Το βαθύ κράτος των κομμάτων...

...νέμεται τον κρατικό κορβανά! . Αυτό είναι το πραγματικό εμπόδιο στην πρόοδο και την ανάπτυξη του τόπου! . Με νοοτροπία περασμένων αιώνω...

...νέμεται τον κρατικό κορβανά!
.
Αυτό είναι το πραγματικό εμπόδιο στην πρόοδο και την ανάπτυξη του τόπου!
.
Με νοοτροπία περασμένων αιώνων οι σημερινές εξουσίες, απειλούνται από την ελευθερία της έκφρασης...

Με κομματική πειθαρχία δεν γίνονται μεταρρυθμίσεις!
. .
Ο ΠΕΤΡΟΣ ΤΑΤΟΥΛΗΣ ξεσπαθώνει και μιλά για όλους και για όλα!
.

Συνέντευξη στον Ανδρέα Καψαμπέλη

.
Λίγες ώρες μετά τη νέα "εμπρηστική" παρέμβασή του για τη διαφθορά, μέσω του blog του, με τη συνέντευξη που ακολουθεί ο Πέτρος Τατούλης ταράζει και πάλι τα νερά. Λέει χωρίς περιστροφές ότι "η κατάσταση είναι αδιέξοδη", προτείνει ευθέως συνεργασίες για τα μεγάλα θέματα όπως το ασφαλιστικό και το εκαπιδευτικό, εξηγεί γιατί στηρίζει την κυβέρνηση στη Βουλή και καταγγέλει τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια που -στερούμενα "πολιτικού πολιτισμού"- στρέφονται εναντίον του. Μιλά για τους δημοσιογράφους που έγιναν σκυλάκια της εξουσίας και τονίζει ότι η κρίση εμπιστοσύνης αφορά πλέον και τα μέσα ενημέρωσης. Καταγγέλοντας το βαθύ κράτος των κομμάτων για το ρόλο του, επισημαίνει ότι προέχει η επανίδρυση των ίδιων των κομμάτων καθώς οι σημερινές διαθέτουν νοοτροπία περασμένων αιώνων που αποτελεί το εμπόδιο στην πρόοδο και την ανάπτυξη. Δεν κρύβει την απογοήτευσή του για την εξέλιξη της μάχης με τους "νταβατζήδες" και τονίζει ότι η διαφθορά έχει προχωρήσει και στα κατώτερα κλιμάκια του δημόσιου τουμέα. Διαφωνεί κάθετα με την επιβολή νέας νομοθεσίας στην blogoσφαιρα και εξηγεί γιατί τα blogs ως σύγχρονη "Αγορά του Δημου" συμβάλουν στην αφύπνιση των πολιτών.
Πέτρος Τατούλης εφ' όλης της ύλης...
.
Να νιώσει ο πολίτης ένα ψήγμα
εμπιστοσύνης προς τους κυβερνώντες...
ΕΡ: Πρώτα «αντάρτης», τώρα blogger; «Αντάρτικο» από το διαδίκτυο; Ενδιαφέρον θα είχε…
ΑΠ:Φαντάζομαι πως ναι, ιδιαίτερα για μερικούς θα είχε πολύ ενδιαφέρον! Και μιλώντας τώρα σοβαρά… Για μένα η μπλογκόσφαιρα είναι βήμα δημοσίου διαλόγου και προβληματισμού. Αυτός είναι ο στόχος μου και αυτός είναι ο στόχος όλων των παρεμβάσεων που κάνω και στη Βουλή και στο κόμμα που ανήκω και γενικά στις δημόσιες τοποθετήσεις μου…
..
ΕΡ: Ναι, αλλά το θέμα πάει και παραπέρα...
ΑΠ: Το ξέρω πως γίνομαι δυσάρεστος σε κάποιους και το λάθος που κάνουν είναι να στοχοποιούν εμένα προσωπικά και να παραβλέπουν την ουσία των δηλώσεών μου… Δεν χρειάζεται να πω ότι από κάτι τέτοιες εμμονές έχουν προκύψει και τα περί «αντάρτη». Αυτός ήταν και ο λόγος που δεν ανάρτησα μόνιμα και μία αγαπημένη μου φράση του Μαχάτμα Γκάντι «Δεν μπορώ να έχω κανένα σεβασμό ή συγκατάβαση για μια κυβέρνηση που πηγαίνει από λάθος σε λάθος, με σκοπό να διατηρείται στην αρχή» θέλοντας να καταστήσω σαφές ότι απεχθάνομαι τις εμμονές και δη τις εμμονές με την παραμονή στην εξουσία ανεξαρτήτου κόστους.
