. Του Θωμά Ακρωτηριανάκη , Συνεχίζοντας το δημοσίευμά μου της 8ης Ιαν.2008 (δείτε το εδώ ) και έχοντας η σκέψι μου εξελιχθεί, καταλήγω τελ...
.Του Θωμά Ακρωτηριανάκη
,
Συνεχίζοντας το δημοσίευμά μου της 8ης Ιαν.2008 (δείτε το εδώ) και έχοντας η σκέψι μου εξελιχθεί, καταλήγω τελικά στα ακόλουθα: Ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών κ.κ. Χριστόδουλος "ου λέγει, ουδέ κρύπτει, αλλά, δια της σιωπής του, σημαίνει" ότι -πια- απολύτως καθόλου δεν διαφωνεί με αυτή την Ανακοίνωσι του Αγίου Όρους, της 30ής Δεκ. 2006 (το πιο πάνω αναφερόμενο δημοσίευμά μου παραπέμπει στο πλήρες κείμενό της), η οποία Ανακοίνωσι κάνει κριτικές επισημάνσεις σχετικές με την επίσκεψι Χριστόδουλου στο Βατικανό και ιδίως με την συνυπογραφή με τον Πάπα κειμένου που δεν είναι απόλυτα απαλλαγμένο από πρόκλησι σύγχυσης. (άλλωστε ποτέ το Βατικανό δεν δίνει προς συνυπογραφή απόλυτα καθαρό κείμενο).
Άλλωστε, ο αλάθητος που ποτέ δεν έκανε λάθος (από υπερβοιλική αυτοπεποίθησι ή αυτοπροβολή) το οποίο προκάλεσε σύγχυσι και επέφερε τα αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα, "πρώτος τον λίθον βαλέτω", κατά του Χριστόδουλου.
Αξίζει λοιπόν, τελικά,στον Μακαριώτατον Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο ο των πιστών έπαινος: "Πανοπλίαν άμαχον ενδεδυμένος θεόφρον, την οφρύν κατέσπασας, της δυτικής ανταρσίας, όργανον του Παρακλήτου γεγενημένος, πρόμαχος Ορθοδοξίας προβεβλημένος. Δια τούτόν σοι βοώμεν: Χαίροις ώ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΕ, Ορθοδόξων καύχημα" [από το κοντάκιον του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού].
.jpg)
Οχι ρε γαμώτο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟχι παλι αυτός ο λοβοτομημένος...
To mega se paniko
ΑπάντησηΔιαγραφήo themos anetos
TI PREPEI NA KATALAVOUME?
ingemisco, tamquam reus:
ΑπάντησηΔιαγραφήculpa rubet vultus meus:
supplicanti parce, Deus.
Ψευτοζορό όρμα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΆντε κάνε το ψυχογράφημά σου.
Άργησες.
Σε πρόλαβα!
ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΤΟ Η ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ Ι
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπέλεξα να πετάξω με Thai Airlines που έχω ξαναπετάξει και έχω μείνει πολύ ευχαριστημένος, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι κάνει stop over στη Bangkok, επομένως εγώ πλήρωσα για να πάω Ιαπωνία και στο γυρισμό το stop over στη Bangkok θα είναι αντί για μερικές ώρες…3 βδομάδες χεχεχε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ πτήση για Bangkok είναι 4914 μίλια, απόσταση που διανύσαμε σε 10 ώρες. Δίπλα μου καθότανε ο Θανάσης, 41 ετών από Κομοτηνή. Δουλεύει δημόσιος υπάλληλος και είχε ζήσει για πολλά χρόνια στη Γερμανία όπου είχε δικηγορικό γραφείο. Είχε σπουδάσει νομική εκεί. Αλλά έκατσε μια στραβή και γύρισε Ελλάδα. Πριν από 2 μέρες τσίμπησε την άδεια του για 1 μήνα και το σχέδιο του περιλαμβάνει Καμπότζη και Βιετνάμ! Σωστός! Πέρσι είχε γυρίσει Λάος για 1 μήνα και μου είπε τα καλύτερα.
