Η άγνωστη ιστορία της "Ελευθεροτυπίας"...

Ο ισσοροπιστής Φυντανίδης και ο "τάφος του Ινδού"... Από τον Μάκη Γιομπαζολιά http://giobazolias.blogspot.com/ . Σας χρωστάω, από...

Ο ισσοροπιστής Φυντανίδης και ο "τάφος του Ινδού"...

Από τον Μάκη Γιομπαζολιά

http://giobazolias.blogspot.com/

.

Σας χρωστάω, από τον περασμένο Νοέμβριο, την συνέχεια και το τέλος από την κατάθεση ψυχής, για την δημιουργία και το γκρέμισμα του ονείρου της πρώτης "εφημερίδας των συντακτών" στην Ελλάδα. Της "Ελευθεροτυπίας". Με ονόματα και γεγονότα. Όπως τα έζησα, όντας ένας από εκείνους τους 80 συντάκτες, που ξεκίνησαν να ονειρεύονται την "μεγάλη επανάσταση στον ελληνικό τύπο". Μέχρι που ξύπνησαν εξαπατημένοι. Όπως και ο λαός, που αγκάλιασε την μεγάλη εκείνη προσπάθεια.
Με την ημερομηνία 24 Νοεμβρίου 2008 (εδώ) θα βρείτε τώρα ολοκληρωμένη την 6η και τελευταία συνέχεια της κατάθεσης, ανατρέχοντας στις "προηγούμενες αναρτήσεις". Και, όποιος θέλει μπορεί να διαβάσει πλέον ολοκληρωμένη την κατάθεση ψυχής για την "Ελευθεροτυπία", στις έξι σχεδόν αλλεπάλληλες αναρτήσεις μου, με τίτλο "Ελευθεροτυπία" και αρίθμηση από το 1 έως και το 6.
Λοιπόν, συνέχεια και τέλος της κατάθεσης ψυχής, για την "εφημερίδα των συντακτών Ελευθεροτυπία", που έγινε "εφημερίδα του αφεντικού". Κατεδαφίζοντας τα δημοκρατικά όνειρα των συντακτών της και ολόκληρου του ελληνικού λαού. Και παρέχοντας, στις πλάτες των συντακτών, εκδοτική και πολιτική εξουσία και μεγάλο πλούτο στον "επιβήτορα" του ονείρου των συντακτών και του λαού.
Λοιπόν: Μετά την απόλυση Φιλιππόπουλου. Την "τρικλοποδιά" κάποιων "αριστερών" μελών της Συντακτικής Επιτροπής. Που αντικειμενικά - έστω και άδολα - έβαλαν "πλάτη" στον εργοδότη. Και την τελική επικράτηση του ιδιοκτήτη-εκδότη Κίτσου Τεγόπουλου... Το κενό διεύθυνσης στην "εφημερίδα των συντακτών" δεν κράτησε παρά μόνο ελάχιστες ημέρες.
Ενημερωθήκαμε οι εμβρόντητοι συντάκτες του χαμένου ονείρου, ότι στην θέση του Φιλιππόπουλου προσλήφθηκε ένα από τα "παιδιά" του : Ο Σεραφείμ Φυντανίδης.
Εξαιρετικός δημοσιογράφος. Αγαπητός και παραδεκτός από όλους. Κυρίως από εμένα. Που τον είχα πρώτο αρχισυντάκτη μου, σε τοπική εφημερίδα του Περιστερίου. Όπου και οι δύο γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε. Σε μια προσφυγική γειτονιά. Με τους πατεράδες μας να "τα έχουν πιεί" στα ίδια καπηλειά. Ο Σεραφείμ λοιπον. Το δημοσιογραφικό πρότυπό μου...
Αυτός ο άνθρωπος, ντυμένος με...
παλ πράσινο κοστούμι της εποχής (κυριολεκτικά ) με αγκάλιασε, όταν τον έφερε στο γραφείο μου ο συνεκδότης Χρήστος Σιαμαντάς, που τον περιέφερε στα γραφεία της "Ελευθεροτυπίας", πλέον στην Πανεπιστημίου 47, για να τον παρουσιάσει στους συντάκτες. Και καθώς με έσφιγγε φιλικά (και ειλικρινά, θα πώ ) στην αγκαλιά του, σκεφτόμουν, πως θα συνδυάσω την αγάπη μου γι αυτόν τον αδελφικό μου φίλο με την ανάγκη μου να πολεμήσω την εξαπάτηση των συντακτών της "Ε" και του κόσμου, που έγινε από τον Κίτσο Τεγόπουλο, ο οποίος τον είχε προσλάβει.
