Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος δημοσιονομικού αδιεξόδου...

. Του Αλέξανδρου Μωραϊτάκη * Αποκλειστικότητα σε γόνιμες ιδέες ή/και εξειδικευμένη τεχνογνωσία δεν διαθέτει το πολιτικό μας σύστημα. Όμως ...

.
Του Αλέξανδρου Μωραϊτάκη*

Αποκλειστικότητα σε γόνιμες ιδέες ή/και εξειδικευμένη τεχνογνωσία δεν διαθέτει το πολιτικό μας σύστημα. Όμως αρνείται να διαβουλευθεί και να δεχθεί εισηγήσεις, συμβουλές και κατευθύνσεις από τους πιστοποιημένους ειδικούς των Αγορών.
Είναι απορίας άξιο όταν ακόμα και μεγάλοι ηγέτες όπως ο Σαρκοζί , ο Μπράουν , ο Ομπάμα, συνεργάζονται με επώνυμα think tanks , νομπελίστες , παγκόσμιας εμβέλειας τεχνοκράτες για το πώς μπορούν να υιοθετήσουν δραστικά μέτρα ανάκαμψης των οικονομιών τους , το ελληνικό οικονομικό επιτελείο να μην έχει ούτε καν διαβουλευτεί με τους πλέον αρμόδιους φορείς της αγοράς για το τι μέτρα θα μπορούσαν να υιοθετηθούν και πώς αυτά θα μπορούσαν να είναι ουσιαστικά και αποτελεσματικά . Και συνεχίζοντας , ούτε καν πέρασε από το μυαλό του οικονομικού επιτελείου η συγκρότηση ενός οργάνου Διαχείρισης Κρίσεων με υπερκομματικούς τεχνοκράτες της οικονομίας , οι οποίοι και θα βοηθούσαν να εκπονηθεί ένα Εθνικό Σχέδιο για την οριστική ανάκαμψη της Οικονομίας
Δυόμιση μήνες μετά την ψήφιση του προϋπολογισμού του 2009 και λίγες, μόλις, εβδομάδες μετά την υποβολή του αναθεωρημένου Προγράμματος Σταθερότητας στις Βρυξέλλες, το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης «ανακάλυψε» ότι οδηγούμαστε σε δημοσιονομικό αδιέξοδο και ανακοίνωσε από ανάγκη έκτακτα μέτρα, χωρίς μόνιμη διάρκεια, για να «μπαλωθούν» πρόσκαιρα ορισμένες «τρύπες».
Δεν χρειαζόταν ιδιαίτερη γνώση και σοφία, δεν χρειάζονταν οι...
εκατοντάδες εξειδικευμένοι υπάλληλοι του υπουργείου Οικονομίας και Οικονομικών, για να διαπιστωθεί έγκαιρα το προφανές: ότι ο προϋπολογισμός του 2009, ήταν αναξιόπιστος και θνησιγενής. Σε άρθρο μου 14/12/08 τον είχαν αποκαλέσει «προϋπολογισμό μηδενικής αξιοπιστίας».
Ο γράφων, όπως και πολλοί άλλοι αναλυτές των οικονομικών εξελίξεων, έγκαιρα είχε επισημάνει το προφανές σε όλους –πλην ίσως των στελεχών του τότε οικονομικού επιτελείου. Ότι, δηλαδή, τα προβλήματα που σήμερα καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε με έκτακτα μέτρα, είχαν ήδη διαφανεί δυστυχώς από την εποχή της συζήτησης του προϋπολογισμού, που ψηφίσθηκε παρά την αντίθετη (λεκτική όμως), τουλάχιστον προς εμάς, γνώμη των Βουλευτών της ΝΔ. και βέβαια της αντιπολίτευσης.
Ενδεικτικά, και χωρίς την παραμικρή διάθεση αυτοπροβολής, θα παραθέσω ορισμένες επισημάνσεις από δύο άρθρα μου, που δημοσιεύθηκαν τον Δεκέμβριο:
- Η αγορά δεν πείθεται από το νέο προϋπολογισμό. Τα επιτόκια δανεισμού του Δημοσίου έχουν εκτιναχθεί σε πρωτοφανή ύψη, σε σχέση με τα αντίστοιχα γερμανικά. Το ίδιο και το κόστος ασφάλισης των ελληνικών χρεογράφων, που ενσωματώνει πλέον κίνδυνο κήρυξης στάσης πληρωμών από τη χώρα μας κατά ποσοστό 10%. (…) Το οικονομικό επιτελείο «κατάφερε» να παρουσιάσει ένα προϋπολογισμό μηδενικής αξιοπιστίας: βλέπει δημοσιονομική εξομάλυνση, οι ξένοι παρατηρητές εκτροπή και εκτίναξη δανειακών αναγκών. Περιμένει υγιή ρυθμό ανάπτυξης το 2009, οι ξένοι παρατηρητές περιμένουν ύφεση!