Εύχομαι και εγώ στα 40 μου να έχω την ενέργεια και την τρέλα του να τη κάνω για ταξιδάκια. Δε του φαίνεται με τίποτα η ηλικία του, έχω παρατηρήσει ότι γενικά ο κόσμος που ταξιδεύει δεν δείχνει τα χρόνια του, όλοι φαίνονται πολύ πιο νέοι!
Με πορώνει στο μέγιστο και ανυπομονώ να φτάσω στη Bangkok όπου θα περιμένω για 2 ώρες για να πάρω την πτήση μου για Tokyo. Φτάνουμε στη Bangkok και δεν έχει ξημερώσει ακόμη, από ψηλά πριν προσγειωθούμε βλέπουμε απίστευτα χιλιάδες συμμετρικά φωτάκια! Τρελή ζέστη και υγρασία, κλασσικό χαρακτηριστικό του κλίματος της κεντρικής Ασίας. Η Ταϋλάνδη πάει 4 ώρες μπροστά από Ελλάδα.
Αράζω με 2 Αυστραλέζες που ήτανε και στη πτήση από Ελλάδα, είχανε αράξει Ταϋλάνδη και αποφασίσανε να σκάσουνε Ελλάδα! Κάτσανε λίγο Αθήνα αλλά μετά πήγανε σε πολλά νησιά, μου είπανε ότι ήτανε από τις καλύτερες χώρες που έχουνε πάει, μπράβο σου Ελλάδα! Μου δείξανε πόσα βιβλία είχανε αγοράσει περί ελληνικής ιστορίας, απίστευτο! Τώρα ήταν απλά transit, περιμένανε τη πτήση τους για Αυστραλία.
Καθώς περιμένω για την επόμενη πτήση εμφανίζεται κόσμος από Japan ο οποίος πάει σπίτι του, alright!! Η πτήση για Tokyo είναι 2888 μίλια και θα κάνουμε 6 ώρες να φτάσουμε. Μέσα στο αεροπλάνο γνωρίζω ένα ζευγάρι, ένας Ταϋλανδός και μια γλυκιά Ταϋλανδέζα, δεν είναι η πρώτη φορά που πάνε Japan, τους αρέσει πολύ και μου λένε ότι τα πάντα είναι πολύ διαφορετικά από την Ταϋλάνδη. Παρατηρώ ότι παίζουν ελάχιστοι τουρίστες για Japan, σχεδόν όλοι είναι Japanese people. Στις 15.15 περίπου ώρα Ιαπωνίας είμαι Tokyo!!! Η Ιαπωνία πάει +6 ώρες μπροστά από την Ελλάδα, +2 ώρες μπροστά από Ταϋλάνδη. Τσιμπάω τα πράγματα μου, περνάω από immigration, αλλάζω μερικά € σε ¥ και ύστερα για την έγκριση tourist visa. Δε χρειάζεται να βγάλεις visa από Ελλάδα, σου δίνουν εκεί tourist visa για 3 μήνες. Καλή φάση! Παίζει καλός έλεγχος αλλά όλοι είναι μέσα στο χαμόγελο. Στο immigration μου ανοίγουν τα πάντα για check. Μετά όμως ο υπάλληλος με βοηθάει να τα βάλω πάλι όλα πίσω στη θέση τους όπως ήτανε! Σωστός! Πετυχαίνω και ένα Japanese ζευγάρι το οποίο ήτανε μαζί μου από την Αθήνα! Μου χαμογελάνε, τα λέμε λίγο και μου εύχονται τα καλύτερα για τη διαμονή μου στη χώρα τους. Θέλουν να με περιμένουν να πάμε μαζί για το κέντρο του Tokyo αλλά τους λέω να φύγουνε γιατί εγώ θα καθυστερούσα λιγάκι για τη visa. Εννοείται πηγαίνω από tourist office για να πάρω πληροφορίες και extra χάρτες. Η μία από τις Γιαπωνέζες εκεί παρατήρησε μια κονκάρδα anime που έχει πάνω της η polo μου, “you watch anime?!” “I love anime” η απάντηση και αμέσως μου δίνει ένα ένθετο με προορισμούς για anime funs! Το συγκεκριμένο φυλλάδιο το είχα κατεβάσει και εκτυπώσει από το internet αλλά ήτανε πολύ καλή κίνηση εκ μέρους της Smile
Λίγο μετά τις 16.15 είμαι σε ένα τραίνο και πάω για κεντρικό Tokyo!! Μέσα είναι κάτι πιτσιρίκες Γιαπωνεζούλες που μου χαμογελάνε. Η μία από αυτές με βγάζει φωτογραφία!
