To Press-gr (πάλι πρώτο) αποκαλύπτει...

Το πλήρες κείμενο του ΠΑΣΟΚ... για την παραπομπή Παυλίδη στο Ειδικό Δικαστήριο Το Press-gr αποκαλύπτει ολόκληρο το "δια ταύτα" το...

Το πλήρες κείμενο του ΠΑΣΟΚ...
για την παραπομπή Παυλίδη στο Ειδικό Δικαστήριο

Το Press-gr αποκαλύπτει ολόκληρο το "δια ταύτα" του πορίσματος που θα καταθέσει το ΠΑΣΟΚ για την υπόθεση Παυλίδη:
.
"H εμπλοκή του Αριστοτέλη Παυλίδη στην υπόθεση της εκβίασης του Φωτίου Μανούση, προκύπτει από τα ακόλουθα:

1. Ο Αρ. Παυλίδης, ήταν ιδιαίτερα συγκεντρωτικός ως Υπουργός και τελούσε εν γνώσει όλων των θεμάτων αρμοδιότητας του Υπουργείου του με πλήρη λεπτομέρεια. Γνώριζε δε και τις ενέργειες Ζαχαρίου, όπως ο ίδιος στις αρχικές του καταθέσεις στον εισαγγελέα κ. Ντογιάκο επιβεβαίωσε, λέγοντας ότι είναι συνήθης πρακτική η επίσκεψη των διευθυντών του Υπουργού στα γραφεία των ναυτιλιακών εταιριών, με τις οποίες το Υπουργείο συναλλάσσεται. Χαρακτήρισε μάλιστα τις επισκέψεις αυτές «ιδιωτικές», ενώ οι επισκέψεις αυτές έχουν δημόσιο χαρακτήρα, όπως είναι γνωστό και ο κ. Ντογιάκος παραδέχθηκε. Με μεταγενέστερο, βέβαια, συμπληρωματικό του υπόμνημα στον Εισαγγελέα Εφετών που διενεργούσε προκαταρκτική εξέταση για την υπόθεση, ο πρώην υπουργός επιχειρεί να ανασκευάσει αυτό το γεγονός, ισχυριζόμενος πλέον ότι δεν γνώριζε τις επισκέψεις Ζαχαρίου στα γραφεία Μανούση. Όμως αυτός ο μεταγενέστερος ισχυρισμός, που έρχεται σε αντίφαση με όσα προηγούμενα ισχυρίστηκε, μάλλον ενισχύει παρά αμβλύνει τη βεβαιότητα εμπλοκής του, αφού...
αποτελεί όψιμη τακτική απόσεισης των ευθυνών.

2. Ενώ, μετά τις σοβαρότατες καταγγελίες σε βάρος Ζαχαρίου, που του γνωστοποιήθηκαν μέσω του Ιωάννη Αγγέλου, Διευθυντή του πρωθυπουργικού γραφείου, ο κ. Παυλίδης κάλεσε αμέσως, όπως ισχυρίστηκε, τον Π. Ζαχαρίου που περίμενε έξω από το γραφείο του και τον επέπληξε. Ο δε τελευταίος υπέβαλε αυτόχρημα την παραίτησή του –η οποία έγινε δεκτή. Ακολούθως, αυθημερόν έσπευσε να τον διορίσει ως σύμβουλό του, χωρίς να αναμείνει τη διαλεύκανση της υποθέσεως. Ο ισχυρισμός του Α. Παυλίδη ότι, με το να μην προβεί στο διορισμό αυτό, θα ήταν σαν να αποδεχόταν ως αληθείς τις καταγγελίες Μανούση, είναι τελείως αβάσιμος, με δεδομένα ότι, αφ’ ενός δεν απέλυσε ο ίδιος τον Ζαχαρίου, αφ’ ετέρου δεν είχε κάποια νόμιμη υποχρέωση, μετά την παραίτηση του τελευταίου, να τον διορίσει σε άλλη θέση, ώστε, παραλείποντας την υποχρέωση αυτή, να καταδείξει ότι πείσθηκε στις καταγγελίες. Τέλος, και η ίδια η αναφορά στο ΦΕΚ προγενέστερης ημερομηνίας του εγγράφου της παραίτησης (αντί 27-4-07, η 2-4-07), φανερώνει τη μεθόδευση αποσύνδεσης της παραίτησης Ζαχαρίου από τις καταγγελίες Μανούση και την έναντι τρίτων προσπάθεια απεμπλοκής του ίδιου του Υπουργού από την υπόθεση. Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι η παραίτηση Ζαχαρίου εγένετο κατόπιν συνεννοήσεώς του με τον Αρ. Παυλίδη και προσχηματικά.

