Έχει παραλύσει το Εθνικό Σύστημα Υγείας...

Tου Νίκου Κωστόπουλου Προέδρου Εργαζομένων Ωνασείου Καρδιοχειρουργικού Κέντρου Αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων της , η Υπουργός Υγ...

Tου Νίκου Κωστόπουλου

Προέδρου Εργαζομένων

Ωνασείου Καρδιοχειρουργικού Κέντρου

Αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων της, η Υπουργός Υγείας κ. Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου ζήτησε τις παραιτήσεις από όλα τα Διοικητικά Συμβούλια των νοσοκομείων και ανέστειλε όλες τις διαδικασίες διαγωνισμών-προμηθειών. Με τον τρόπο αυτό έσπευσε να αφαιρέσει το δικαίωμα υπογραφής των προέδρων των Διοικητικών Συμβουλίων των νοσοκομείων, με ανάλογο έγγραφο. Οι διοικητές νοσοκομείων, που συμμετείχαν σε αμειβόμενα διοικητικά συμβούλια, δεν παραιτήθηκαν έως την αντικατάστασή τους, ενώ αντίθετα οι διοικητές, που συμμετείχαν σε μη αμειβόμενα διοικητικά συμβούλια, παραιτήθηκαν αμέσως την επόμενη μέρα.
Έτσι στην πράξη οι διοικητές, που παρέμειναν όλο αυτό το διάστημα, δεν έχουν τη δυνατότητα να συγκαλέσουν διοικητικό συμβούλιο και συνεπώς δεν μπορούν να πάρουν καμία απόφαση, από το πιο...
 απλό θέμα μέχρι παραγγελίες αναλώσιμων νοσοκομειακών υλικών, ιατρικών ειδών και μηχανημάτων, που έχουν «παγώσει» εδώ και 8 μήνες.
Οκτώ ολόκληρους μήνες από την αλλαγή διακυβέρνησης, και ακόμη δεν έχουν διοριστεί Διοικητικά Συμβούλια σε αρκετά Νοσοκομεία της χώρας. (Βλ. Ωνάσειο). Αδικαιολόγητη και επικίνδυνη δυστοκία δείχνει η κυβέρνηση στη λήψη αποφάσεων. Δυστυχώς, η «Opengov» διακυβέρνηση, σε συνδυασμό με την πράσινη ανάπτυξη στην πράξη, δεν έχει αποφέρει καρπούς ακόμα. Ως εκ τούτου η κατάσταση στα νοσοκομεία παραμένει δραματική και ανεξέλεγκτη. Η εικόνα παράλυσης στο χώρο της υγείας οφείλεται κατ’ αρχάς στη στρατηγική του υπουργείου υγείας και δευτερευόντως στο γεγονός ότι ακόμη δεν έχουν διοριστεί οι Διοικητές των νοσοκομείων.
Οι αναγκαίες προμήθειες των ιατρικών μηχανημάτων και νοσοκομειακών υλικών καθώς και οι αποκλίσεις των τιμών, που θα προκύψουν για αυτούς τους 8 μήνες, (αφού κανείς δεν είναι υπεύθυνος-υπόχρεος για να διαπραγματευθεί) σαφώς και είναι απόρροια των διοικητών, που δεν έχουν οριστεί ακόμη σε αρκετά νοσοκομεία της χώρας. Ως γεγονός το αναφέρω. Ήδη η στρατηγική του υπουργείου υγείας από τον Οκτώβριο έως σήμερα και οι αποφάσεις αυτές, έχουν συσσωρεύσει νέες υποχρεώσεις των νοσοκομείων προς τους προμηθευτές πάνω από 1,2 δις. Ευρώ. Σκοπός δεν είναι να κάνω καταγραφή των γεγονότων ή κριτική στο υπουργείο υγείας αλλά προτάσεις που θα αξιολογηθούν για να φέρουν αποτέλεσμα.