Ήμουν όμως σίγουρος ότι θα παρέβλεπαν πλήρως την ουσία και θα ξεκινούσε πάλι η γνωστή συζήτηση περί αντάρτη, περί διαγραφής… οι γνωστές ιστορίες από τα γνωστά και μη εξαιρετέα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια… Δεν θέλησα να τους κάνω τη χάρη διότι αυτή η ιστορία με έχει κουράσει πραγματικά. Έχουμε σοβαρά προβλήματα να επιλύσουμε και αυτό ακριβώς είναι το δικό μου μέλημα. Να γίνει τουλάχιστον μία αρχή και να νιώσει ο Έλληνας πολίτης ένα ψήγμα εμπιστοσύνης προς τους κυβερνώντες αυτόν τον τόπο. Και επιμένω τόσο πολύ γιατί είμαι σίγουρος ότι ο κεντροδεξιός προοδευτικός χώρος μπορεί να δώσει τις λύσεις. Κι εννοείται βέβαια ότι γι’αυτό θα συνεχίσω να αγωνίζομαι με γνώμονα τα φιλελεύθερα πιστεύω μου και αυτό θα το διαπιστώσετε και από τις παρεμβάσεις μου και μέσα από το blog μου.
.
Η κατάσταση είναι αδιέξοδη, δεν έχει
σημασία το δεξιά ή αριστερά...
ΕΡ: Γράψατε ήδη ότι θα δέχεστε και την πιο σκληρή κριτική και λέτε ότι επιδίωξή σας είναι «ο Δημόσιος Διάλογος». Με ποιο σκοπό; Αρκετοί ήδη σας επικρίνουν ότι ενώ διαπιστώνετε κι εσείς την παρακμή του πολιτικού συστήματος, ως «151ος της ΝΔ» γίνεστε συνυπεύθυνος αυτής της παρακμής...
ΑΠ: Να ξεκαθαρίσουμε λίγο τα πράγματα. Όντως το έγραψα και το εννοώ ότι θα δέχομαι και την πιο σκληρή κριτική. Όπως επίσης κυριολεκτώ όταν λέω ότι η βασική μου επιδίωξη είναι ο δημόσιος διάλογος. Μα δεν καταλαβαίνετε ότι αυτό είναι που λείπει από το πολιτικό μας σύστημα; Η σκληρή και γόνιμη κριτική και ο πραγματικός διάλογος. Μόνο έτσι θα κάνουμε ένα βήμα μπροστά. Μακάρι τα πράγματα να ήταν απλούστερα σε επίπεδο άσπρου – μαύρου. Καλώς ή κακώς δεν είναι έτσι. Τα αδιέξοδα που σήμερα αντιμετωπίζουμε είναι απότοκος της στείρας λογικής περί άσπρου-μαύρου… ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ… φιλελευθερισμός ή αριστερά…Δεν μπορούμε να καταλάβουμε ότι η κατάσταση είναι πολύ πιο σύνθετη και ως εκ τούτου απαιτεί διάλογο, σύνθεση απόψεων, συνέργιες, συνεννοήσεις;
.
ΕΡ: Υπάρχουν όντως τέτοια περιθώρια και σε ποια θέματα;
ΑΠ: Πώς είναι δυνατόν να εφαρμοσθεί για παράδειγμα μεταρρύθμιση στο ασφαλιστικό ή στο εκπαιδευτικό σύστημα όταν ο καθένας εμμένει δογματικά στις απόψεις του και δεν δέχεται καν να ακούσει μία αντίθετη λογική; Αυτό συμβαίνει διότι λείπει ο ουσιαστικός διάλογος σε πρώτη φάση και σε δεύτερη φάση φοβούμαι ότι λείπει ο κοινός μακροπρόθεσμος στόχος. Διότι εάν όλοι πραγματικά ενδιαφέρονταν για ένα βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα και για μία ουσιαστική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση αντί να οδηγούσαν τη χώρα σε παραλυσία θα προέβαιναν σε ουσιαστικές αντιπροτάσεις και θα ήταν πρόθυμοι και σε παραχωρήσεις για την επίτευξη του στόχου. Δυστυχώς σε αυτή τη χώρα όλοι νομίζουν ότι έχουν δίκιο και όλοι είναι αυθεντίες. Ας αφήσουμε τους άλλους να το κρίνουν αυτό. Προς το παρόν νομίζω πως πρέπει τουλάχιστον να συμφωνήσουμε ότι η κατάσταση είναι αδιέξοδη και αντί να αναλωνόμαστε για το εάν θα πάμε δεξιά, κεντρώα ή αριστερά, ας πορευθούμε απλά ορθολογικά.