Μετά τις συγκινήσεις, η δουλειά. Οι συντάκτες, απο ανάγκη επαγγελματικής επιβίωσης και από ευθύνη απέναντι στον κόσμο που αγκάλιασε την εφημερίδα-φαινόμενο, κράτησαν σηκωμένα τα μανίκια και συνέχισαν την δημοσιογραφική τους δουλειά. Με αποδοχή και σεβασμό στην διεύθυνση του Σεραφείμ Φυντανίδη. Αλλά με το γυαλί ραγισμένο στην σχέση τους με τον εκδότη, οι περισσότεροι. Και με την τραυματισμένη συνείδηση, ότι πλέον εργάζονταν σε μια εφημερίδα όχι των συντακτών αλλά των "αφεντικών".
Στο διάστημα των επόμενων ετών, που ακολούθησαν εκείνο τον συγκλονιστικό πρώτο χρόνο της εφημερίδας-φαινόμενο, συνέβησαν πολλά. Που καθόρισαν θετικά και αρνητικά την συνέχεια του μεγάλου εκδοτικού αυτού εγχειρήματος. Να τα συνοψίσουμε:
1.- "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ" ΑΠΟΔΥΝΑΜΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ : Από την "αριστίνδην" σύνθεση της Συντακτικής Επιτροπής επί Φιλιππόπουλου, που πάντως αποτελούσαν οι διευθυντές, αρχισυντάκτες και επικεφαλής των τμημάτων της εφημερίδας, προωθήθηκε "λαϊκίστικα" η εκλογή των μελών της από όλους τους συντάκτες. Άρκεσαν μια-δυο τέτοιες αρχαιρεσίες, για να αποτελείται η εκλεγμένη Συντακτική από καλούς συναδέλφους αλλά χαμηλότερης επαγγελματικής βαθμίδας και μειωμένου κύρους, απέναντι στην διεύθυνση και την εργοδοσία. Όσο καιρό λειτούργησε αυτή η Συντακτική ήταν από συμβουλευτική έως ανυπόληπτη, τόσο για την διεύθυνση όσο και κυρίως για την εργοδοσία.
2.- ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ: Ικανός αριθμός συντακτών της "Ε" όλων των "αποχρώσεων" δημιούργησαν συνεταιρισμό, ο οποίος ως νομικό πρόσωπο επιδίωξε δικαστικά, να επιβεβαιωθούν επίσημα τα δικαιώματα των συντακτών στο 80% των κερδών της "Ε", όπως προέβλεπαν οι αρχικές δημόσιες δεσμεύσεις και γραπτές συμφωνίες. Και το ήθελαν αυτό όχι τόσο για το οικονομικό του περιεχόμενο. Αλλά γιατί σε μια αστική ανώνυμη εταιρεία με "αφεντικά", που ήταν πλέον η "Ε", μόνο η παρέμβαση στα οικονομικά της μπορούσε να επαναφέρει την δημοσιογραφική εξουσία των συντακτών. Το ότι πράγματι αυτό ήταν το μόνο που μπορούσε - νομικά και όχι συνδικαλιστικά - να διεκδικηθεί, προέκυψε από την πρωτόδικη απόφαση, που αναγνώριζε σε μεγάλο βαθμό τα δικαιώματα αυτά των συντακτών. Στο Εφετείο βέβαια αποψιλώθηκαν. Και στον Άρειο Πάγο δεν έφτασε ποτέ η κόντρα, γιατί στο μεταξύ είχε...αποψιλωθεί ο συνεταιρισμός ! Προβλήματα του Συνεταιρισμού : Ότι εμπνευστής και ηγέτης της ήταν ο προϊστάμενος του οικονομικού ρεπορτάζ Γιώργος Κατσώνης, στον οποίο αποδόθηκαν δόλιες επιδιώξεις- που πάντως ποτε δεν αποδείχθηκαν - καθώς ήταν εκ των στενών συνεργατών του Φιλιππόπουλου και συνεργάτης μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων. Ότι δεν συμμετείχαν στο εγχείρημα όλοι οι συντάκτες, κάποιοι μάλιστα το πολέμησαν. Και μεταξύ τους εκείνοι που είχαν καταγγείλει τον Φιλιππόπουλο και διευκολύνει τις επιδιώξεις του Τεγόπουλου. Και ότι με την πάροδο του χρόνου, άλλοι συντάκτες έφυγαν από την εφημερίδα, άλλοι απολύθηκαν (μεταξύ τους και ο Κατσώνης ), άλλοι παραιτήθηκαν κουρασμένοι από την προσπάθεια και άλλοι έφυγαν από την ζωή ( όπως ο Στρατής Ζαχαριάδης και αργότερα ο Κατσώνης).