Οι τεράστιες αποκλίσεις και η υπερκοστολόγηση των τιμών των νοσοκομειακών υλικών, ιατρικών μηχανημάτων και αναλωσίμων, σε συνδυασμό με την εμπλοκή μεσαζόντων, οδηγούν σε καταστάσεις όπως π.χ. το ίδιο υλικό της ίδιας εταιρείας, που χρεώνεται στα ασφαλιστικά ταμεία σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης 100€, στη χώρα μας χρεώνεται από 300 έως 3000€ ανάλογα με το ποσό, και πόσο θα κερδοσκοπήσουν οι «μεσάζοντες». Μήπως δεν είναι μόνο έτσι; Μήπως -πέρα από τα πιράνχας-μεσάζοντες ευθύνεται και το υπουργείο υγείας, που λόγω οικονομικής δυστοκίας δεν διαπραγματεύεται με μετρητά -όπως τα ιδιωτικά νοσοκομεία-, αλλά δίνει έναντι στους προμηθευτές με αρκετή καθυστέρηση, που σε πολλές περιπτώσεις παίρνουν τα χρήματά τους μετά από δυο χρόνια. Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα την υπερκοστολόγηση των υλικών-μηχανημάτων. Γνωρίζετε γιατί άραγε το ίδιο υλικό στα ιδιωτικά κέντρα κοστολογείται σε χαμηλότερη τιμή; Το διαπραγματεύεται άμεσα ο επιχειρηματίας. Υπάρχουν εταιρείες για καρδιολογικά υλικά π.χ. στεντ με τιμές από 800€ έως 5000€. Προσχηματικά οι διευθυντές των καρδιολογικών κλινικών για να μην κατηγορηθούν ότι συναλλάσσονται με μια μόνο εταιρεία, παραγγέλνουν αναλογικά από όλες. Δηλαδή ο ίδιος γιατρός χρησιμοποιεί το στεντ μια εταιρείας που κάνει 800€ και μιας άλλης που κοστίζει 5000€. Επί της ουσίας και τα δυο κάνουν την ίδια δουλειά, οπότε θα έπρεπε τα πιο ακριβά να μην χρησιμοποιούνται.
Πρόσφατα, πολύ σωστά, το υπουργείο υγείας έβαλε πλαφόν στα ταμεία ΙΚΑ κ.λπ. για κάποια υλικά που χρησιμοποιούνται σε καρδιολογικές επεμβάσεις, όπως τα στεντ με πλαφόν τα 800€ περίπου. Εταιρεία που προωθούσε όλο το προηγούμενο διάστημα το προϊόν, συμμορφώθηκε στη νέα τιμή τον 800€. Αφού λοιπόν η εταιρεία είχε τόσο μεγάλο περιθώριο κέρδους δεν πρέπει το ελληνικό δημόσιο να κινηθεί εναντίον της συγκεκριμένης εταιρείας που τόσα χρόνια έκλεβε το ελληνικό κράτος;
Γιατί το ΔΝΤ θα ζητήσει και άλλα μέτρα από το Υπουργείο Υγείας
Ας υποθέσουμε ότι το ΔΝΤ ζητά περικοπή δαπανών κατά 20%. Όλες αυτές οι προσπάθειες θα πέσουν στο κενό διότι: Για να ξεκινήσει ο υπολογισμός θα πρέπει να υπάρχει καταγραφή εξόδων-δαπανών από όλα τα νοσοκομεία της χώρας που εποπτεύει το υπουργείο υγείας (Αττικό, Ιπποκράτειο κ.λπ), δηλαδή:
1. Πόσο είναι τα συνολικά έξοδα, όλων των νοσοκομείων της χώρας, δεν είναι μετρήσιμα. Σήμερα δεν υπάρχει καμιά επίσημη καταγραφή για τις δαπάνες-κόστος.
