Mε αφορμή το μεγάλο σεισμό της Ιταλίας...

Από το http://www.black-mail.blogspot.com/ Με αφορμή το μεγάλο και καταστροφικό σεισμό της Ιταλίας σήμερα, διαβάστε μία πολύ σημαντική συνέν...

Από το http://www.black-mail.blogspot.com/

Με αφορμή το μεγάλο και καταστροφικό σεισμό της Ιταλίας σήμερα, διαβάστε μία πολύ σημαντική συνέντευξη, που δόθηκε πριν δύο μήνες...
«Η χώρα θα πληρώσει ακριβά την αντισεισμική απραξία των τελευταίων ετών» δηλώνει ο καθηγητής Γεράσιμος Παπαδόπουλος...
Κύριε καθηγητά, στα μέσα Νοεμβρίου υποβάλατε την παραίτησή σας από τη θέση του προέδρου της Επιτροπής Αξιολόγησης Σεισμικού Κινδύνου, καταγγέλλοντας δυσλειτουργίες στον Οργανισμό Αντισεισμικού Σχεδιασμού και Προστασίας και αδυναμία συνεργασίας με τον πρόεδρο του ΟΑΣΠ κ. Κωνσταντίνο Μακρόπουλο. Ποιες είναι αυτές οι δυσλειτουργίες που σας οδήγησαν στην απόφασή σας;
Όλοι αναγνωρίζουν ότι το πρόβλημα των σεισμών στην Ελλάδα είναι πολύ σημαντικό. Γιαυτό, εξίσου σημαντικός είναι ο κοινωνικός ρόλος του ΟΑΣΠ ως συντονιστικού φορέα της εθνικής αντισεισμικής πολιτικής. Ο ΟΑΣΠ από το 1983, οπότε ιδρύθηκε, ποτέ δεν έφθασε στο επίπεδο απόδοσης που όφειλε να φθάσει, αλλά κατά καιρούς υπήρξαν σημαντικά επιτεύγματα. Δυστυχώς, από το 2003 και έπειτα υπάρχει σταδιακή υποβάθμιση και αδράνεια. Οι δραστηριότητες είναι πολύ λίγες. Το έργο που έχει παράγει είναι ελάχιστο. Η αντισεισμική πολιτική βουλιάζει σε τέλμα απραξίας και ατολμίας. Όσοι ασχολούνται πραγματικά με την αντισεισμική προστασία γνωρίζουν ότι οι ανάγκες μιάς σεισμογόνου χώρας για αντισεισμική προστασία, όπως της Ελλάδας, μεταβάλλονται με το χρόνο ποιοτικά και αυξάνονται συνεχώς ποσοτικά. Στο δομημένο περιβάλλον, στην ανθρώπινη κοινωνία γενικότερα, συσσωρεύεται συνεχώς σεισμική επικινδυνότητα για πολλούς λόγους. Και γιαυτό χρειάζεται συνεχής προσπάθεια για την κάλυψη των αναγκών, για τη μείωση της σεισμικής επικινδυνότητας. Χρειάζεται συνεχής και πλήρης ανάπτυξη νέων δράσεων για να καλύπτουμε τις ανάγκες που προκύπτουν, αν προλαβαίνουμε να τις καλύπτουμε. Αν, όμως, αδρανήσουμε για μερικά χρόνια, τότε η σεισμική επικινδυνότητα συσσωρεύεται υπέρμετρα γιατί εκλείπουν οι δράσεις εκείνες που τη μειώνουν έστω και μερικώς....
Αυτό ακριβώς συμβαίνει στη χώρα μας περίπου την τελευταία εξαετία. Είμαι πλέον εξαιρετικά ανήσυχος. Μετά από αρκετά χρόνια απραξίας η σεισμική επικινδυνότητα έχει αυξηθεί υπέρμετρα και η αντισεισμική προστασία έχει εξασθενήσει. Στη χώρα μας γίνεται, κατά μέσο όρο, ένας ισχυρός σεισμός κάθε χρόνο και ένας καταστροφικός σεισμός κάθε 8-10 χρόνια περίπου. Ο τελευταίος καταστροφικός σεισμός του 1999 με τα 143 θύματα, γνωστός ως σεισμός της Πάρνηθας, είναι ακόμη νωπός στη μνήμη μας. Η ευτυχής συγκυρία ότι οι τελευταίοι ισχυροί σεισμοί δεν ήταν ιδιαιτέρως βλαβεροί, είτε γιατί ήταν υποθαλάσσιοι και ορισμένοι με σημαντικό βάθος, είτε γιατί ήταν χερσαίοι αλλά δεν έγιναν πολύ κοντά σε μεγάλα αστικά κέντρα, δεν θα συνεχιστεί επ’ άπειρον. Η φύση είναι αντικειμενική και θα ακολουθήσει τους νόμους της, δεν είναι βουλητική και δεν θα εισακούσει τις δικές μας επιθυμίες και ευχές. Φοβούμαι ότι η χώρα θα πληρώσει πολύ ακριβά την αντισεισμική απραξία των τελευταίων ετών. Με την παραίτησή μου θέλησα να υπενθυμίσω ότι μόνο ο ρόλος του Προμηθέα είναι χρήσιμος, ίσως ενοχλητικός, αλλά χρήσιμος, αφυπνιστικός. Ο ρόλος του Επιμηθέα είναι για τους ανεύθυνους...