1) Tokyo
Ότι και να πω για το Tokyo θα είναι λίγο! Όλοι έχουμε ακούσει το μύθο που το περιτριγυρίζει, για μένα ξεπέρασε ακόμα και τις πιο τρελές μου προσδοκίες! Τα πάντα κινούνται στη ταχύτητα του φωτός!! Χιλιάδες κόσμος παντού σε μια από τις ποιο μοντέρνες και τεχνολογικές πόλεις του πλανήτη η οποία είναι δίκαια ο δυναμίτης της Ιαπωνίας. Η ανατολή συναντάει τη δύση και η τεχνολογία τη παράδοση. Ότι και να δεις θα σε αφήσει άναυδο… Τη μία είσαι σε έναν τρελό ουρανοξύστη ατενίζοντας μια πόλη που χάνεται στον ορίζοντα από την υπέρτατη ανάπτυξη της και την άλλη είσαι σε έναν ναό ή σε έναν τρελό παραδοσιακό κήπο αφού έχεις δει κόσμο και κόσμο να κυκλοφορεί παντού με το κιμονό του! Είναι πραγματικά μια τεράστια πόλη γεμάτη γλυκές αντιθέσεις!! Εξυπηρετείται από 13 γραμμές μετρό (εκ των οποίων οι μισές περίπου είναι ιδιωτικές), 1 γραμμή JR λούπα (κάνει συνεχώς κύκλο) και αρκετές ακόμα ιδιωτικές γραμμές για μικρότερες αποστάσεις. Ένας χάρτης του όλου συστήματος είναι υπέρ-απαραίτητος, ακόμα και για τους Γιαπωνέζους!
Τα τραίνα βρίσκονται παντού, κάτω από τη γη, πάνω στη γη και στον αέρα (skytrain)! Και βέβαια παίζουν λεωφορεία, πλοία και ταξί. Βέβαια τα ταξί είναι απλησίαστα γιατί είναι υπερβολικά ακριβά. Οι σταθμοί μετρό-τραίνων είναι ένα ευχάριστο χάσιμο που στην αρχή θα «κολλήσει» ακόμα και τον πιο μυημένο σε ανεπτυγμένους πολύπλοκους σταθμούς. Μιλάμε για απίστευτα τεράστιους σταθμούς οι οποίοι περιέχουν μέσα τα πάντα ή συνδέονται με αυτά, εστιατόρια, ολόκληρα εμπορικά κέντρα να ψωνίσεις ότι θέλει η ψυχή σου κτλ κτλ. Για να πας από γραμμή σε γραμμή πρέπει να περπατήσεις αρκετά και να ανέβεις/κατέβεις αρκετές κυλιόμενες σκάλες. Χαρακτηριστικά, δε θυμάμαι σε ποιο σταθμό αλλά για αλλάξω γραμμή η πινακίδα έγραφε 0,9km!! 900 μέτρα πορεία μέσα στο σταθμό για να πάρω άλλη γραμμή μετρό! Δεκάδες πινακίδες που βρίσκονται παντού σε ενημερώνουν για το που να πας μέσα στο σταθμό. Όλα είναι και στα αγγλικά (αν και μερικές φορές αυτό δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά). Σχεδόν όλα τα εισιτήρια τα τσιμπάς από αυτόματους πωλητές