Από την ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ diktiospartakos.blogspot.com H Ελλάδα και η Πορτογαλία είναι δύο χώρες που η ιστορία τους σημα...
Από την ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ
ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
diktiospartakos.blogspot.com
H Ελλάδα και η Πορτογαλία είναι δύο χώρες που η ιστορία τους σημαδεύτηκε από παρόμοια γεγονότα. Και οι δυο λαοί που πρωταγωνίστησαν σε τεράστιας σημασίας πολιτικές πράξεις όπως η Εξέγερση του Πολυτεχνείου και η Επανάσταση των Γαριφάλων, είδαν την άνθηση των προσδοκιών και απαιτήσεων τους που σηματοδότησε το ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, να αφομοιώνονται σε έναν αστικό εκδημοκρατισμό συνδυασμένο με κάποιες παραχωρήσεις, που δεν άντεξαν και ισοπεδώθηκαν από την είσοδο των κρατών σε ΝΑΤΟ και Ε.Ε., από την εφόρμηση του Κοινοβουλευτικού Ολοκληρωτισμού, πολιτικό επιστέγασμα του Κοινωνικού και Εργασιακού Μεσαίωνα που επιβάλλεται στο όνομα της κρίσης, των ελλειμμάτων και της «εθνικής ανάπτυξης».
Η διαφορά είναι ότι ο Καρβάλιο συμμερίζεται την...
κοινωνική απόγνωση και παραδέχεται την αποτυχία της συγκλονιστικής του απόπειρας.
Ενώ οι Κλέφτες του ΠΑΣΟΚ, οι «αντιστασιακοί» από το εξωτερικό, αποκρύπτουν τα εγκλήματα κατά του εργαζόμενου λαού μας, του φορτώνουν τις ευθύνες των δικών τους πολιτικών, συσκοτίζουν την αντιδραστικότητα των επιλογών τους και βρίσκουν ιδεατό εκφραστή του κοινωνικού κανιβαλισμού τους και του ολοκληρωτισμού τους στο πρόσωπο του Πάγκαλου, με τη γνωστή ρήση «μαζί τα φάγαμε»!
Και για τους δύο λαούς όμως ο δρόμος της εξέγερσης φαντάζει περισσότερο από ποτέ Αναγκαίος.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΔΗΛΩΣΕΩΝ ΚΑΡΒΑΛΙΟ
Καρβάλιο: «Αν ήξερα πού θα έφτανε η Πορτογαλία δεν θα έκανα την Επανάσταση των Γαριφάλων»
Αν ήξερα πού θα έφτανε η Πορτογαλία δεν θα είχα κάνει την Επανάσταση των Γαριφάλων, λέει, 27 χρόνια μετά το κίνημα που έβαλε τέλος στη μακρά δικτατορία, ο λεγόμενος και «λοχαγός του Απρίλη» Οτέλο Σαράιβα ντε Καρβάλιο.
Στα 75 του χρόνια, ο στρατιωτικός ηγέτης της επανάστασης εκτιμά πως το γεγονός ότι «μια μεγάλη μάζα πληθυσμού, δύο εκατομμύρια άνθρωποι ζουν σήμερα στη φτώχεια, σημαίνει ότι οι στόχοι της επανάστασης δεν επιτεύχθηκαν».
Ο αγωνιστής Καρβάλιο δηλώνει «σοκαρισμένος» από τις ανισότητες που βιώνουν οι Πορτογάλοι καταγγέλλοντας τις «τεράστιες διαφορές στους μισθούς». Από τη μια, οι χαμηλές απολαβές του κόσμου και από την άλλη, «οι ανήθικες αμοιβές των επικεφαλής επιχειρήσεων». «Αυτό με σοκάρει», λέει στη συνέντευξή του στο πρακτορείο ειδήσεων Lusa. Και θυμίζει ότι υπάρχουν και «αυτοί που σηκώνονται στις 5 το πρωί για να πάνε στο εργοστάσιο και το χωράφι και φτάνουν στο τέλος του μήνα με ένα μισθό φτώχειας». Ο κατώτερος μισθός στην Πορτογαλία είναι 475 ευρώ μικτά.
Ο Καρβάλιο θεωρεί εαυτόν φύσει αισιόδοξο, όμως τώρα του είναι «δύσκολο να δει το μέλλον με αισιοδοξία». «Η χώρα μας δεν έχει φυσικούς πόρους, ο μοναδικός της πλούτος είναι ο λαός... Αυτός ο λαός, που έζησε 48 χρόνια υπό στρατιωτική και φασιστική δικτατορία, άξιζε άλλα πράγματα και όχι να ζουν στη φτώχεια δύο εκατομμύρια άνθρωποι». «Δεν θα είχα κάνει την 25η Απριλίου αν ήξερα ότι θα φτάναμε στη σημερινή κατάσταση», λέει ο «Οτέλο», όπως τον αποκαλούν οι συμπατριώτες του. «Θα είχα παραιτηθεί από τον στρατό και... θα είχα κάνει αυτό που κάνουν οι νέοι τώρα. Θα είχα φύγει στο εξωτερικό».