3. Ενώ ο Αρ. Παυλίδης γνωστοποίησε άμεσα στον Πρωθυπουργό την παραίτηση Ζαχαρίου και την εκ μέρους του αποδοχή της, απέκρυψε από αυτόν τον αυθημερόν διορισμό του συνεργάτη του σε θέση ειδικού συμβούλου. Τα ερωτήματα που τίθεται είναι α) γιατί ο πρώην υπουργός απέκρυψε αυτόν τον διορισμό Ζαχαρίου ως ειδικού συμβούλου αμέσως μετά την παραίτησή του, β) γιατί, σύμφωνα με πολλαπλές καταθέσεις μαρτύρων, ο Π. Ζαχαρίου συνέχισε να ασκεί τα καθήκοντα του διευθυντή του Υπουργού και γ) γιατί, μετά την παραίτηση Ζαχαρίου, ο κ. Παυλίδης ουδέποτε προέβη στον διορισμό άλλου προσώπου στην θέση του διευθυντή του γραφείου του. Όλα τα ανωτέρω αποδεικνύουν τον άρρηκτο δεσμό μεταξύ τους, την αλληλεξάρτηση, την αλληλοκάλυψη και την από κοινού προσπάθεια συγκάλυψης των καταγγελθέντων πράξεων.

4. Τόσο ο Αρ. Παυλίδης, όσο και ο Π. Ζαχαρίου, βρίσκονταν σε πλήρη συνεννόηση για τις κινήσεις τους, τούτο δε αποδεικνύεται και από το γεγονός ότι ο Αρ. Παυλίδης ενημέρωσε άμεσα τον Ζαχαρίου ότι υπέβαλε αναφορά προς τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου. Η προσπάθεια, εξάλλου, του Αρ. Παυλίδη να «καλύψει» τον Ζαχαρίου, αναδεικνύεται και από το γεγονός ότι, στην αναφορά αυτή προς τον κ. Σανιδά, ουδέν αναφέρει για αξιόμεμπτη, πολλώ δε μάλλον αξιόποινη, συμπεριφορά του Π. Ζαχαρίου, παρά επιρρίπτει ευθύνες μόνο στον Μανούση για εκβίαση, θεωρώντας δεδομένη εκ προοιμίου την αθωότητα Ζαχαρίου, την οποία μέχρι και σήμερα υποστηρίζει, παρά την εις βάρος του άσκηση ποινικής δίωξης με συμφωνία ανακριτή και εισαγγελέα με την επιβολή μάλιστα των περιοριστικών όρων της απαγόρευσης εξόδου από την χώρα και εγγυήσεως ύψους 30.000 Ευρώ.

5. Εφόσον ο Π. Ζαχαρίου προέβη σε όλες του τις ενέργειες (επισκέψεις, συνεννοήσεις κλπ) εν γνώσει του Αρ. Παυλίδη και με την ως άνω δημόσια ιδιότητά του, ο τελευταίος δε, ουδέποτε αμφέβαλε για την αθωότητα του πρώτου, δεν είχε κανένα απολύτως νόημα ή περιεχόμενο η επίπληξη Παυλίδη προς Ζαχαρίου (ποια ήταν η «επιπόλαιη και απαράδεκτη συμπεριφορά» που ανέφερε στον Εισαγγελέα Α.Π.;), πολλώ δε μάλλον, δεν είχε νόημα η υποβολή της παραίτησης του τελευταίου και, τέλος, η αποδοχή αυτής.

6. Ο Φ. Μανούσης, δεν ήταν δυνατόν να γνωρίζει την κτήση ακινήτου από την θυγατέρα του Α. Παυλίδη, εάν αυτό δεν του είχε γνωστοποιηθεί από κάποιον. Επομένως, είναι προφανές ότι έλαβε γνώση της αγοράς από τον Π .Ζαχαρίου, με τον οποίο οι σχέσεις τους ήταν επαγγελματικές-υπηρεσιακές. Ο μοναδικός δε λόγος που θα μπορούσε ο Ζαχαρίου να προβεί σε τέτοια αναφορά, ήταν προκειμένου να ζητήσει χρήματα από τον Μανούση, όπως ο τελευταίος κατήγγειλε.