Τα "παπαγαλάκια" στρέφονται
εναντίον μου...
ΕΡ: Ξαναρωτώ, για τις βολές που δέχεστε ότι παρ' όλα όσα λέτε συνεχίζετε να στηρίζετε την κυβέρνηση...
ΑΠ: Όσον αφορά αυτό, επαναλαμβάνω για άλλη μία φορά ότι στόχος δικός μου είναι η επίλυση των προβλημάτων του Έλληνα πολίτη και η υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων. Δεν θα αρνηθώ ότι ο δρόμος είναι ακόμα πολύ μακρύς και δεν κακολογώ τους πολίτες που αγανακτούν γιατί περίμεναν σαφώς περισσότερα. Σε καμία περίπτωση όμως δεν θεωρώ ότι οδηγώντας τη χώρα σε αδιέξοδο, θα πετύχουμε κάτι. Το έχω πει επανειλημμένως: εγώ δεν πρόκειται να δημιουργήσω πρόβλημα στην κυβέρνηση. Ας σταματήσουν πλέον αυτές οι ιστορίες. Η κυβέρνηση δεν έχει τίποτα να φοβηθεί από μένα και όλα αυτά τα παπαγαλάκια και οι καλοθελητές που βάλλουν εναντίον μου και επηρεάζουν με τον τρόπο τους τον Έλληνα πολίτη, ας μάθουν πρώτα να διαβάζουν και να κρίνουν κι έπειτα να εκφράζουν τις απόψεις τους. Αλλά και αυτό ακόμα προϋποθέτει ένα επίπεδο πολιτικού πολιτισμού, το οποίο για τους συγκεκριμένους μάλλον αποτελεί είδος πολυτελείας …

ΕΡ: Θα βγαίνουν ειδήσεις από το tatoulis.blogspot.com;
ΑΠ: Το πολιτικό μου ιστολόγιο είναι χώρος διαλόγου και προβληματισμού. Εάν ήθελα να βγάζω ειδήσεις θα εξέδιδα μία εφημερίδα ή θα άνοιγα ραδιοφωνικό σταθμό… Δεν κάνω ρεπορτάζ, πολιτικός είμαι και με ενδιαφέρει η γνώμη του κόσμου για τις απόψεις μου και για όσα συμβαίνουν σήμερα στην κοινωνία..