Αντιμέτωπη με μια τρομερή κρίση, η Πορτογαλία πήρε σειρά μέτρων, κατέληξε όμως εν τέλει στην πόρτα της τρόικας. Η αντιπολίτευση διαβεβαιώνει ότι θα στηρίξει την κυβέρνηση στις διαπραγματεύσεις της για τη διασφάλιση της συμφωνίας δανεισμού, πολλοί όμως είναι εκείνοι που κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για στραγγαλιστική συμφωνία με δυσβάσταχτους όρους. «Ο κίνδυνος να πεθάνει ο ασθενής από το φάρμακο είναι υπαρκτός», προειδοποίησε ο πανεπιστημιακός οικονομολόγος Πάουλο Πίνιο απηχώντας την άποψη πολλών.
ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ
H Ελλάδα και η Πορτογαλία είναι δύο χώρες που η ιστορία τους σημαδεύτηκε από παρόμοια γεγονότα. Και οι δυο λαοί που πρωταγωνίστησαν σε τεράστιας σημασίας πολιτικές πράξεις όπως η Εξέγερση του Πολυτεχνείου και η Επανάσταση των Γαριφάλων, είδαν την άνθηση των προσδοκιών και απαιτήσεων τους που σηματοδότησε το ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, να αφομοιώνονται σε έναν αστικό εκδημοκρατισμό συνδυασμένο με κάποιες παραχωρήσεις, που δεν άντεξαν και ισοπεδώθηκαν από την είσοδο των κρατών σε ΝΑΤΟ και Ε.Ε., από την εφόρμηση του Κοινοβουλευτικού Ολοκληρωτισμού, πολιτικό επιστέγασμα του Κοινωνικού και Εργασιακού Μεσαίωνα που επιβάλλεται στο όνομα της κρίσης, των ελλειμμάτων και της «εθνικής ανάπτυξης».
Η διαφορά είναι ότι ο Καρβάλιο συμμερίζεται την...
κοινωνική απόγνωση και παραδέχεται την αποτυχία της συγκλονιστικής του απόπειρας.
Ενώ οι Κλέφτες του ΠΑΣΟΚ, οι «αντιστασιακοί» από το εξωτερικό, αποκρύπτουν τα εγκλήματα κατά του εργαζόμενου λαού μας, του φορτώνουν τις ευθύνες των δικών τους πολιτικών, συσκοτίζουν την αντιδραστικότητα των επιλογών τους και βρίσκουν ιδεατό εκφραστή του κοινωνικού κανιβαλισμού τους και του ολοκληρωτισμού τους στο πρόσωπο του Πάγκαλου, με τη γνωστή ρήση «μαζί τα φάγαμε»!
Και για τους δύο λαούς όμως ο δρόμος της εξέγερσης φαντάζει περισσότερο από ποτέ Αναγκαίος.
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΔΗΛΩΣΕΩΝ ΚΑΡΒΑΛΙΟ
Καρβάλιο: «Αν ήξερα πού θα έφτανε η Πορτογαλία δεν θα έκανα την Επανάσταση των Γαριφάλων»
Αν ήξερα πού θα έφτανε η Πορτογαλία δεν θα είχα κάνει την Επανάσταση των Γαριφάλων, λέει, 27 χρόνια μετά το κίνημα που έβαλε τέλος στη μακρά δικτατορία, ο λεγόμενος και «λοχαγός του Απρίλη» Οτέλο Σαράιβα ντε Καρβάλιο.
Στα 75 του χρόνια, ο στρατιωτικός ηγέτης της επανάστασης εκτιμά πως το γεγονός ότι «μια μεγάλη μάζα πληθυσμού, δύο εκατομμύρια άνθρωποι ζουν σήμερα στη φτώχεια, σημαίνει ότι οι στόχοι της επανάστασης δεν επιτεύχθηκαν».
Ο αγωνιστής Καρβάλιο δηλώνει «σοκαρισμένος» από τις ανισότητες που βιώνουν οι Πορτογάλοι καταγγέλλοντας τις «τεράστιες διαφορές στους μισθούς». Από τη μια, οι χαμηλές απολαβές του κόσμου και από την άλλη, «οι ανήθικες αμοιβές των επικεφαλής επιχειρήσεων». «Αυτό με σοκάρει», λέει στη συνέντευξή του στο πρακτορείο ειδήσεων Lusa. Και θυμίζει ότι υπάρχουν και «αυτοί που σηκώνονται στις 5 το πρωί για να πάνε στο εργοστάσιο και το χωράφι και φτάνουν στο τέλος του μήνα με ένα μισθό φτώχειας». Ο κατώτερος μισθός στην Πορτογαλία είναι 475 ευρώ μικτά.
