Η ελπίδα δεν εμπνέεται με ακραιφνή λαϊκισμό...

Του Αντώνη-Μάριου Παπαγιώτη Ακούγοντας την ομιλία του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας κ. Αντώνη Σαμαρά στο Προσυνέδριο του Ναυπλίου, για μια ...

Του Αντώνη-Μάριου Παπαγιώτη

Ακούγοντας την ομιλία του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας κ. Αντώνη Σαμαρά στο Προσυνέδριο του Ναυπλίου, για μια Νέα Οικονομική Στρατηγική, κατάλαβα τον δρόμο που θα ακολουθήσει. Το δίλημμα ήταν ένα: σοβαρή πολιτική πρόταση ή λαϊκισμός. Αναμφίβολα, το δεύτερο προσφέρεται για πολιτική χρήση τούτες τις άναρχα συννεφιασμένες μέρες που η σκόνη του ηφαιστείου κάνει πιο γκρίζες. Ο κ. Σαμαράς κατάλαβα ότι διάλεξε να πολιτευθεί βάσει του γνωστού και πεπατημένου δρόμου του λαϊκισμού. Τα δείγματά του πολλά. Φοβικά σκεπτόμενος και βλέποντας τον "συγκάτοικο" Πρόεδρο του ΛΑ.Ο.Σ. να τον τηρεί (τον λαϊκισμό) με ευλάβεια, αποφάσισε κι εκείνος να πορευθεί στα ίδια χνάρια. Δεν θα σταθώ στις...

