Τέλος εποχής...

Του Κώστα Δράκου http://epirusgate.blogspot.com/ Είναι άραγε τα πράγματα τόσο ζοφερά όσο παρουσιάζονται; Σαφέστατα όχι. Είναι χειρότερα. Η κ...

Του Κώστα Δράκου
http://epirusgate.blogspot.com/

Είναι άραγε τα πράγματα τόσο ζοφερά όσο παρουσιάζονται; Σαφέστατα όχι. Είναι χειρότερα. Η κρίση που σύντομα από οικονομική θα μεταλλαγεί και σε κοινωνική, μέρα με τη μέρα θεριεύει. Το στοιχειό απειλεί να μας κατασπαράξει. Ειδικά την πατρίδα μας. Όμως και παρά την κρισιμότητα της στιγμής η αλήθεια παραμένει στα αζήτητα. Οι ιεροφάντες του ψεύδους εγκαλούν τους πολίτες για βάρη που επισώρευσαν οι πολιτικές τους αλλά και οι αδηφάγες επιδιώξεις τους.
Όλοι αυτοί που χρόνια τώρα βυσσοδομούσαν στις πλάτες των απλών ανθρώπων παρουσιάζοντας την επιφύλαξη τους μπροστά στις υποσχέσεις για γρήγορο και ανέξοδο πλουτισμό ως οπισθοδρόμηση και πρωτογονισμό. Δε λέω. Έχουν όλοι την ευθύνη τους γιατί- κάποιες φορές- παρασύρθηκαν από την απληστία δίχως να τιθασεύσουν τη ματαιοδοξία τους απέναντι στη φυσική τάξη των πραγμάτων. Αλλά...

πάει πολύ «όλοι αυτοί» που παρέσυραν εκατομμύρια αδαών και εύπιστων πολιτών στα παιχνίδια τους να τους καλούν να βολευτούν με το τίποτα. Να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, να παραμελήσουν τα παιδιά τους, να ξεπετάξουν τη ζωή τους για να ξαναστήσουν τα μαγαζάκια τους. Οι πρωταγωνιστές του δράματος- όπως έγραψε στη στήλη του ο Ρούσος Βρανάς- θυμίζουν τον νεαρό Ταγκρέδο (ο Γατόπαρδος της Λαμπεδούσας), ο οποίος όταν καθοδηγώντας την αριστοκρατική οικογένειά του που ανησυχούσε για τη γαριβαλδινή εξέγερση εναντίον των Βουρβόνων της Σικελίας, τους συνέστησε να υιοθετήσουν δήθεν ρηξικέλευθες ιδέες για να αποτρέψουν την οποιαδήποτε μεταβολή. «Πρέπει να τα αλλάξουμε όλα, για να μείνουν όλα ίδια» ήταν το ευρηματικό δόγμα του…
Το Μάρτη του 2010 ο κόσμος μας έχει αλλάξει και πολλοί από τους πυλώνες του συστήματος έχουν καταρρεύσει, εγκλωβίζοντας στα υπόγεια τους εκατομμύρια ανθρώπους. Φτωχούς, άνεργους, πρόσφυγες…
Πριν ακόμα οι μπουλντόζες αρχίσουν να ισοπεδώνουν τα ερείπια και οι αρχιτέκτονες αυτού του κόσμου επιχειρήσουν να παλινορθώσουν τα σαθρά οικοδομήματά τους είναι κοινωνική αναγκαιότητα η αντίσταση! Όσο και αν σήμερα φαντάζουν ανήμπορες μπροστά στους χαλύβδινους νόμους της οικονομίας οι καλές προθέσεις. Τι και αν οι διανοητές του σύγχρονου κόσμου μας αναδεικνύονται σε φύλακες ερειπίων. Σε χρονικογράφους της απώλειας και των καταποντισμένων κόσμων, σαγηνεμένοι από τις κατακόμβες του χρόνου. Φαίνεται ότι ο μοιρολατρισμός πλησιάζει στο τέλος του. Συντρίφτηκε στις μυλόπετρες της οικονομικής κρίσης που πλήττει τον ευρωπαϊκό νότο.
Tι και αν διασωθούν χώρες όπως η Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ιταλία και χρεοκοπήσουν οι λαοί τους. Στον αθέατο κόσμο, τον κόσμο της φτώχειας, της ανημποριάς και του κοινωνικού αποκλεισμού η ζωή των ανθρώπων μοιάζει με ένα ανολοκλήρωτο παζλ που τα κομματάκια του είναι χίλιες δυο ψευτοδουλειές του ποδαριού όπου ανύπαρκτες κι αόρατες γυναικείες οπτασίες σκουπίζουν μέσα στα βαθιά σκοτάδια τις γαλαρίες των σιδηροδρομικών σταθμών.
Το μέλλον προοιωνίζεται μαύρο και οι εκτιμήσεις για τα προσεχή χρόνια ανεβάζουν τους ανέργους σε δεκάδες εκατομμύρια. Τριγμοί αντηχούν από άκρη σε άκρη στην ευρωπαϊκή ήπειρο. «Στον καθρέφτη, οι πλούσιοι κοιτάζουν δικαιωματικά το εξωραϊσμένο είδωλό τους. Αντίθετα, στον ίδιο καθρέφτη, οι λαϊκές και μεσαίες τάξεις δεν βλέπουν τίποτα άλλο από θολά είδωλα, απατηλά υποδείγματα επιτυχίας, που στόχο έχουν να τις κάνουν να ξεχάσουν την ταυτότητά τους» έγραψε η δημοσιογράφος Μόνα Σολέ. «Έρχονται βίαια χρόνια» υποστηρίζει ο φίλος μου ο Βασίλης. Και πιθανότατα έχει δίκιο. Βία ανεξέλεγκτη, χωρίς σαφή στόχο, δίχως στιγμιαία αφορμή, άνευ καθαρού ιδεολογικού περιτυλίγματος…
Την ίδια στιγμή και ενώ ο Γιώργος Παπανδρέου, έχοντας συνομολογήσει ότι αυτά τα μέτρα δεν είναι καν δική μας πολιτική, δίνει πραγματική μάχη για να περισώσει ότι έχει απομείνει από την εθνική μας περηφάνια, την οικονομική κατάρρευση και την κοινωνική απομόνωση κάποιοι επενδύουν στο λαϊκισμό, τη φτήνια, τη σπέκουλα. Η οργή, η αγανάκτηση ακόμη και η έκρηξη είναι συναισθήματα και αντιδράσεις σαφώς δικαιολογημένες Ενδεχομένως και δίκαιες.
Όμως επιτέλους ας σταματήσει η σύληση. Οι μάζες, δεν χρειάζονται πατρόνους. Θα βρούνε το δρόμο τους. Ας αφεθούν ελεύθεροι να χαράξουν δρόμους με πυξίδα την αξιοπρέπεια τους. Τα πρόβατα όσο πλησιάζουν στο σφαγείο θα μεταμορφώνονται σε λιοντάρια…