Η... πολυθεματική ομιλία του κ. Σαμαρά στη σήτα του κόσκινου...

Από τον Αντώνη-Μάριο Παπαγιώτη Συνεχίζοντας την παράδοση του σκαναρίσματος των ομιλιών του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας , σου γράφω για...

Από τον Αντώνη-Μάριο Παπαγιώτη

Συνεχίζοντας την παράδοση του σκαναρίσματος των ομιλιών του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, σου γράφω για την σημερινή στην Πολυθεματική Προσυνεδριακή Συνδιάσκεψη του κόμματος. Μια ομιλία-κατακεραύνωση του καραμανλισμού και ιδιαίτερα των επιλογών του τελευταίου πολιτικού γόνου της οικογένειας Καραμανλή.  Μια ομιλία με κεντρικό θέμα την "ιδεολογία" της Συντηρητικής Παράταξης. Ένα θέμα "ταμπού" κατά τον κ. Σαμαρά που στοίχισε. Λανθάνει, όμως, ο Πρόεδρος αν πιστεύει ότι στοίχισε η αναγκαία για την διατήρηση στην εξουσία ιδεολογική διεύρυνση της ΝΔούλας  και όχι κατ' αποκλειστικότητα οι ατομικές πράξεις των υψηλόβαθμων μελών της. Δεν ελοχεύει ο φόβος της περιχαράκωσης από την μη..

προβολή της ιδεολογίας της Δεξιάς, αλλά από την πρόταξη της εθνικόφρονης και λαϊκής (κολλάει και το "λαϊκίστικης") Δεξιάς που επιχειρεί ο ίδιος, με αποτέλεσμα εμφανές σε όλες τις δημοσκοπήσεις, όπου το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης έχει τα χαμηλότερα ποσοστά στην ιστορία του. Συνεπώς, όταν δεν υπάρχει οργανωμένη αντιπολιτευτική πρόταση, είναι άτοπο να μιλά κανείς για την "πυξίδα" της Ιδεολογίας στο "σκάφος" της Πολιτικής. Μέσα σε μια διαμορφωμένη παγκοσμιότητα των καταρρέουσων ιδεολογιών, των αποτυχημένων ιδεολογημάτων και των έκθετων εκφραστών τους, ο κόσμος επιζητά την πραγματική πολιτική, την απτή πρόταση με ρεαλιστική εφαρμογή. Δεν περιμένει να ακούσει καθαρά ιδεολογικά στίγματα, αλλά καθαρές πολιτικές προτάσεις και τομές από "καθαρούς" ανθρώπους. Εκ τούτου, πρωταρχικό μέλημα του νέου/παλιού Προέδρου της πρώην ΝΔ είναι ν' αποφασίσει ΤΏΡΑ με ποιούς θα πορευτεί και σε ποιούς θα αναθέσει τον ρόλο των διαμορφωτών ενός προτεινόμενου μοντέλου σοβαρής διακυβέρνησης. Η Ιδεολογία δεν είναι τα «ματογυάλια» με τα οποία βλέπει και κρίνει μια κοινωνία την Πολιτική και τους Πολιτικούς. Ευτυχώς! Η κοινωνία κρίνει τους Πολιτικούς από το έργο τους και την προσφορά τους κι αν μέχρι τώρα δεν το έκανε δια ίδιον όφελος, θα αναγκαστεί από τους καιρούς να το κάνει από τούδε και στο εξής. Στο σήμερα, όπου είναι το λιγότερο ατυχές, ο κ. Σαμαράς να μιλά σ' ένα δεξιό ακροατήριο και να προσπαθεί να το πείσει χρησιμοποιώντας ως παράδειγμα την ιδεολογική αφοσίωση των οπαδών του Μαρξ ("Οι Μαρξιστές, παρότι υλιστές, υπερασπίζονται με αφοσίωση την ιδεολογία τους").
        Κρατώ τα "αδειάσματα" του κ. Σαμαρά στον κ. Καραμανλή και σημειώνω ότι δεν έχει συνειδητοποιήσει δυστυχώς "το παιδί του Αβέρωφ" ότι, μπορεί πρόσκαιρα η κριτική στον καραμανλισμό να είναι εύηχη στα αυτιά των δυσαρεστημένων οπαδών του κόμματός του, αλλά σύντομα θα του στοιχίσει πολιτικά.

• "Στο Σχέδιο Ανάν, για παράδειγμα, ήταν κατά 60% και πλέον αντίθετος ο Ελληνικός λαός με εκείνα που υποστήριζαν τότε όλες σχεδόν οι επίσημες φωνές. Ήταν τότε που ο Κώστας Καραμανλής από-ενοχοποίησε το ΟΧΙ στο Σχέδιο Ανάν. Ευτυχώς…", είπε ο κ. Σαμαράς και μου επιβεβαίωσε την πεποίθησή μου ότι τα χρονικά επιχειρήματα είναι τα δυνατότερα στον λόγο, τόσο τον γραπτό, όσο τον προφορικό.
• "Ο ελληνικός λαός μας ψήφισε το 2004 για να αλλάξουμε την Ελλάδα. Και μας καταψήφισε το 2009 διότι δεν την αλλάξαμε. Ο Ελληνικός λαός ήταν έτοιμος, εδώ και χρόνια, να αμφισβητήσει το δόγμα του 60-40% (=Αριστερά-Δεξιά). Εμείς δεν ήμασταν έτοιμοι.". Ποιός, αλήθεια, ο κ. Σαμαράς πιστεύει ότι δεν ήταν έτοιμος και προετοιμασμένος;  O ίδιος ο κ. Καραμανλής ή ο αριστερός σύμβουλός του, κ. Λούλης;

