Ωδή στον Μίκη Θεοδωράκη...

Του Γιώργου Κανλή    Αγάπησες τ΄αγνό το ταπεινό, της ράμπας δεν τα άντεχες τα φώτα, ...πολλοί σε ονομάσανε Χριστό και άλλοι σε βαπτίσ...

Του Γιώργου Κανλή  

Αγάπησες τ΄αγνό το ταπεινό,
της ράμπας δεν τα άντεχες τα φώτα,
...πολλοί σε ονομάσανε Χριστό
και άλλοι σε βαπτίσαν φωτοδότα.

Τ΄ανήθικο του νου το ευτελές
δεν άντεχες ν΄ακούνε τα αυτιά σου,
δεν ήθελες για σένανε να λες,
τραγούδια τραγουδούσε η ομορφιά σου.

Οι νότες σου του Κόσμου καμακιά,
τα μύχια του...
 Έλληνα δονούσαν,
τις μέρες που μας πλάκωνε η σκλαβιά
και δόλιοι εφιάλτες μας πουλούσαν.

Αγάπησες τ΄αγνό το ταπεινό,
το ψεύτικο το είχες απωθήσει,
η μουσική σου ήταν ηχώ,
γιατ΄άλλωστε δεν θα ΄χαμε νικήσει.

Τα λόγια σου του Πάσχα λειτουργιά
κι ανάστασης χαρμόσυνη καμπάνα,
η αγάπη σου η αδούλωτη καρδιά
κι ο πόθος σου η ελεύθερη Ελλάδα.

Οι Έλληνες σε είπανε ωδή,
οι ουδέτεροι σ΄ονόμασανε ρήση,
σε Δύση, σε Βορά σ΄Ανατολή
τους πάντες και τα πάντα είχες σείσει.