μηχανήματα. Ανάλογα με το πόσο μακριά πας πληρώνεις και το ανάλογο ποσό. Υπάρχουν τεράστιοι χάρτες με τους σταθμούς που σου λένε πόσα πρέπει να πληρώσεις και να τσιμπήσεις το σωστό εισιτήριο. Περνάς το εισιτήριο σου από τα μηχανήματα όταν μπαίνεις για τις γραμμές αλλά και όταν βγαίνεις! Προσοχή δηλαδή, αν πετάξεις το εισιτήριο σου πριν βγεις από τη ζώνη των γραμμών παίζει να υπάρξει προβληματάκι. Επίσης από άλλα μηχανήματα θα βγάλεις εισιτήριο για τη JR λούπα γραμμή, από άλλα για το μετρό και από άλλα για το μετρό της TOEI (ιδιωτικές γραμμές μετρό) το οποίο συνδέεται με το κανονικό μετρό. Αν στη πορεία μεταβείς από την κανονική γραμμή σε γραμμή ΤΟΕΙ ή στη γραμμή JR, θα πρέπει να αγοράσεις νέο εισιτήριο. Το καλό είναι ότι αν έχεις κάνει κάποιο λάθος με τα εισιτήρια (πχ. έχεις πληρώσει λιγότερα χρήματα), όταν πας να βγεις από τη ζώνη των γραμμών το μηχάνημα που περνάς το εισιτήριο σε ενημερώνει ότι πρέπει να ρυθμίσεις το κόμιστρο, καλύτερα να πας κατευθείαν στον υπάλληλο που είναι στο παραθυράκι εκεί και θα σου πει πόσα παραπάνω πρέπει να πληρώσεις. Παίζει και μηχάνημα για αυτόματη ρύθμιση του παραπάνω κόμιστρου αλλά εγώ όποτε καθόταν η φάση πήγαινα στο παράθυρο. Παίζουνε 1 day pass για συγκεκριμένες γραμμές ή για όλες, αν σκοπεύεις να κυκλοφορήσεις πολύ σε μια μέρα, αν σχεδιάσεις λιγάκι το που θέλεις να πας μπορείς να γλιτώσεις κάμποσα ¥ με ένα 1 day pass. Το μετρό και γενικά οι συγκοινωνίες είναι κάτι το οποίο στην Ιαπωνία είναι αρκετά πιο ακριβό από την Ελλάδα, αλλά ουδεμία σύγκριση. Όλα φτάνουν ακριβώς στην ώρα τους, δεν υπάρχει καθυστέρηση ούτε ενός λεπτού και στην περίπτωση απρόσμενου γεγονότος (πχ. σεισμού, το πέρασα και αυτό :Ρ) υπάρχουν οθόνες στους σταθμούς αλλά και μέσα στα τραίνα που σε ενημερώνουν για τα πάντα! Αυτές οι οθόνες οι οποίες βέβαια δεν βρίσκονται μόνο σε σταθμούς και τραίνα αλλά παντού στη πόλη, σε όλα τα μεγέθη (από 15άρες επίπεδες μέχρι γιγαντοοθόνες) ενημερώνουν, παίζουν διαφημίσεις, anime (όχι τις μεγάλες παραγωγές βέβαια, μην περιμένετε να δείτε naruto έτσι) και γενικά ότι άλλο τρελό μπορεί να βάλει η φαντασία!