       "Κι ύστερα, τα κόμματα που θέλουν να αλλάξουν τη χώρα τους, δεν κοιτάνε μόνο τι λένε οι σφυγμομετρήσεις και τα focus groups . Τα κοιτάνε κι αυτά, βέβαια, αλλά αυτά είναι τα τελευταία που πρέπει να κοιτάνε.". Είναι εμφανές ότι ο κ. Σαμαράς κάνει επιλεκτική χρήση του εργαλείου των σφυγμομετρήσεων. Όπως, καταφανές είναι ότι ο κ. Σαμαράς αγνοεί ότι το κοινό του εντός της αιθούσης που μίλησε δεν γνωρίζει είτε αγγλικά, είτε μετανεωτερικούς όρους της πολιτικής επιστήμης. Ακόμα γελώ με την χρήση όρων όπως "focus groups" στους homo neodimokraticus.
      "Δεν τα ενδιαφέρει μόνο το σήμερα. Τα ενδιαφέρει και το αύριο! Και το μεθαύριο. Και το αντί-μεθαύριο...", είπε ο Πρόεδρος και η ταπεινότητά μου προσθέτει και το "χθες, το προχθές, το παραπροχθές, το πέρσι και του χρόνου..".
      "Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής δεν κοίταγε τις σφυγμομετρήσεις, όταν πάλευε για να βάλει την Ελλάδα στην ΕΟΚ στα τέλη της δεκαετίας του ‘70. Ευτυχώς!". Ευτυχώς που δεν υπήρχαν σφυγμομετρήσεις εννοεί ο κ. Σαμαράς; Ειδάλλως το επιχείρημα ότι ο Κ.Καραμανλής δεν τις κοίταγε, αφής στιγμής δεν υπήρχαν, είναι τουλάχιστον αφελές! Σημειώνω, εδώ, φιλικά στον Πρόεδρο της πρώην ΝΔ ότι αφής στιγμής τις απαξιώνει, καλύτερα να χρησιμοποιεί τον όρο "δημοσκοπήσεις" που παραπέμπουν σε δημοκοπία και όχι το "σφυγμομετρήσεις", καθώς η λέξη ενέχει τον σφυγμό της κοινωνίας, τον παλμό των πολιτών, το τέμπο των καιρών και εκ τούτου, μόνο ένας αυτοκτονικός ηγέτης δεν θα λάμβανε υπόψιν τέτοιους δείκτες.
      "Το ΠΑΣΟΚ δεν προτείνει κάτι διαφορετικό σήμερα. Ούτε μπορεί πια. Και γι’ αυτό το μόνο που του απέμεινε είναι να προσπαθήσει να κηλιδώσει το δικό μας πρόσωπο. Να φορτώσει σε μας τις αμαρτίες του πολιτικού συστήματος που καταρρέει. Να βάλει «τη λάσπη στον ανεμιστήρα» και να προσπαθήσει να λερώσει όλους τους άλλους, αφού δεν μπορεί να βγάλει τον εαυτό του «καθαρό». Γενικά, να δείξει ότι «όλοι ίδιοι είμαστε»…". Είπε ο κ. Σαμαράς, μόνο που όλες οι κυριακάτικες εφημερίδες γράφουν για την προσπάθεια του ιδίου να λερώσει και την κ. Μπακογιάννη -μιας και εμπλέχτηκε και το όνομά του στη SIEMENS (και μόνο σ' αυτή άραγε;)- αφού δεν μπορεί να βγάλει τον εαυτό του "καθαρό". Όλα τα κυριακάτικα έντυπα μιλούσαν για οργανωμένη επιχείρηση συμψηφισμού.
      Τέλος, δηλώνω ότι ο κ. Σαμαράς με φόβισε, όταν ξεστόμισε το ακόλουθο: "Μπορεί η απαξίωση της Πολιτικής να κορυφώνεται, αλλά η κρίση φέρνει γενικευμένη Ανασφάλεια. Και γι’ αυτό η κοινωνία θα αναζητήσει στέρεες ιδεολογικές αρχές, για τη σημερινή της ισορροπία και τη μελλοντική της προστασία. Αν η Ανασφάλεια δημιουργεί Φόβο, η Ιδεολογία γίνεται «όχημα οράματος». Και Γεννά την Ελπίδα.". Με φόβισε, γιατί αυτό κάλλιστα θα μπορούσε να είχε ειπωθεί από τον Χίτλερ ή όποιον άλλο φασιστοδικτάτορα σε έκρυθμη περίοδο.. Φοβού τον Σαμαρά λοιπόν, και αποστάσεις παίρνοντες..Όλοι μας, για το καλό μας, καθώς φαντάζει πραγματικά επικίνδυνος.