εξορισμού αποτυχημένες προτάσεις του για την οικονομία, που βρίθουν άτοπων επαγωγικών συλλογισμών με πρόσχημα τάχα την ανάπτυξη. Θα γράψω αυτολεξεί ό,τι είπε.
"Φέτος το Σεπτέμβριο, συμπληρώνονται 2500 χιλιάδες χρόνια από την Ιστορική Μάχη του Μαραθώνα. Μια κορυφαία στιγμή της Παγκόσμιας Ιστορίας. Ίσως η πρώτη κορυφαία στιγμή της Ευρωπαϊκής Ιστορίας. Το 490 π.Χ., η Αθήνα δεν ήταν ακόμα θαλάσσια δύναμη, δεν είχε ακόμα δημιουργήσει τα μνημεία του Κλασικού Πνεύματος, οι μεγάλοι φιλόσοφοι που την έκαναν παγκόσμια γνωστή αργότερα, δεν είχαν ακόμα γεννηθεί… Μια πόλη, όμως, Ελεύθερη νίκησε μιαν Αυτοκρατορία Παντοδύναμη! Οι πολίτες νίκησαν τους υπηκόους. Η τακτική και το εύψυχο νίκησαν τη μάζα των μεγάλων αριθμών. Κι από τη Νίκη εκείνη γεννήθηκε ένας διαχρονικός Πολιτισμός, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη. Μια τέτοια επέτειος, δυόμιση χιλιάδων ετών, δεν μπορεί να αμαυρώνεται φέτος, από το σύγχρονο διασυρμό της Ελλάδας. Κι η Ελλάδα να επανέρχεται στο προσκήνιο, 2500 χιλιάδες χρόνια αργότερα, όχι ως το Ελεύθερο φρόνημα που νικάει τις Αυτοκρατορίες, αλλά ως το «σπάταλο διεφθαρμένο κράτος» που εκλιπαρεί δανεικά για να μη βουλιάξει."
Το παραπάνω παραλήρημα με αιτιατό, θα μπορούσε κάλλιστα να είναι πρόλογος διεθνολογικών βιβλίων γραφικών ρεαλιστών. Δεν είναι όμως. Είναι ομιλία ενός πολιτικού που μιλά για σύγχρονη κεντροδεξιά παράταξη.
"Αυτό εμένα με θίγει. Όπως είμαι βέβαιος ότι θίγει και όλους εσάς. Όπως θίγει βαθιά κάθε Έλληνα" είπε ο κ. Σαμαράς, στη συνέχεια του ακραίου λαϊκίστικου κρεσέντο του. Και μένα με θίγει αυτή η ρητορία αναχρονισμού. Και μένα με προσβάλει το άκουσμά της.
"Ε λοιπόν, σας το λέω: Θα ξανά-σταθούμε στα πόδια μας, παρά την κρίση. Θα ξαναφτιάξουμε την Οικονομία μας με Ανταγωνιστικότητα, Διάχυση Ευκαιριών και Διάχυση Ευημερίας. Θα νικήσουμε και πάλι!Αυτή τη φορά θα νικήσουμε, το Χρέος. Και τον κακό εαυτό μας - που οδήγησε στο χρέος…" διατυμπάνιζε στην όμορφη πρώτη Πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους ο Πρόεδρος της ΝΔούλας. Και μέσα στα τόσα "θα" που αποξενώνουν ηχητικά τους ψηφοφόρους κι ακόμα δεν το έμαθε, παραδέχτηκε ότι ο κακός εαυτός της ΝΔ (;) οδήγησε το κράτος στο χρέος και στο χάος του Καραμανλή του Νεώτερου.
"Στον αθεράπευτο λαϊκισμό του ΠΑΣΟΚ, εμείς αντιπαραθέτουμε την υπευθυνότητά μας". Κοινώς, το όπλο στην αντιμετώπιση του λαϊκισμού είναι μια χειρότερη μορφή του.
"Εμείς, λοιπόν, ξέρουμε που βρισκόμαστε" είπε για να παραδεχτεί στη συνέχεια ότι βρίσκεται στο μηδέν ("Η νέα Νέα Δημοκρατία που οικοδομούμε σήμερα «μηδενίζει το κοντέρ», και οικοδομεί ξανά την αξιοπιστία της"). Και βλέπω εκεί να παραμένει, αν συνεχίσει μ' αυτή την α-ποιοτική αντιπολιτευτική γραμμή και την εκδικητική μανία εξολόθρευσης του φαντασιακού εσωεχθρού..
"Τέλος, οφείλουμε να μιλήσουμε και για την κοινωνική συνοχή. Γιατί όταν αυξάνεται κατακόρυφα η Ανεργία, υπονομεύεται η κοινωνική συνοχή. Όταν οι νεόπτωχοι κινδυνεύουν να διπλασιαστούν, υπονομεύεται η κοινωνική συνοχή. Όταν πάνω από ένα εκατομμύριο νοικοκυριά δυσκολεύονται να τα φέρουν βόλτα, ό,τι κι αν κάνουν, απειλείται η κοινωνική συνοχή.". Ο κ. Σαμαράς δεν οφείλει να μιλά για κοινωνική συνοχή, όταν υποκριτικά απολύει ανθρώπους στη Ρηγίλλης για να προσλάβει δικούς του και όταν σε περίοδο κρίσης έχει κάνει παραμάγαζο γνωστό τραπεζικό ίδρυμα για να βολεύει τις σχέσεις εξάρτησής του. Δεν του επιτρέπεται και δεν του συγχωρείται να μιλά για "νεόπτωχους".
"Φοβικοί, ασφαλώς, δεν πρέπει να είμαστε απέναντι σε τίποτε." είπε, μόνο που εκείνος είναι φοβικός απέναντι σε όλα. Το δείχνει ακόμα και η κλήση στη στάση του σώματός του.
Καλό είναι να μιλά κανείς με στοιχεία αυτοκριτικής, αλλά όχι απευθυνόμενος στους άλλους.. Πρέπει πρώτα να τα διορθώσει ο ίδιος, μιλώντας μπροστά στο καθρέφτη και όχι εμπρός του μουδιασμένου κομματικού ακροατηρίου.. Έτσι μόνο, μπορεί να γίνει κάτι. Αλλά, μην περιμένεις κι εσύ πολλά. Με τα λίγα, βολέψου. Το συνήθισες εξάλλου μαλάκα νεοέλληνα. Μαλάκα νεοδημοκράτη. (Όπου "μαλάκα", βάζω πρώτα τον εαυτό μου)