- Οι κίνδυνοι για την οικονομία μας, στο αντίξοο διεθνές περιβάλλον, είναι πιο αυξημένοι από κάθε άλλη φορά, μετά την ένταξη στην Ευρωζώνη. Μάλιστα, αυτό συμβαίνει σε μια περίοδο, κατά την οποία όλοι αντιλαμβάνονται ότι η συμμετοχή στην Ευρωζώνη δεν προσφέρει δωρεάν γεύματα: καμία χώρα δεν μπορεί να ελπίζει σε ενισχύσεις από την Ευρωπαϊκή Ένωση ή τα άλλα κράτη-μέλη, για την αντιμετώπιση των δυσκολιών της. Επιπλέον, οι χώρες με σοβαρές δημοσιονομικές ανισορροπίες αντιμετωπίζονται με ιδιαίτερη αυστηρότητα από την Κομισιόν και τους εταίρους τους στην Ευρωζώνη και έχουν ελάχιστα περιθώρια λήψης δημοσιονομικών μέτρων τόνωσης της οικονομικής δραστηριότητας, δεδομένου ότι το Σύμφωνο Σταθερότητας παραμένει δεσμευτικό για τις χώρες με υψηλό δημόσιο χρέος και ελλείμματα.
Τα προβλήματα, λοιπόν, είχαν επισημανθεί. Τα αδιέξοδα θα έπρεπε να έχουν προβλεφθεί. Αυτό δεν έγινε. Και ήλθε πρόσφατα το νέο οικονομικό επιτελείο και αναγκάζεται με την ικανότητά του και τη σοβαρότητα που πρέπει να δείχνει για τα ελλείμματα να επιβάλει χωρίς προφανώς θέληση του έκτακτα μέτρα που για τώρα ίσως είναι «χρυσή τομή» για να εξοικονομηθούν 274 εκ. € ΠΟΥ αφορούν 128.000 άτομα, που αποτελούν σταγόνα στον ωκεανό των ελλειμμάτων και του δημοσίου χρέους καθώς και των δώρων που μοιράσθηκαν.
Τα μέτρα δεν θα χρειαζόταν καν να συζητούνται σήμερα, αν επί των ημερών της προηγούμενης εξαετίας δεν είχαν μοιρασθεί αφειδώς δώρα σε ισχυρούς τραπεζίτες, golden boys, και μεγαλοεπιχειρηματίες.
Θυμίζω ενδεικτικά μεταξύ πολλών άλλων που λόγω χώρου δεν αναφέρονται:
1. Τη φορολογική ρύθμιση παροχής ειδικής έκπτωσης φόρου από δύο διαφορετικούς Υπουργούς (δύο κομμάτων) για δύο χρόνια σε τράπεζες που προχώρησαν σε συγχωνεύσεις. Πέντε τράπεζες βγήκαν ωφελημένες φορολογικά με το ποσό των 156 εκ. € με τον ένα Υπουργό και με το ποσό των 325 εκατ. ευρώ με τον έτερο (σύνολο 481 εκ. €), επειδή απλώς απορρόφησαν θυγατρικές τους επενδυτικές εταιρείες. Αντί για όφελος προκλήθηκε πολλαπλή ζημία στην εθνική μας οικονομία.
2. Τα αφορολόγητα «σούπερ-μπόνους» κρατικών/golden boys μέσω της διάθεσης μετοχών σε εξευτελιστικές τιμές, κόστους για το Δημόσιο 200 εκ. €.
3. Τα εκατοντάδες εκατομμύρια έως δις ευρώ ασφαλιστικών υποχρεώσεων χαρίστηκαν σε τράπεζες σύμφωνα με καταγγελίες συνδικαλιστικών σωματείων Τραπεζο-υπαλλήλων και μεταφέρθηκαν στον προϋπολογισμό, για να καλυφθούν τα επόμενα χρόνια από τους φορολογούμενους πολίτες.
4. Τα εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για συμβουλευτικές εργασίες σε μετοχοποιήσεις και ιδιωτικοποιήσεις, πράξεις διαχείρισης της δημόσιας περιουσίας και πολλές άλλες «χρυσές» δουλειές, με απευθείας αναθέσεις σε ξένες Τράπεζες που ενώ απέτυχαν όπως ενδεικτικά αναφέρω τις περιπτώσεις του ΟΤΕ, της Ολυμπιακής Αεροπορίας, κ.τ.λ., αποκλείουν Έλληνες που έχουν καλύτερα αποτελέσματα και υπέρτερη τεχνογνωσία, με αποφάσεις Ελλήνων Υπουργών, η ανοχή που δείχνεται σε παραβιάσεις του υγιούς ανταγωνισμού..