Δημοσιογράφοι έγιναν
σκυλάκια της εξουσίας!
ΕΡ: Υπάρχουν στεγανά – και τι είδους – στην ενημέρωση από τα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης: εφημερίδες, κανάλια κλπ;
ΑΠ: Κάποιους μήνες πριν όταν η χώρα ταλανιζόταν από την περίφημη «Ζαχοπουλειάδα», η οποία είχε παρεισφρήσει και στους κόλπους της δημοσιογραφίας, είχα πει ότι δυστυχώς οι δημοσιογράφοι κατάντησαν … «από μαντρόσκυλα της Δημοκρατίας σε σκυλάκια της εξουσίας»… πολλοί είχαν αντιδράσει αλλά έρχεται η πραγματικότητα να επιβεβαιώσει τα λεγόμενά μου. Όλοι συμφωνούν ότι βιώνουμε δύσκολους καιρούς. Τα πάντα τίθενται σε αμφισβήτηση. Θεσμοί, κανόνες, πρόσωπα, αρχές … τα πάντα. Αυτή όμως είναι η πραγματική διάσταση του πολιτικού ζητήματος. Και για να γίνω πιο σαφής το όλο θέμα σχετίζεται με τον πυρήνα της λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος. Επιτρέψτε μου όμως να κάνω και την εξής διαπίστωση. Σε αυτή τη δυσάρεστη πραγματικότητα εκτός από στελέχη της εξουσίας συμμετέχουν και στελέχη των ΜΜΕ. Έχουν και αυτοί τεράστια ευθύνη για την εξέλιξη αυτής της κατάστασης, για την εδραίωση των «στεγανών» όπως κι εσείς αναφέρετε.
.
ΕΡ: Και τι πρέπει να γίνει;
ΑΠ: Πρέπει και ο χώρος των ΜΜΕ να επαναπροσδιορίσει το ρόλο του… Δημοσιογράφοι σε κανάλια, σύμβουλοι υπουργών και δημοσιών οργανισμών… όλα αυτά με συγχωρείτε αλλά είναι ασύμβατα. Η κρίση που διαπιστώνεται δεν αφορά μόνο τον πολιτικό κόσμο. Μέρος του προβλήματος είναι ακριβώς και τα μέσα ενημέρωσης. Και η απαξιωτική συμπεριφορά των πολιτών αφορά φυσικά και τους δημοσιογράφους…
.
Πρωταγωνιστές του μέλλοντος
τα blogs...
ΕΡ: Τα blogs καλύπτουν κενά στην ενημέρωση; Ποιο είναι το μέλλον τους;
ΑΠ: Δεν θεωρώ ότι τα blogs καλύπτουν κενά με την στενή έννοια του όρου. Θα έλεγα απλά ότι μέσα από αυτά υπάρχει η δυνατότητα να φαίνονται όλες οι αποχρώσεις μίας είδησης, ενός γεγονότος πέρα από τον κίνδυνο της διαμόρφωσης ή της «στεγανοποίησης» από τα εκάστοτε κέντρα εξουσίας. Για αυτόν ακριβώς το λόγο και επειδή εκπορεύονται από τους απλούς πολίτες που ενδιαφέρονται για την αλήθεια και την αντικειμενικότητα χωρίς επικοινωνισμούς και ανάλογες τακτικές, θεωρώ ότι τα blogs ανήκουν σίγουρα στους πρωταγωνιστές του μέλλοντος.

ΕΡ: Πιο ελεύθερος είναι ο διάλογος στο εσωτερικό των σημερινών κομμάτων ή στην blogoσφαιρα;
ΑΠ: Δεν τίθεται ζήτημα σύγκρισης. Σε ένα άρθρο μου παλαιότερα με τίτλο «Οι μεταρρυθμίσεις και το βαθύ κράτος» καθρέφτιζα ακριβώς αυτό το πρόβλημα. Ότι δυστυχώς τα σύγχρονα κόμματα λειτουργούν με παρωχημένες και φοβικές συνθήκες ξεπερασμένων εποχών, όπου κυριαρχούσε η κομματική πατρωνία και ο πέλεκυς της στρατιωτικής πειθαρχίας. Οι εποχές έχουν αλλάξει, οι προκλήσεις της τεχνολογίας είναι τεράστιες, το διαδίκτυο, οι τηλεπικοινωνίες, η blogoσφαιρα σαφώς.. πρόκειται για εντελώς νέα δεδομένα που χαρακτηρίζουν τη σύγχρονη κοινωνία. Δυστυχώς όμως τα κόμματα στην Ελλάδα εξακολουθούν να λειτουργούν με την νοοτροπία άλλων εποχών. Διαφορετικά πως είναι δυνατόν να γίνεται σήμερα συζήτηση για κομματική πειθαρχία και πιστοποιητικά κομματικής νομιμοφροσύνης; Και πως είναι δυνατόν με τέτοια νοοτροπία να έχουμε την ψευδαίσθηση ότι μπορούμε να υλοποιήσουμε μεταρρυθμίσεις;

