ένα με την Ευρώπη, θέλουμε δεν θέλουμε (και κατά 80% περίπου θέλουμε). Να ψηφιστεί με το καλό το PSI, να πάρουμε άλλη μια δόση (άμεσα εννοώ) και να κάτσουμε να δούμε τι θα κάνουμε. Δεν γίνεται, δεν υπάρχει αυτό, είναι απαράδεκτο να ζούμε με την παλάμη απλωμένη σαν ζητιάνοι και να ζητάμε συνεχώς την επόμενη δόση μας.
Καλή δύναμη σε όλους μας – το 80 με 90% των Ελλήνων που δεν έχουμε καβατζωμένα ευρώ σε ξένες τράπεζες θα ταλαιπωρηθού(ν)με φριχτά. Αλλά θα έχουμε ένα όραμα επιτέλους: Ένα ρεαλιστικό όραμα. Όχι «Η Ελλάδα της δραχμής» και «δεν πληρώνω, δεν πληρώνω». Αυτά είναι ντροπή: Πρέπει να δουλέψουμε και έχουμε ένα από τα ακριβότερα οικόπεδα του πλανήτη.
Φτάνει η γκρίνια. Ναι στην ψηφοφορία, ανασχηματισμός την Δευτέρα και αμέσως, χωρίς κολπάκια και μαλαγανιές, αυτό που έχουμε συμφωνήσει και το ζητά και ο Σαμαράς (αδιαπραγμάτευτα) και η αριστερά και το υγιέστερο κομμάτι του (συγχωρεμένου) ΠΑΣΟΚ – και πάνω απ’ όλα και απ’ όλους η κοινωνία: Εκλογές τώρα.