3.- Ο ΑΨΟΓΟΣ ΙΣΟΡΡΟΠΙΣΤΗΣ ΦΥΝΤΑΝΙΔΗΣ : Δεν είναι τυχαίο, ότι ο Σεραφείμ παρέμεινε πάνω από τριάντα χρόνια στο τιμόνι αυτού του δύσκολου εκδοτικού ομίλου, όπως εξελίχθηκε η "Ε" με την έκδοση της "Κυριακάτικης" και σειράς περιοδικών, την δημιουργία της εταιρείας παραγωγής "Εψιλον" και ιδιόκτητων πρότυπων εκτυπωτικών εγκαταστάσεων, την έκδοση της "Χρυσής Ευκαιρίας" , την δημιουργία εταιρειών τηλεηχοπληροφόρησης ( Mediatel ) και teletext, την απόκτηση πολύώροφου ιδιόκτητου κτιρίου πολλών χιλιάδων τετρραγωνικών, καθώς και την συμμετοχή του ομίλου στον τηλεοπτικό σταθμό Mega channel. Ο Σεραφείμ Φυντανίδης, περα από την αναμφισβήτητη δημοσιογραφική και διευθυντική του ικανότητα, αποδείχθηκε τέλειος ισορροπιστής μεταξύ του ιδιόρρυθμου "αφεντικού" Κίτσου Τεγόπολου και των συμφερόντων του, των διαφόρων...φυλών των συντακτών και στελεχών του ομίλου καθώς και του πολιτικού και επιχειρηματικού κόσμου της χώρας. Ο συνδυασμός του "ηλεκτρονικού εγκεφάλου" Τεγόπουλου και του ικανού και έξυπνου ισορροπιστή Φυντανίδη ήταν όλα αυτά τα χρόνια η στέρεη βάση, για την ανάπτυξη του ομίλου της "Ελευθεροτυπίας". Ο ένας εμπιστευόταν και στήριζε τον άλλο. Και μόνο μετά τον θάνατο του Τεγόπουλου, οι κληρονόμοι θυγατέρες του απομάκρυναν και το alter ego του, τον Φυντανίδη. Με τον οποίο παρόντα δεν θα μπορούσαν να έχουν την απόλυτη έξουσία του "μαγαζιού" τους.
4.- Και , για να μη ξεχνιόμαστε με τα "γλυκανάλατα" : Η "Ελευθεροτυπία", μετά την εξουδετέρωση της υπόθεσης "εφημερίδα των συντακτών", προσχώρησε σιγά σιγά στην λογική των "αστικοδημοκρατικών" εφημερίδων, που ως επιχειρήσεις συναλλάσσονται με τις εξουσίες. Κομβικά σημεία αυτής της πορείας : Η μεγάλη έρευνά της, για τα "άπλυτα" της Εθνικής Τράπεζας ( τίτλος "Ο γίγαντας με τα πήλινα πόδια"), έρευνα που "έσβησε" με τον πρώτο τραπεζικό δανεισμό του εκκολαπτόμενου τότε ομίλου. Η απόπειρα του Κίτσου να συνεταιρισθεί με τον Άρη Βουδούρη, μετέπειτα εκδότη του "Ελεύθερου Τύπου", κάτι που έληξε σε εικοσιτετράωρα, καθώς και η αγορά του μεριδίου του συνεταίρου του Χρήστου Σιαμαντά και έτσι η απόκτηση ολου του "μαγαζιού". Πολλοί ισχυρίσθηκαν ότι μετέπειτα η "Ε" αιμοδοτήθηκε από μεγάλο επιχειρηματικό όμιλο αλλά αυτό ήταν και είναι προς απόδειξη, παρά την "βοή της αγοράς".
5.- Οι ντρίπλες του Τεγόπουλου στην υπόθεση Κοσκωτά. πρωταγωνιστικός ρόλος της "Ε" στην αποκάλυψη του σκανδάλου αλλά και ήπια κατάθεση του ίδιου ως μάρτυρα στο δικαστήριο, κατάθεση από εκείνες που εκτιμήθηκε ότι συνέβαλαν στην αθώωση του Ανδρέα Παπανδρέου.
6.- Η συμβολή του ομίλου της "Ελευθεροτυπίας" στην λεγόμενη "ληστεία του χρηματιστηρίου", αφού ήταν από τους εκδοτικούς ομίλους που πήραν αρκετά εκατομμύρια ευρώ από το ΧΑΑ στον μεγάλο χρηματιστηριακό πυρετό του 1999-2000.
Ακροτελεύτιο : Σήμερα η "Ελευθεροτυπία" και ο όμιλός της είναι αυτό που όλοι βλέπετε. Καλό η κακό , το κρίνετε εσείς. Για αυτό ευθύνονται λιγότερο οι συντάκτες που αλλιώς την ονειρεύτηκαν αλλά για διάφορους λόγους "ενσωματώθηκαν". Περισσότερο εκείνοι που πρόδωσαν το όνειρο - δυστυχώς και "αριστερά" στελέχη μεταξύ τους. Πιο πολύ τα λάθη του Φιλιππόπουλου και η πονηριά του Τεγόπουλου, που "εξαπάτησε" τους πάντες. Και απολύτως το "αστικοδημοκρατικό" πολιτικό, οικονομικό και επιχειρηματικό μας σύστημα. Που ούτε αντέχει ούτε ανέχεται τέτοια όνειρα...