Προέχει η επανίδρυση
των ίδιων των κομμάτων!
ΕΡ: Ναι, αλλά αυτήν την νοοτροπία την αναπαράγουν τα ίδια τα κόμματα...
ΑΠ: Γι’ αυτό το λόγο έχω πει πολλές φορές ότι πριν από την επανίδρυση του κράτους, προέχει η επανίδρυση των ίδιων των κομμάτων. Πρώτα εμείς οι ίδιοι πρέπει να αλλάξουμε αποβάλλοντας το συντηρητισμό, το συγκεντρωτισμό, την εσωστρέφεια και κόβοντας τα πλοκάμια του βαθύ κράτους που λειτουργεί ως δύναμη αναχαίτισης σε όποια προσπάθεια μεταρρύθμισης. Αν θέλουμε να επαναφέρουμε τη Δημοκρατία στην καθημερινότητα του πολίτη πρέπει εμείς οι πολιτικοί να απαρνηθούμε την παλαιοκομματική μας εξουσία. Να πάψουμε να λειτουργούμε στη λογική της παρέας. Μία λογική που θέτει εκτός όλες εκείνες τις υγιείς δυνάμεις που αντιτάσσονται στην στρεβλή άσκηση εξουσίας του συστήματος. Τις δυνάμεις που με άλλα λόγια «χαλάνε την πιάτσα».
Σε αυτό ακριβώς το σημείο είναι χρήσιμος ο ρόλος της blogοσφαιρας, εκεί που κυριαρχεί η απόλυτη ελευθερία σκέψης και έκφρασης και κυρίως γιατί ο χώρος αυτός συμβαδίζει με τους ρυθμούς της σύγχρονης εποχής σε άμεση διασύνδεση και με τον υπόλοιπο κόσμο. Αισιοδοξώ ότι θα μας βοηθήσει να βγούμε από το «καβούκι» μας, από το μικρόκοσμό μας και θα μας απαλλάξει από τις εμμονές και τις φοβίες μας.

Καταστροφή θα ήταν για
την blogοσφαιρα οι νόμοι!...
ΕΡ: Νόμοι για την blogοσφαιρα χρειάζονται;
ΑΠ: Αλίμονο!! Αυτό θα ήταν η καταστροφή της. Είμαι κάθετα αντίθετος σε αυτό. Να θεσπίσουμε νόμους γιατί; Για να την περιορίσουμε ή για να την προστατεύσουμε; Προφανώς δεν έχουμε καταλάβει ότι η blogοσφαιρα δεν είναι δυνατόν να περιορισθεί και δεν έχει ανάγκη καμίας προστασίας. Άλλωστε, η λογοκρισία είναι αδύνατη αν σκεφτεί κανείς ότι το διαδίκτυο φτιάχτηκε για να αντέξει έναν πυρηνικό πόλεμο. Η λογοκρισία στο Internet λειτουργεί περίπου σαν πυρηνική επίθεση, οπότε κάθε απόπειρα λογοκρισίας είναι εξ αρχής καταδικασμένη. Σε αυτό το σημείο όμως να ξεκαθαρίσω κάτι: αναφέρομαι αποκλειστικά στην ελευθερία γνώμης και έκφρασης και όχι για τυχόν ηλεκτρονικά εγκλήματα (όπως απάτες, πορνογραφία, εμπόριο οργάνων). Αυτά ανήκουν σε εντελώς διαφορετική κατηγορία και τα καταδικάζω ευθέως και είμαι υπέρ της θέσπισης νόμων για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπισή τους...
.
ΕΡ: Ναι, αλλά είδατε κι εσείς ότι στην Ελλάδα λέγονται διάφορα για την blogoσφαιρα...
ΑΠ: ...Στην Ελλάδα, όπως και σε όλον τον κόσμο, οι bloggers είναι άτομα με κοινωνική συνείδηση, με έντονο το αίσθημα του ρόλου τους ως πολίτες, με χιούμορ και άποψη. Οπότε για εμένα προσωπικά είναι από τα πλέον ενεργά και πολύτιμα κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει με αυστηρότερους νόμους και με γενικότερες αστυνομικές επιχειρήσεις να περιορίσουμε την ελευθερία άποψης και γνώμης σε αυτό το εκ φύσεως ελεύθερο κατασκεύασμα.
Και να πω και κάτι ακόμα. Το νομικό πλαίσιο που ισχύει στην Ελλάδα δεν είναι καθόλου επιεικές. Ως εκ τούτου δεν υπάρχει καμία ανάγκη για αυστηρότερο πλαίσιο. Το ηλεκτρονικό απόρρητο είναι δυνατόν να αρθεί στις περιπτώσεις που υπάρχει ΑΠΛΩΣ μήνυση για κακούργημα. Δεν χρειάζεται να έχει στοιχειοθετηθεί το έγκλημα. Αυτό είναι ήδη αρκετά αυστηρό. Το ίδιο ισχύει βέβαια και στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες σε αντίθεση φυσικά με την Αμερική, που είναι μια κοινωνία πολύ πιο ανοικτή στη διαφορετικότητα. Άσχετα αν εμείς αυτό-κολακευόμαστε ως οι στυλοβάτες, θεμελιωτές της δημοκρατίας και της ελευθερίας του λόγου.

