Στην υπηρεσία των ΗΠΑ το ευρωκοινοβούλιο...

...καταδίκασε τη Βενεζουέλα και συμπαρατάχθηκε με την αντιπολίτευση! Του Νίκου Κλειτσίκα Διαβάζοντας τη χθεσινή “El País”, την έγκυρη ισπα...

...καταδίκασε τη Βενεζουέλα και συμπαρατάχθηκε με την αντιπολίτευση!

Του Νίκου Κλειτσίκα

Διαβάζοντας τη χθεσινή “El País”, την έγκυρη ισπανική εφημερίδα στην οποία προστρέχουν συχνά για να «συλλέξουν» ειδήσεις για τη Λατινική Αμερική τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ και στηρίζει το κυβερνών Ισπανικό Σοσιαλιστικό Κόμμα (PSOE), διαβάζουμε ένα μεγάλο σε έκταση άρθρο με τίτλο «Η Ευρωβουλή αλληλέγγυα με την αντιπολίτευση της Βενεζουέλας» (La Eurocámara se solidariza con la oposición venezolana).
Η Ευρωβουλή, για την ανανέωση της οποίας θα ψηφίσουν σε ένα μήνα οι ευρωπαίοι πολίτες, ως ποινικό Δικαστήριο καταδίκασε τη Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας με χαρακτηρισμούς που δεν έχουν προηγούμενο.
Η “El País”, μας ενημερώνει για την «απόφαση» της Ευρωβουλής, του «δημοκρατικού» θεσμού των ευρωπαίων πολιτών, που αφορά μια χώρα της Λατινικής Αμερικής που εκλέγει δημοκρατικά πολιτική ηγεσία, αλλά οι εκπρόσωποί της δεν συντάσσονται στο άρμα της σύγχρονης μητέρας των δημοκρατιών (ΗΠΑ).
Η απόφαση της Ευρωβουλής μας, μεταξύ άλλων διαπιστώνει και...
εκφράζει «…τεράστια ανησυχία για τη φθορά της δημοκρατίας στη Βενεζουέλα… το κίνδυνο να καταρρεύσει η δημοκρατία από τη συγκέντρωση της εξουσίας και τον αυταρχισμό που αναπτύσσεται από τον πρόεδρο της Hugo Chávez».
Επιπροσθέτως, η «δημοκρατική» ευρωβουλή δεν παραμένει σε διαπιστώσεις, αλλά προχωρεί σε μια ανήκουστη απόφαση: τίθεται αλληλέγγυα με την ηγεσία της αντιπολίτευσης της Βενεζουέλας που “υποφέρει από πολιτικές διώξεις”.
Αυτή η απόφαση-καταδίκη της Ευρωβουλής, απλώς αποδεικνύει για μια ακόμη φορά ότι αυτός ο ευρωπαϊκός θεσμός δεν είναι παρά ένα «εργαλείο-όπλο» των ΗΠΑ. Θα μπορούσαμε να επισημάνουμε αναρίθμητες περιοχές του πλανήτη όπου αμερικανοκίνητα δικτατορικά καθεστώτα, δεν παραβιάζουν απλώς δημοκρατικές ελευθερίες, αλλά δολοφονούν τους λαούς. Στην ευρύτερη περιοχή μας θα μπορούσαμε να δούμε τη στάση της Ευρωβουλής στο βιασμό της Κύπρου με την τουρκική κατοχή, στο ισραηλινό έγκλημα της Γάζας, το Κόσσοβο, τα Σκόπια, την Τουρκία… Τίποτα περισσότερο από μια Ευρωβουλή στην υπηρεσία της πολιτικής των ΗΠΑ.
Όμως, θα περιοριστούμε σε δύο ζητήματα, αναφορικά με την απόφαση-καταδίκη της Βενεζουέλας από την Ευρωβουλή.
1. Την έντεχνη απόκρυψη και παραπληροφόρηση της έγκυρης σοσιαλιστικής εφημερίδας “El País”: την απόφαση ψήφισαν 27 ευρωβουλευτές, από τους 785, δηλαδή το 3% των ευρωβουλευτών και πως όλοι τους ανήκουν στη δεξιά και ακροδεξιά.