Από τη πρώτη στιγμή που άρχισα να κυκλοφορώ με όλα μου τα πράγματα διαπίστωσα ότι για μια ακόμη φορά, έχω αρκετό βάρος πάνω μου. Δικαιολογείται όμως από το γεγονός ότι σκοπεύω να κάνω camping τις μισές μέρες διαμονής μου στη Ιαπωνία, κουβαλάω τη σκηνή μου, full ατομικό camping εξοπλισμό μέσα στο backpack στη πλάτη μου και κλασσικά, τη polo μου από μπροστά. Ενώ είχα κάνει προεργασία για το μετρό του Tokyo έχοντας μελετήσει αρκετά το χάρτη που είχε μέσα ο οδηγός του Lonely Planet, όταν κατέβηκα από το Keisei tokkyu τραίνο που με έφερε από το Narita airport στο σταθμό Ueno, τα έχασα…καθόμουν εκεί και παρατηρούσα, προσπαθώντας να βρω προς τα πού πρέπει να πάω για να πάρω τη Hibya Line προς Kita-Senju, όπου θα κατέβω 2 στάσεις μετά, Minoa station, όπου είναι και το guest house όπου έχω κάνει κράτηση για το πρώτο μου βράδυ στο Tokyo.
Και τσουπ, μια Γιαπωνέζα σταματάει, μου ρίχνει ένα χαμόγελο και με ρωτάει στα αγγλικά αν θέλω κάποια βοήθεια! Σούπερ! Μου έδειξε τα πάντα, ακόμα και τα ticket machines και τότε παρατήρησα αυτές τις μαγικές mini πινακίδες με τα βελάκια που σου λένε που να πας. Αυτό ήτανε το πρώτο δείγμα της καλοσύνης και εξυπηρετικότητας της Ιαπωνικής κοινωνίας αλλά τίποτα μπροστά σε αυτό που θα βίωνα στη συνέχεια κατά τη πορεία αυτού του ταξιδιού…
Καθώς περιμένω το συρμό του metro τα λέω με ένα Γιαπωνέζο, μεγάλος, πρέπει να ήτανε γύρω στα 40. Με ρωτάει από πού ήρθα και ξαφνιάστηκε όταν άκουσε Ελλάδα. Μίλαγε άπταιστα αγγλικά και τραβήξαμε τη συζήτηση, όταν του ανακοίνωσα το σχέδιο μου ότι ήθελα να διασχίσω μεγάλο μέρος της Ιαπωνίας μέχρι και το Nagasaki μέσα σε 40 μέρες, ξαφνιάστηκε ακόμα πιο πολύ. “Amazing…” μου είπε και φεύγοντας πρόσθεσε ότι είναι σίγουρος ότι θα περνούσα τέλεια και δεν θα αντιμετώπιζα κανένα πρόβλημα διότι οι Γιαπωνέζοι είναι πολύ ευγενικοί και εξυπηρετικοί (πράγμα το οποίο αποδείχθηκε και με το παραπάνω). Μου ανέφερε επίσης τους Ολυμπιακούς αλλά και το Euro που κατέκτησε η εθνική μας πρόπερσι!
Ύστερα από λίγο ψάξιμο (είχε ήδη βραδιάσει) και τη βοήθεια μερικών άστεγων (ναι, υπάρχουν άστεγοι στο Tokyo και αρκετοί μάλιστα) βρήκα το guest house μου, ονόματι “New Koyo”. Το staff μιλάει άπταιστα αγγλικά και είναι πολύ φιλικό. Έχω κράτηση για ένα βράδυ, single Japanese style room. Το μέρος είναι πολύ καλό. Παίζει pc για email checking (100 ¥ τα 10 λεπτά), χώρος με τραπεζάκια για αραλίκι ή να φας, φούρνος μικροκυμάτων, ψυγείο και τοστιέρα!! Οι τουαλέτες είναι κοινές εννοείται. Παίζουν όλες οι ανέσεις, ντους, πλυντήρια ρούχων, ενοικίαση ποδηλάτου, public bath, ακόμα και καρέκλα για μασάζ!! Και η τιμή έκπληξη, 2700 ¥ το βράδυ, περίπου 20 € (1 € = 135 ¥ περίπου). Η τοποθεσία του βολεύει τρομερά, μέσα στο κέντρο του Tokyo, δίπλα από το Ueno και είναι μόνο 5-10 λεπτά περπάτημα