Ο Καρβάλιο θεωρεί εαυτόν φύσει αισιόδοξο, όμως τώρα του είναι «δύσκολο να δει το μέλλον με αισιοδοξία». «Η χώρα μας δεν έχει φυσικούς πόρους, ο μοναδικός της πλούτος είναι ο λαός... Αυτός ο λαός, που έζησε 48 χρόνια υπό στρατιωτική και φασιστική δικτατορία, άξιζε άλλα πράγματα και όχι να ζουν στη φτώχεια δύο εκατομμύρια άνθρωποι». «Δεν θα είχα κάνει την 25η Απριλίου αν ήξερα ότι θα φτάναμε στη σημερινή κατάσταση», λέει ο «Οτέλο», όπως τον αποκαλούν οι συμπατριώτες του. «Θα είχα παραιτηθεί από τον στρατό και... θα είχα κάνει αυτό που κάνουν οι νέοι τώρα. Θα είχα φύγει στο εξωτερικό».
Αντιμέτωπη με μια τρομερή κρίση, η Πορτογαλία πήρε σειρά μέτρων, κατέληξε όμως εν τέλει στην πόρτα της τρόικας. Η αντιπολίτευση διαβεβαιώνει ότι θα στηρίξει την κυβέρνηση στις διαπραγματεύσεις της για τη διασφάλιση της συμφωνίας δανεισμού, πολλοί όμως είναι εκείνοι που κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για στραγγαλιστική συμφωνία με δυσβάσταχτους όρους. «Ο κίνδυνος να πεθάνει ο ασθενής από το φάρμακο είναι υπαρκτός», προειδοποίησε ο πανεπιστημιακός οικονομολόγος Πάουλο Πίνιο απηχώντας την άποψη πολλών.
(Πηγές: ΑΠΕ, Ασ. Πρες)
α εχετε και εσεις ...αγωνιστες του πολυτεχνειου???? νομιζα οτι μονο στην ελλαδα ειχαμε απατεωνες τετοιου βεληνηκους!!! αρε μην αναρωτιεσται γιατι βρισκεστε σε αυτη τη θεση κυριοι πορτογαλοι....εμεις ξερουμε ποιοι ειναι οι υπευθυνοι της καταστροφης μας αλλα θα τους.....ξαναφηφισουμε!!!!! ειναι τετοια η αρρωστια μας και η ...."αγαπη" μας προς τη χωρα μας ..!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο Σοκ στην Ελλαδα δεν επιασε!!
ΑπάντησηΔιαγραφήο Δρ Κουτσουκος μας ξυπνησε!!
Κυκλοφόρησε πριν από λίγους μήνες στη χώρα μας η μετάφραση του βιβλίου της Καναδής δημοσιογράφου Naomi Klein με τίτλο «Το Δόγμα του Σοκ» (τίτλος στα αγγλικά The Shock Doctrine), που εκδόθηκε το 2007 και στο οποίο γίνεται ανάλυση και εκτεταμένη περιγραφή της εφαρμογής των θεωριών της Σχολής του Σικάγου, ιδρυτής της οποίας ήταν ο, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο αυτό, Milton Friedman.
Το «δόγμα του σοκ» είναι είτε η επιβολή από δικτατορικά καθεστώτα είτε η εφαρμογή από δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις του τρίπτυχου: «ιδιωτικοποιήσεις, κρατική απορρύθμιση/ελεύθερο εμπόριο και δραστικές περικοπές στις κρατικές δαπάνες». Προϋπόθεση για να εφαρμοστεί το δόγμα αυτό είναι να υπάρξει μια κρίση που μπορεί να οφείλεται είτε σε πολέμους, εμφύλιους πολέμους, είτε σε φυσικές καταστροφές είτε σε δυσεπίλυτα οικονομικά προβλήματα, όπως ο υπερπληθωρισμός ή το υπέρογκο χρέος.
Στην περίπτωση των κρατών της Λατινικής Αμερικής, αναφέρει η συγγραφέας, «η σπείρα του χρέους λειτούργησε σαν ένα γιγαντιαίο όπλο ηλεκτρικής εκκένωσης. Σε μια τέτοια κατάσταση -προσθέτει- ο Friedman ήταν πεπεισμένος ότι, όταν ξεσπάσει μια κρίση, αποτελεί ζήτημα καθοριστικής σημασίας η ακαριαία δράση. Εκτιμούσε ότι μια καινούργια κυβέρνηση έχει στη διάθεσή της 6 με 9 μήνες για να επιβάλει μείζονες αλλαγές».
Η συγγραφέας επισημαίνει ότι «η θεμελιώδης αρχή είναι απλή: οι χώρες σε κρίση (χρέους) χρειάζονται απεγνωσμένα μια επείγουσα βοήθεια...
----
Να πατε αλλου ρε εδω ειναι Ελλαδα!!
Χριστος Πασοκ