Paranoia ή συνειδητή επιλογή;...

Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης Την περασμένη εβδομάδα καταργήθηκε η δωρεάν μετακόμιση ατόμων με ειδικές ανάγκες (ΑΜΕΑ) σε όλα τα μέσα συγ...

Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης

Την περασμένη εβδομάδα καταργήθηκε η δωρεάν μετακόμιση ατόμων με ειδικές ανάγκες (ΑΜΕΑ) σε όλα τα μέσα συγκοινωνιών( Η μοναδική κοινωνική ομάδα που δικαιούται πλέον δωρεάν εισιτήριο είναι εκείνη των βουλευτών!).

Την ίδια σχεδόν ημέρα, ο Δήμος Αθηναίων, θέτοντας σε εφαρμογή την 340 Πράξη Δημοτικού Συμβουλίου από το 2004, με την οποία καταργούνται οι ειδικοί χώροι Parking αναπήρων, αρχίζει να ξηλώνει τις πινακίδες σε όλους τους δρόμους της Αθήνας.

Την ίδια ώρα, σε πολλούς δρόμους της Αθήνας, συνεργεία, ξηλώνουν πεζοδρόμια που φτιάχτηκαν πριν μερικούς μήνες και στη...

 θέση τους τοποθετούν ειδικά οδοστρώματα για τυφλούς! Τα περισσότερα από αυτά, είναι έτσι κι αλλιώς άχρηστα για τους τυφλούς αφού οδηγούν σε αδιέξοδο ή πάνω σε κολόνες της ΔΕΗ ή ακόμη και σε φανοστάτες. Τα περισσότερα από αυτά είναι χρήσιμα μόνο σε ορθοπεδικούς γιατρούς, γιατί κινδυνεύουν να σπάσουν τα πόδια τους υγιείς πεζοπόροι. Τα παραπάνω μέτρα, εκ πρώτης όψεως, δείχνουν, από την μια την ευαισθησία των δημοτικών αρχών στα προβλήματα των αναπήρων και από την άλλη την αντιφατικότητα στις αποφάσεις. Δεν είναι όμως τα πράγματα ακριβώς έτσι. Τα χρήματα για την ειδική πεζοδρόμηση προέρχονται από κοινοτικούς πόρους και είναι μια ευκαιρία για πολλούς δήμους να βγάλουν έξτρα χρήματα( δεν θάλεγα μίζες) για άλλες δαπάνες. Αν ενδιαφερόταν πραγματικά για τους αναπήρους θα φρόντιζαν να επιβλέπουν τα συνεργεία και την πρακτική χρησιμότητα των ειδικών πεζοδρόμων για τυφλούς και δεν θα έπαιρναν τα άλλα μέτρα, που ουσιαστικά στερούν στους αναπήρους τη δυνατότητα μετακινήσεων. Συνειδητά, στέλνουν τους αναπήρους στον Καιάδα της ανυπαρξίας και της αφάνειας. Όταν δεν θα τους βλέπουμε πλέον στους δρόμους, θα είναι σαν να μην υπάρχουν.

Το πιο σίγουρο είναι ότι η πολιτεία προχωρά σ’ αυτά τα μέτρα κατάργησης του κράτους πρόνοιας συνειδητά, αρχίζοντας τις περικοπές των δαπανών για τους πιο αδύναμους και ανήμπορους. Βαδίζουμε, όπως γράφει και ο φίλος Ανδρικόπουλος, ολοταχώς προς μια κοινωνία επιβίωσης των απολύτως απαραίτητων, υπό τις επευφημίες ενός μεγάλου μέρους του λούμπεν προλεταριάτου, που θα αφυπνιστεί (αν αφυπνιστεί ακόμη και τότε που θα είναι αργά) μόνο όταν θάρθει η σειρά του.
Εύχομαι να μη γίνει πραγματικότητα η πρόβλεψη του Αριστοτέλη που έλεγε πως «όταν οι αργαλειοί θα δουλεύουν μόνοι τους, όταν τα πλοία θα κινούνται μόνα τους, τότε δεν θα χρειαζόμαστε και τους δούλους». Δεν γνώριζε τότε ακόμη τις μηχανές. Σήμερα θα έλεγε προφανώς, «όταν οι μηχανές και τα ρομπότ θα κάνουν όλες τις δουλειές οι εργαζόμενοι θα είναι περιττοί και ότι είναι περιττό το πετάς στα σκουπίδια».