από τη στάση του μετρό. Σούπερ WoW!! Έχω ήδη μετανιώσει που δεν έχω κλείσει εδώ για όλη τη διαμονή μου στο Tokyo και στα καπάκια ρωτάω αν παίζει δωμάτιο που όπως είναι λογικό δεν παίζει…του λέω για το camping και μου λέει ότι είναι πολύ μακριά, έξω από τη πόλη…αυτό το είχα υπολογίσει, αυτό που δεν είχα υπολογίσει είναι ότι το Tokyo είναι εξωπραγματικά μεγάλη πόλη για τα Ευρωπαϊκά δεδομένα (όχι, δεν έχω πάει ακόμα USA). Το χειρότερο είναι εγώ θέλω να μείνω 10 μέρες στο Tokyo και το camping με έχει ήδη ενημερώσει ότι το maximum της διαμονής μου εκεί μπορεί να είναι 3 μέρες γιατί είναι high season…και μακριά, και πακέτο μετά δηλαδή, έπρεπε να το σκεφτώ καλύτερα και να παίξει πιο σωστό σχέδιο. Τσιμπάω κάτι από δίπλα για το φούρνο μικροκυμάτων και μετά από το βραδινό μου πάω να τη πέσω για ύπνο. Δεν έχω δυνάμεις να κάνω ούτε ντους! Παίζει και ψιλό jet lag…η πρώτη μου αίσθηση είναι ότι ο κόσμος δεν είναι και πολύ συνηθισμένος στους τουρίστες. Βέβαια όλοι οι τουρίστες κάνουνε μπαμ, ξεχωρίζουνε παντού, οι Γιαπωνέζοι σε κοιτάνε καλά καλά χωρίς όμως να σε κάνουν να νιώθεις άβολα, πολλές φορές σου χαμογελάνε κιόλας…
…λέω να αφήσω το τι ακριβώς θα παίξει με τη διαμονή μου για αύριο, go with the flow λέω πάντα και αυτό θα κάνω και τώρα, καιρός για τον πρώτο μου ύπνο. Το δωμάτιο είναι αρκετά μικρό αλλά έχει τηλεόραση και καλό εξαερισμό. Φυσικά tatami floor και το κλασσικό στρωματάκι για να κοιμηθώ. Τα πετάω όλα χύμα και καληνύχτα σας!
Την επόμενη μέρα ξύπνημα ανεξήγητο στις 5 το πρωί…πρέπει να είναι η αλλαγή της ώρας αλλά το πιο σημαντικό ήτανε ότι δεν είχα σίγουρη διαμονή στο Tokyo, γεγονός το οποίο είχε αρχίσει να με αγχώνει. Αναδιοργάνωσα λίγο το backpack και τώρα έπρεπε να πάρω όλα μου τα πράγματα και να πάω να βρω το camping το οποίο ήτανε και πολύ μακριά όπως με πληροφορήσανε…και πάλι είναι μόνο για 3 μέρες, δηλαδή μετά πάλι στο ψάξιμο…Μούφα η φάση, βάζω κάτω τον οδηγό μου (LP) και ξεκινάω ψάξιμο. Στο πρώτο έχουνε διαμονή για μετά από 5 μέρες και αν πάω στο camping έχω 3 μέρες, και τι; 2 μέρες στο δρόμο;! Πάμε στο επόμενο, γεμάτο. Επόμενο, αν και ακριβό, έχει για τις επόμενες 3 μέρες…δεν το σκέφτομαι και πολύ, κλείνω, 100 € για 3 μέρες, και μετά camping? Αλλά δεν ήτανε γραφτό να γίνει έτσι, ένα από τα παιδιά του staff του New Koyo με έσωσε! Με έστειλε σε άλλο ξενοδοχείο το οποίο δεν υπήρχε στον οδηγό μου! 5 λεπτά από το New Koyo, το έχει λέει ο αδελφός του boss και το καλύτερο, παίζει δωμάτιο για όλη μου τη διαμονή στο Tokyo, 9 μέρες!! The best!! Ίδια φάση με το New Koyo, εξοπλισμένο με τα πάντα, παίζει να είναι και καλύτερο, έχει ασανσέρ και το δωμάτιο μου είναι μεγαλύτερο με δικό μου ψυγείο και tv, απλά είναι δυτικού στυλ με κρεβάτι και απλό πάτωμα. Και όλα αυτά στην ίδια τιμή, 2700 ¥ τη βραδιά!