Κι εδώ τίθεται ένα σημαντικό ζήτημα: η στάση της ευρωπαϊκής αριστεράς και των προοδευτικών ελληνικών πολιτικών κομμάτων. Είναι γνωστό - αλλά όχι στις μάζες των ευρωπαίων πολιτών - ότι η Ευρωβουλή δεν αποτελεί όργανο με αρμοδιότητες, αφού ΟΛΕΣ οι αποφάσεις λαμβάνονται από την Επιτροπή, αλλά είναι ένα «πολιτικό όπλο» που χρησιμοποιούν οι ΗΠΑ για την πολιτική τους, και δεν μπορεί να υπάρξει άλλη ερμηνεία.
Βέβαια, το σνομπάρισμα, η επιλογή της μη συμμετοχής στην ψηφοφορία, από την ευρωπαϊκή αριστερά και τα προοδευτικά ελληνικά κόμματα, θα πρέπει ν’ απαντηθεί: οι έλληνες ευρωβουλευτές βρίσκονται εκεί απλώς για το μισθό, ή επέλεξαν να μην συγκρουστούν με τα αμερικάνικα συμφέροντα;
2. Τι υπάρχει πίσω από την απόφαση-καταδίκη της Ευρωβουλής;
Η “El País” είναι ιδιοκτησία της πολυεθνικής Prisa με τεράστια δραστηριότητα στη Λατινική Αμερική. Συνεπώς μια πολιτική απόφαση της Ευρωβουλής, που περιλαμβάνει την ανήκουστη υποστήριξη στην αντιπολίτευση της Βενεζουέλας, έχει τη δική της «σημασία», αφού πρόκειται για τον Manuel Rosales.
Ποιος είναι ο Manuel Rosales;
Ο φιλοαμερικανός υποψήφιος στις εκλογές του 2006, ο αντίπαλος του Hugo Chávez που ηττήθηκε με δημοκρατικές εκλογικές διαδικασίες και ο οποίος είναι φυγόδικος για αδικήματα διαφοράς, παράνομου πλουτισμού. Μάλιστα, για ν’ αποφύγει τη δίκη για τα οικονομικά του εγκλήματα, ο Manuel Rosales ζήτησε άσυλο στο Περού, όπου στην εξουσία βρίσκεται ο Alán García, στενός φίλος του Carlos Andrés, φιλοαμερικανού πρώην προέδρου της Βενεζουέλας.
Θα μπορούσε κάποιος να θεωρήσει το σχολιασμό της απόφασης-καταδίκης της Ευρωβουλής, ως πολιτικά παιχνίδια, αριστερή εμπάθεια, αντιαμερικανισμό κ.α.π. Όμως, η αντιπολίτευση στην οποία τέθηκε αλληλέγγυα η Ευρωβουλή, έχει ονοματεπώνυμο: Manuel Rosales.
Η ευρωπαϊκή INTERPOL έχει ζητήσει την έκδοσή του από το Περού για τα οικονομικά του εγκλήματα. Δεν θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι η INTERPOL είναι ένα όργανο των κομμουνιστών αντιαμερικανών. Πώς να μην καταζητείται από την INTERPOL ο στηριζόμενος από την Ευρωβουλή Manuel Rosales, όταν μέσα σε δέκα χρόνια από απλός δημόσιος υπάλληλος είναι πολυεκατομμυριούχος;
Οι ευρωπαίοι πολίτες θα πάνε στις κάλπες τον Ιούνη για να εκλέξουν ευρωβουλευτές, ν’ ανανεώσουν τη «λαϊκή» εντολή στην Ευρωβουλή. Μια Ευρωβουλή που και χθες λειτούργησε ως μέσο πίεσης στον Hugo Chávez, να παρέμβει στη δικαιοσύνη και ο καταζητούμενος από την INTERPOL απατεώνας Manuel Rosales, να μπορεί να συνεχίσει τις μπίζνες για λογαριασμό των πολυεθνικών συμφερόντων…
Και γιατί όχι, «αύριο» να «εκλεγεί» πρόεδρος της Βενεζουέλας και η διαφθορά να νομιμοποιηθεί.
Φυσικά, τα προοδευτικά ελληνικά πολιτικά κόμματα και η ευρωπαϊκή αριστερά κοιμούνται ήσυχοι… Τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ δεν θα δώσουν την είδηση… Μόνον η “El País” έδωσε μεγάλη διάσταση, με στόχο τη Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας και τον Hugo Chávez.