Μόνο για τα "μικρά ψάρια" ισχύουν
οι νόμοι περί Τύπου...
ΕΡ: Σήμερα, είμαστε όντως στυλοβάτες;
ΑΠ: Εν πάσει περιπτώσει, η ιστορία αυτή θέτει επί τάπητος κάποια σοβαρά ζητήματα. Το πρώτο είναι οι νόμοι-νάρκες που απειλούν την ελευθερία της έκφρασης. Στη δημοκρατική Ελλάδα παραμένει εν ισχύ ο νόμος που προβλέπει ότι τα αδικήματα του Τύπου εμπίπτουν στην αυτόφωρη διαδικασία! Ο νόμος αυτός βέβαια δεν εφαρμόζεται ποτέ για τους ισχυρούς εκδότες και δημοσιογράφους. Ισχύει, όμως, επιλεκτικά για τα «μικρά ψάρια». Όπως, εξάλλου, γίνεται με όλους τους νόμους περί Τύπου.

Περασμένων αιώνων η νοοτροπία
των σημερινών εξουσιών!
ΕΡ: Γιατί οι εξουσίες φοβούνται την ελευθερία της έκφρασης σε μια εποχή που δεν μπορούν να τεθούν εξ αντικειμένου φραγμοί;
ΑΠ: Σας ανέφερα ήδη ότι οι εξουσίες στην Ελλάδα συμπεριφέρονται με νοοτροπία περασμένων αιώνων. Συν τοις άλλοις και σύμφωνα με το πολιτικό σκηνικό που επικράτησε στη μεταπολίτευση στρεβλώθηκε περαιτέρω αυτή η νοοτροπία. Τα δύο μεγάλα κόμματα είχαν ένα και μοναδικό στόχο και γι’ αυτό κατόρθωσαν να παραμείνουν ενωμένα: τη διατήρηση της εξουσίας και την κατάκτηση του επάθλου- κράτους. Αυτή η εμμονή δεν αφήνει κανένα περιθώριο για αλλαγή νοοτροπίας και πολύ περισσότερο για πρόοδο και για ανάπτυξη. Αφ’ης στιγμής κάποιοι βολεύονταν και αυτοί οι κάποιοι ασκούσαν και την εξουσία, ποιος ο λόγος να αλλάξουν, να θέσουν υποδομές για τη χώρα, θεμέλια για το μέλλον των νεώτερων γενιών; Ποιος ο λόγος να εκμεταλλευτούν θετικά τη βοήθεια των ευρωπαϊκών κονδυλίων; Αφού ήταν πιο εύκολο να τα μοιράσουν σε επιδόματα και χρηματοδοτήσεις. Δεν είχαν όμως φανταστεί ότι ο κρατικός κορβανάς συρρικνώνεται και ότι έπρεπε να περιορίσουν τις «κακές συνήθειες»... Αυτές λοιπόν τις κακές συνήθειες φοβάται σήμερα το βαθύ κράτος των κομμάτων και αισθάνεται απειλή από την οποιουδήποτε είδους ελευθερία, πόσο μάλλον την ελευθερία σκέψης και έκφρασης που προκαλεί κλυδωνισμούς στο σαθρό οικοδόμημά του…και φυσικά τότε επιστρατεύονται τα γνωστά – άγνωστα παπαγαλάκια και αρχίζουν τον πόλεμο επί προσωπικού.
'
Δεν είναι θετικά τα σημάδια από
τη μάχη με τους νταβατζήδες...
ΕΡ: Τι απέγινε, αλήθεια, η μάχη με τους «νταβατζήδες» (και) της ενημέρωσης που διακήρυσσε η ΝΔ; Σαν να … ξεχάστηκε!
ΑΠ: Το σίγουρο είναι ότι τα σημάδια δεν είναι θετικά. Δεν θα έλεγα ότι ξεχάστηκε αλλά σαφώς οι πολίτες περίμεναν να δουν πιο συγκροτημένες δράσεις και αποτελέσματα. Δεν σας κρύβω ότι με ανησυχεί προσωπικά αυτό το φαινόμενο διότι αποστρέφομαι κάθε απόπειρα πατρωνίας και κάθε είδος συναλλαγής με συγκεκριμένα οφέλη λίγων και εκλεκτών. Αυτή την αγωνία άλλωστε θέλησα να μοιραστώ και στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματός μου άσχετα από τις όποιες αντιδράσεις επακολούθησαν. Νομίζω πως αρκετοί κατάλαβαν και συμμερίζονται αυτή την αγωνία. Διότι αποδεικνύεται περίτρανα ότι δυστυχώς η διαφθορά δεν έχει να κάνει μόνο με κάποιους «νταβατζήδες»...