7. Για την αγορά του ακινήτου από την θυγατέρα του Α. Παυλίδη, δαπανήθηκαν, κατά μεν τα αναφερόμενα στο συμβόλαιο, 155.426,04 ευρώ, κατά δε την κατάθεση της Αγγελικής Παυλίδη, 235.000 ευρώ, ενώ, τέλος, ο μεσολαβητής και σύμβουλος τότε του Υπουργού, μετέπειτα δε Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Αιγαίου, Ανδρέας-Αντώνιος Βαρδουλάκης, που μεσολάβησε στην προκείμενη αγοραπωλησία, κατέθεσε ότι δαπανήθηκαν επιπλέον 50.000 ευρώ για επισκευές του διαμερίσματος. Συνεπώς, ακόμη και αν τα χρήματα του αδελφού του Αναστασίου Παυλίδη είναι δικά του και απεστάλησαν πράγματι για την αγορά του εν λόγω ακινήτου, αυτά δεν επαρκούσαν για την ολοκλήρωση αυτής και της επισκευής, πόσο μάλλον όταν ο ίδιος ο Αρ. Παυλίδης καταθέτει ότι μέρος μόνων των χρημάτων αυτών χρησιμοποιήθηκε για την υπόθεση της αγοράς και της επισκευής. Ούτε, βεβαίως, μπορεί να γίνει πιστευτό ότι η θυγατέρα του Αρ. Παυλίδη υποβλήθηκε σε τόσες διαδικασίες και έξοδα για να λάβει στεγαστικό δάνειο προς εξόφληση του χρέους της προς τον θείο της χωρίς να του ανακοινώσει τούτο, ο οποίος, όταν του προσφέρθηκαν τα χρήματα, αρνήθηκε δύο φορές να τα παραλάβει, «αναγκάζοντας» έτσι την ανιψιά του να τα επιστρέψει στην Τράπεζα.

8. Στους τραπεζικούς λογαριασμούς του Π. Ζαχαρίου το τελευταίο δίμηνο του 2006 βρέθηκαν κατατεθειμένα 40.000 ευρώ από το σύνολο των ποσών που εκβιαστικά έλαβε από τον Φ. Μανούση. Το υπόλοιπο του ποσού των μετρητών 125.000 ευρώ (85.000 ευρώ) που έλαβε ο Π. Ζαχαρίου από τον Μανούση ευλόγως ταυτίζεται με το ποσόν των 80.000 ευρώ της γονικής παροχής του Αρ. Παυλίδη προς την κόρη του, ιδίως εν όψει του ότι η γονική αυτή παροχή έγινε το 2007 για κάλυψη επισκευών που είχαν ολοκληρωθεί ήδη το 2005.

9. Η αντιμετώπιση του Φ. Μανούση από τον Α. Παυλίδη στην συγκεκριμένη υπόθεση, με στόχο την απόσπαση χρημάτων, καταδεινύεται και από την μετά την κατακύρωση του διαγωνισμού συμπεριφορά του τελευταίου, ο οποίος συνέχισε να αναθέτει απευθείας την εκτέλεση πλόων άγονων γραμμών στο πλοίο «ΠΗΝΕΛΟΠΗ», το οποίο είχε αποκλεισθεί, παρόλο που υπήρχε νόμιμος μειοδότης ανάδοχος.

10. Τόσο ο Π. Ζαχαρίου όσο και ο Α. Παυλίδης, αρνούνται τη συναλλαγή τους με τον Τσαμπίκο Τριομμάτη, κάτοικο Ρόδου και κομματικό στέλεχος και φίλο των ανωτέρω, στον οποίο απεστάλη από το γραφείο του Φ. Μανούση την 8-1-2007 το ποσό των 7.500 ευρώ για την κάλυψη διαφόρων εξόδων του πολιτικού γραφείου του Α. Παυλίδη. Τα χρήματα όμως αυτά, ουδέποτε επεστράφησαν από τον Τριομμάτη. Αντίθετα, αυτός κατέθεσε μετά από ένα και πλέον και μήνα το ποσό των 5.000 ευρώ στο λογαριασμό της συνεργάτιδας του Μανούση, όχι προς επιστροφή του ληφθέντος ποσού (στο οποίο, άλλωστε, δεν αντιστοιχούσε), αλλά προς μερική εξόφληση χρέους του Δημητρίου Χαματζόγλου, προς την εταιρεία «ΚΑΜΑΡΙΩΤΙΣΣΑ Ν.Ε.», συμφερόντων Μανούση, από έκδοση εισιτηρίων, το οποίο άμεσα καταχωρήθηκε στην τηρούμενη από την εταιρεία αυτή καρτέλα χρεωπιστώσεων.

