Φαινόμενο Σαρκοζί στη νέα κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ!...

Του Αντώνη-Μάριου Παπαγιώτη . Διέκοψα για λίγο την αντίστροφη μέτρηση των 100 πρώτων ημερών της νέας κυβέρνησης, μετά τα σχόλια αναγνωστών ...

Του Αντώνη-Μάριου Παπαγιώτη
.
Διέκοψα για λίγο την αντίστροφη μέτρηση των 100 πρώτων ημερών της νέας κυβέρνησης, μετά τα σχόλια αναγνωστών και φίλων, που με χαρακτήριζαν άδικο και υπερβολικό. «Πρώτα να ορκιστούν» μου είπαν. Είδα από την άλλη τα αγριεμένα και αιμοσταγή ΜΜΕ και θεώρησα ότι καλώς μετρώ.
Σημείωσα τρεις κύριους και βασικούς μοχλούς πίεσης στους κυβερνόντες:
1) Μάκης Τριανταφυλλόπουλος, που με τον αληθή μανδύα του «τα βάζω πάντα με την εκάστοτε εξουσία», άρχισε να παίζει κλαρίνα στα πασοκικά αυτιά.
2) Οργανισμός Λαμπράκη. Τόσο το Βήμα, που χθες στήριξε με το κύριο άρθρο του την υποψηφιότητα Μπακογιάννη, όσο και το MEGA, που προσπάθησε από το πουθενά να δημιουργήσει θέμα με την άρνηση της κ. Δαμανάκη να αναλάβει θέση στη νέα κυβέρνηση στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, έδειξαν τις αντιπασοκικές –ή αν προτιμάτε αντιπαπανδρεϊκές- προθέσεις τους.
3) Ο ANT1, και ειδικότερα ο κ. Ευαγγελάτος, που στη πρώτη μέρα της νέας κυβέρνησης, φιλοξένησε τον ατυχή κ. Μαγκριώτη σε ένα ανισοβαρές –από την οπτική της πολιτικής εκπροσώπησης των δύο μεγάλων κομμάτων- πάνελ, θέτοντας ανοικτά και χωρίς στιγμή χάριτος το θέμα της ανεργίας και ιδίως των stage, με ένα στήσιμο εκπομπής που μύριζε λαϊκισμό. Θέμα όμως που αν δεν λυθεί, θα ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις την επόμενη 5ετία.
96η μέρα λοιπόν, της κυβέρνησης Παπανδρέου και μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας αρκεί για να...

βιώσεις το αστυνομοκρατούμενο κράτος της Νέας Εποχής. Μπάτσοι παντού, ανά ομάδες, με οπλισμό και χαμόγελα ικανοποίησης. Δε με ενοχλεί η εικόνα τους. Όπως και ο κάθε μέσος Έλληνας νιώθω πιο ασφαλής, μόνο με τη θέα τους σε κάθε γωνιά. Μπορεί να είναι ψευδεπίγραφη ασφάλεια θα μου πεις. Δε θα διαφωνήσω. Θα σου ανταπαντήσω όμως με μία απορία που μου γεννήθηκε. Που είναι όλοι αυτοί, οι αριστεροί, που φώναζαν τα μόλις περασμένα χρόνια για το «αστυνομοκρατούμενο κράτος της Δεξιάς»; Που είναι όλοι αυτοί, που ωρύονταν κάθε φορά που τότε υπουργοί της Νέας Δημοκρατίας μιλούσαν για ανάγκη μέτρων καταστολής; Που είναι όλοι αυτοί, που για μικροκομματικά παιχνίδια και μη δυνάμενοι υπό το βάρος της «ιδεολογίας» τους, ευνούχιζαν την Αστυνομία; Tώρα, έχεις την ευθύτητα και την ειλικρίνεια εσύ να μου απαντήσεις ότι σιωπούν, λόγω «ιδεολογικής αλληλεγγύης»;
Πραγματικά εύχομαι, με το άλλοθι της αριστερής ρίζας, το ΠΑΣΟΚ έστω και κόντρα στις απαιτήσεις της αριστερίλας, να μην διστάσει και να προχωρήσει σε απαραίτητες τομές και αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, έστω και αν αυτές έχουν τον αέρα της «δεξιάς», του «φιλελευθερισμού», του «συντηρητισμού», όπως θες πες το. Εύχομαι και επιθυμώ να μην δράσει φοβικά η νέα Κυβέρνηση. Οι Χίμαιρα των δυσκολιών που έχουμε να αντιμετωπίσουμε είναι πιο απειλητική από τη Σκύλα της Αριστερίλας. Αυτό τον ιδεολογικό κομπλεξισμό πλήρωσε η Νέα Δημοκρατία και το χρόνιο φλερτ του Καραμανλισμού με την Αριστερά την οδήγησε στην σύγχυση Ιδεών και στην απώλεια της κομματικής ταυτότητας και του ιδεολογικού στίγματος.
Και εσύ ποτέ σου μη ξεχνάς το Νικόλα τον Άσιμο.. «Κάθε δέσμευση είναι ολιγωρία. Αν θες δεσμά, φάε ιδεολογία».

ΥΓ Ο τίτλος είναι απόσταγμα κουβέντας με δύο γνωστούς bloggers. Και οι δύο ανήκουν ευρύτερα στο χώρο του ΠΑΣΟΚ. Και οι δύο με διαβεβαίωσαν ότι ο παραλληλισμός θα αρέσει πολύ στο κ. Χρυσοχοϊδη.