ΕΡ: Αλλά;
ΑΠ: ... Έχει παρεισφρήσει ακόμα και στα κατώτερα κλιμάκια του δημοσίου τομέα. Είναι πλέον θέμα νοοτροπίας και αυτό δυσχεραίνει το έργο μας ακόμα περισσότερο. Γι’αυτό λοιπόν απαιτείται λιγότερο κράτος, λιγότερος κρατικός κορβανάς ώστε να μειωθούν οι εστίες διαφθοράς. Αυτό πρέπει να το βάλουμε καλά στο μυαλό μας. Σε διαφορετική περίπτωση δεν είμαστε σε θέση να μιλάμε για καμία πρόοδο και ανάπτυξη, ούτε για σύγκλιση με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες διότι απλά δεν είμαστε σε θέση να υποστηρίξουμε αυτή την πραγματικότητα. Τουλάχιστον όχι ακόμα.

Αφύπνιση των πολιτών
με τα blogs...
ΕΡ: Μπορούν εν τέλει να έρθουν πολιτικές ανατροπές μέσα από τα blogs;
ΑΠ: Όπως σας είπα και πιο πριν η σημερινή εποχή αποτελείται από νέα δεδομένα. Τα chat rooms και η blogοσφαιρα αποτελούν τη σύγχρονη «Αγορά του Δήμου». Όταν το περιοδικό Time επέλεξε στα τέλη του 2006 σαν πρόσωπο της χρονιάς εσένα (you), τον ανώνυμο πολίτη, ανέδειξε αυτή ακριβώς τη νέα κοινωνική πραγματικότητα, η οποία οφείλεται ακριβώς στη σύγχρονη τεχνολογία. Αυτά τα νέα μέσα δίνουν τη δυνατότητα στον πολίτη να δικτυωθεί, να πληροφορήσει και να πληροφορηθεί. Έχουν ανοιχτεί δρόμοι και γέφυρες συνεργασίας ασύλληπτοι στο παρελθόν. Με αυτό λοιπόν το δεδομένο είναι πλέον σαφές ότι ενεργοποιείται ξανά η κοινωνία των πολιτών βρίσκοντας τον τρόπο να συμμετάσχει στα κοινά και στην πολιτική ζωή. Αυτό από μόνο του είναι πολύ σημαντικό. Δεν θα πήγαινα τόσο μακριά μιλώντας για πολιτικές ανατροπές, είμαι όμως πεπεισμένος ότι η πληροφόρηση και η αφύπνιση των πολιτών μπορεί να δημιουργήσει νέα δεδομένα και νέες απαιτήσεις για τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Ενώ για πολλά χρόνια υπήρχε τεράστια απόσταση ανάμεσα στον πολίτη και την εξουσία, έρχεται η blogοσφαιρα να κλείσει την ψαλίδα και να θέσει τον πολίτη ανάμεσα στους πρωταγωνιστές του παιγνιδιού. Η κοινωνία των πολιτών είναι τρομερά υπολογίσιμη δύναμη, όπως επίσης και το μόνο υπολογίσιμο εμπόδιο στην όποια απόπειρα αυθαιρεσίας από την πλευρά της εξουσίας. Και δεν το λέω αυτό εν είδη απειλής, αντίθετα. Το λέω για να συνειδητοποιήσουμε εμείς οι πολιτικοί ότι η προσαρμογή στα νέα δεδομένα είναι μονόδρομος. Μόνο επάνω σε μια τέτοια υγιή βάση, μπορούν να φέρουν αποτέλεσμα και οι κάθε λογής θεματικές μεταρρυθμιστικές πολιτικές. Ας δούμε με ρεαλισμό την ίδια την πραγματικότητα: ασφαλιστικό, εκπαίδευση, υγεία, οικονομία, ανάπτυξη, περιβάλλον. Νομίζω πως δεν χρειάζεται να πω τίποτα άλλο…
---------------------------------------------