11. Από τις καταθέσεις των κ.κ. Μανούση, Σπανού και Αλιφέρη προκύπτει ότι για την διαχείριση υποθέσεων του Υπουργείου με τους συναλλασσόμενους με αυτό ο Αρ. Παυλίδης τους παρέπεμπε συστηματικά στον Π. Ζαχαρίου και όχι στους αρμόδιους υπηρεσιακούς παράγοντες για την επίλυση των θεμάτων τους. Τον ισχυρισμό του Αρ. Παυλίδη ότι τον Π. Ζαχαρίου είχε επιφορτίσει αποκλειστικά με την επικοινωνία με τους ψηφοφόρους του διαψεύδει ο ίδιος ο Ζαχαρίου, τόσο στην επιστολή παραιτήσεώς του, όπου αναφέρεται στις σχέσεις του με τους συναλλασσόμενους, όσο και στα υπομνήματά του όπου αναφέρεται στις συναντήσεις του με Μανούση και άλλους, κατά τις οποίες προσπαθούσε να τους εξηγήσει τις δυσκολίες και τα προβλήματα που προέκυπταν από την ...γραφειοκρατία.

12. Είναι πλήρης κάλυψη του Π. Ζαχαρίου από τον Αρ. Παυλίδη, η αλληλοενημέρωση κατά την διάρκεια της προκαταρκτικής εξέτασης, οι παρεμβάσεις με ένορκες καταθέσεις και υπομνήματα ενώπιον του 20ου Ανακριτή, η πλήρης ταύτιση των θέσεών τους σε ό,τι αφορά στην αξία του ακινήτου, και συνολικά στην υπερασπιστική τους τακτική.

Από όλα τα ανωτέρω πραγματικά περιστατικά και στοιχεία, προκύπτουν σοβαρές ενδείξεις ότι ο Αρ. Παυλίδης, υπό την ιδιότητά του ως Υπουργού, με προτροπές και παραινέσεις, με ταυτίσεις μαζί του στην προκαταρκτική και ανακριτική διαδικασία και ενώπιον της Ειδικής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής, προκάλεσε εν γνώσει του στον Παν. Ζαχαρίου την απόφαση να τελέσει την αξιόποινη πράξη της εκβίασης του Φωτίου Μανούση, η οποία τελέσθηκε με τον τρόπο που αναλύθηκε ανωτέρω, προκειμένου να αποκομίσει, τόσο ο ίδιος (Παν. Ζαχαρίου), όσο και ο Αρ. Παυλίδης παράνομο περιουσιακό όφελος. Επομένως, θα πρέπει να ασκηθεί εναντίον του τελευταίου ποινική δίωξη για ηθική αυτουργία στην πράξη της εκβίασης, τελεσθείσα από δράστη (Παναγιώτης Ζαχαρίου) που μεταχειρίστηκε απειλή, βλάβη στις επιχειρήσεις που ασκεί ο εξαναγκαζόμενος Φώτιος Μανούσης, κατ’ επάγγελμα, κατά συνήθεια και κατ’ εξακολούθηση, εφόσον και ως προς τον Αριστοτέλη Παυλίδη συντρέχουν οι ίδιες ιδιάζουσες περιστάσεις, όπως και για τον Παναγιώτη Ζαχαρίου, αφού, όπως ανωτέρω προέκυψε, και ο ίδιος, από την επανειλημμένη τέλεση της πράξεως, αλλά και από την υποδομή που είχε διαμορφώσει με πρόθεση επανειλημμένης τελέσεως της πράξεως, προκύπτει σκοπός του για πορισμό εισοδήματος, ενώ συγχρόνως, από την επανειλημμένη τέλεση της πράξεως προκύπτει σταθερή ροπή του προς τη διάπραξη του συγκεκριμένου εγκλήματος ως στοιχείου της προσωπικότητάς του."