5. Τα τεράστια ποσά που εξάγονται ή/και αφήνουν έξω εισοδήματα μέσω ελληνικών και ξένων τραπεζών σε φορολογικούς παραδείσους, λόγω της υπερβολικής μεν αλλά θεωρητικής φορολογικής επιβάρυνσης χωρίς την παραμικρή αντίδραση από τις ελεγκτικές και φοροεισπρακτικές αρχές.
6. Τις αναπτυξιακές επίσημες υποσχέσεις που απεδείχθησαν κενές περιεχομένου όπως περί ανάπτυξης της Ελλάδος σε διεθνές χρηματοοικονομικό κέντρο (όπως και εκπαιδευτικό, τουριστικό, κ.τ.λ), περί ανεξαρτησίας της ΕΚ επειδή ήταν σύμφωνα με τον Υπουργό (που μετά το ξέχασε) «τρικέφαλο τέρας», περί λεκτικής αντίθεσης του πρώην Υπουργού στη διοίκηση της ΕΧΑΕ κυρίως από τους ιδιώτες Τραπεζίτες για λόγους σύγκρουσης συμφερόντων, ενώ αυτό συνεχίζεται παρά το γεγονός έχουν πλέον μόνο 11% (και 8% οι κρατικές) των μετοχών της ΕΧΑΕ.
7. Τον δανεισμό με έκδοση ομολόγων του ελληνικού Δημοσίου χωρίς τη διαφάνεια του Χ.Α. (στη δευτερογενή διαπραγμάτευση) για τον ιδιώτη Έλληνα επενδυτή και με υπέρτερο για το Δημόσιο κόστος, λόγω αποκλεισμού των Χρηματιστηριακών Εταιριών που έχουν την άδεια και μπορούν να τα διαθέσουν όπως στο παρελθόν στο επενδυτικό κοινό, κ.τ.λ. Μάλιστα παρατηρείται το φαινόμενο ότι ενώ οι Τράπεζες δανείζονται από την ΕΚΤ με 1,25% με εγγύηση τα ομόλογα του Δημοσίου, δανείζουν το Δημόσιο με 5ετή ομόλογα 4,70%!!
8. Την μηδενική φορολόγηση συγκεκριμένων κατηγοριών υπερπλουσίων κατοίκων Ελλάδος που ασκούν δραστηριότητες μόνο στο εξωτερικό. Ενώ οι ίδιοι κινούμενοι πατριωτικά δείχνουν έτοιμοι να πληρώσουν ένα λογικό σταθερό μικρό ποσό για τους ιδίους αλλά σημαντικότατο για την εθνική μας οικονομία.
9. Τις χαριστικές όπως απεκλήθησαν από τον ειδικό Τύπο φωτογραφικές ρυθμίσεις σε νόμους υπέρ ομίλων, που προφανώς δεν αντελήφθησαν οι βουλευτές που κόστισαν στα έσοδα του Δημοσίου εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Είναι απολύτως βέβαιο ότι ενώ το γεγονός επισύρει τις διατάξεις περί ευθύνης Υπουργών κανένα κόμμα δεν θα το αποτολμήσει να θίξει το πολιτικό πρόσωπο με αναφορά του ισχυρού ονόματος παρά τη δημοφιλία της ενέργειας που ίσως θα έκρινε υπέρ του το εκλογικό αποτέλεσμα.
Αφέθησαν και συνεχίζουν να αφήνονται ανεκμετάλλευτες όλες αυτές οι μεγάλες πηγές φορολογικών εσόδων και απασχόλησης Ελλήνων, όπως και πολλές άλλες που έχουν επισημανθεί επανειλημμένα από αυτούς που έχουν την τεχνογνωσία. Κατόπιν όλων αυτών επιβεβαιώνεται ότι πρέπει άμεσα α) να συγκροτηθεί στη χώρα μας υπερκομματικό όργανο Διαχείρισης της Οικονομικής Κρίσης, όπως λεκτικά έχουν συμφωνήσει στελέχη όλων των κομμάτων, β) να παταχθεί η τριμερής διαπλοκή ισχυρών, ΜΜΕ και κρατικής εξουσίας, που αποβαίνει πάντα σε βάρος του Δημοσίου και των Ελλήνων πολιτών.

*Πρόεδρος της Nuntius ΑΧΕΠΕΥ και του ΣΜΕΧΑ