2. Σκοντάφτουν στην έλλειψη ολοκληρωμένου πληροφορικού συστήματος στα νοσοκομεία έτσι ώστε να εποπτεύονται. Το υπουργείο υγείας δεν έχει δίκτυο μηχανογράφησης-μηχανοργάνωσης και εποπτείας, δηλαδή δεν έχει εικόνα των οικονομικών μεγεθών του συστήματος των ελληνικών νοσοκομείων.
3. Θα πρέπει να μεθοδεύσει έτσι ώστε όλα τα λογιστήρια-νοσοκομείων της εποπτείας του, να λειτουργήσουν με τα ίδια λογιστικά πρότυπα.
4. Έτσι λοιπόν, δεν είναι μετρήσιμες οι δαπάνες ούτε σήμερα, ούτε θα υπάρχει η δυνατότητα αυτή, για παράδειγμα σε 4 μήνες, για ενδεικτικά οικονομικά μεγέθη. Ακόμη και να είχε ως υπουργείο όλη την καλή πρόθεση θα χρειάζονταν πάνω από 150 φοιτητές για πρακτική, για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Φτάνοντας λοιπόν στην ουσία, για να μπορέσει να κάνει περικοπές δαπανών σε κάποιο νοσοκομείο θα πρέπει να γνωρίζει: αν για παράδειγμα, ένα νοσοκομείο το 2009 «μπήκε» 30.000.000€. Αναλυτικά 7.000.000€ σε μισθοδοσία, 3.000.000€ τα λειτουργικά έξοδα, και 20.000,000€ οι διαφορές των ταμείων. Το κόστος π.χ. σε εγχείρηση καρδιάς, το κόστος-πακέτο έχει 5.000€, ενώ πραγματικά κοστίζει 15.000€. Η διαφορά που προκύπτει στις επεμβάσεις είναι 10.000€. Το συνολικό έλλειμμα που προκύπτει (10.000€) x 2000 περιστατικά 20.000.000€. Το ποσό αυτό προκύπτει ως διαφορές ταμείων -υποκοστολογημένες πράξεις-. Στο τέλος του έτους, ή ανά διετία έρχεται και καλύπτει με ρύθμιση τα χρέη του νοσοκομείου το κράτος.
Τα χρέη στα νοσοκομεία, που εποπτεύει το υπουργείο υγείας, διογκώνονται και αυξάνουν ανεξέλεγκτα, αυτό οφείλεται, πρωτίστως στις υποκοστολογημένες ιατρικές πράξεις και δευτερευόντως στην υπερσυνταγογράφηση και υπερτιμολόγηση των φαρμάκων.
Έτσι μοιραία τα χρέη των νοσοκομείων καθημερινά θα αυξάνονται.
Βλέποντας λοιπόν, -για παράδειγμα στο χώρο της υγείας-, δεν μπορούμε να παραβλέπουμε την ευθύνη του υπουργείου υγείας, το οποίο θα «φορτώνει» και πάλι στους εργαζόμενους με τα ελλείμματα-χρέη, μια κατάσταση που γίνεται ακόμη πιο δυσχερής από τη δεδομένη, πλέον, διοικητική του ανεπάρκεια.
Όλα δείχνουν ότι το μέγεθος και η πολυπλοκότητα του προβλήματος έχουν «πνίξει» την κυβέρνηση, που είναι αδύναμη να αντιδράσει.
Εν κατακλείδι, αφού λοιπόν ως εργαζόμενοι:
• δεν συμμετείχαμε στη διοίκηση της χώρας,
• δεν χαράξαμε εμείς τις οικονομικές πολιτικές που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία,
• δεν συμμετείχαμε και στα όποια κέρδη-οφέλη προέκυψαν.
• και αφού την πολιτική ευθύνη γι’ αυτή την κατάσταση δεν αναλαμβάνει κανένας
Δεν διατιθέμεθα να είμαστε εμείς τα μοναδικά θύματα της πολιτικής για την αντιμετώπιση αυτής της κρίσης.