Ο ιδιοκτήτης είναι τσίτα φιλικός και ο μοναδικός από το staff ο οποίος μιλάει αγγλικά. Οι περισσότεροι ένοικοι είναι Japanese, και γενικά το μέρος είναι πολύ πιο ήσυχο από το προηγούμενο. Πληρώνω για όλες τις μέρες προκαταβολικά σαν ένδειξη καλής πίστης, μπορούσα βέβαια αν ήθελα να πληρώνω κάθε μέρα. Σκάω στο διπλανό super market. Όλοι οι άνθρωποι που δουλεύουν μέσα μόλις σε δούνε σου χαμογελάνε και σου λένε “irashaimase” (καλώς ήρθες). Πέτυχα έναν υπάλληλο 3 φορές μέσα καθώς ψώνιζα και τις 3 με χαιρέτησε με τον ίδιο τρόπο, “wow…” σκέφτηκα…μετά βέβαια συνήθισα στο ίδιο μοτίβο, όλα τα μαγαζιά στη Ιαπωνία λειτουργούν στο ίδιο μοτίβο, irashaimase συνέχεια και παντού χαμόγελα (είναι τυποποιημένα όλα αυτά αλλά εγώ, συνηθισμένος στο service της Ελλάδας γούσταρα)! Το service γενικά σε όλα τα θέματα, είτε μαγαζί είναι, είτε υπηρεσία είναι, μέσα μαζικής μεταφοράς, τα πάντα, είναι άριστο. Μπορεί οι εργαζόμενοι να είναι εκπαιδευμένοι να χαμογελάνε αλλά ποσώς με ενδιαφέρει! Μου φτιάχνουν τη διάθεση και γουστάρω να ψωνίσω ακόμα και αν δεν έχω όρεξη για ψώνια! Οι τιμές σε μερικά προϊόντα είναι λίγο πιο ακριβές από εμάς (αργότερα βέβαια που έμαθα περί μισθών, κατάλαβα ότι αναλογικά είναι πολύ πιο φτηνά από εμάς) αλλά αν ψάξεις λιγάκι και δεν είσαι πολύ απαιτητικός, μπορείς να βρεις πολύ φτηνά προϊόντα (αναφέρομαι πάντα για το super market). Βέβαια παίζουνε και υπερβολές, πιο πολύ στα φρούτα τα οποία είναι εισαγωγής. Για παράδειγμα είδα κάτι σταφύλια στα 3000 ¥ (22 €!!) και το υπέρτατο πεπόνι των 100 € (!!!!!). Απλά δεν ψωνίζεις από αυτές τις υπερβολές και συνεχίζεις Smile
Έχοντας τσιμπήσει το πρωινό μου, έχοντας λύσει πια το πρόβλημα της διαμονής μου, είμαι έτοιμος να εξερευνήσω το Tokyo!!! Φύγαμε!!!
Τις επόμενες 9 μέρες τις πέρασα εξερευνώντας και πηγαίνοντας παράλληλα κάποια daytrips σε κοντινά μέρη που ήθελα να πάω πριν φύγω από την ευρύτερη περιοχή του Tokyo. Αποφάσισα να μην γράψω για όλα με όλες τις λεπτομέρειες γιατί θα έβγαινε πολύ μεγάλο το κείμενο! Μερικά είναι αποσπάσματα από το ημερολόγιό μου Smile
Εντυπώσεις:
- Δεν θα ξεχάσω το πρώτο μέρος που επέλεξα να πάω, Asakusa, βόλτες και Senso-ji temple. Ήταν ο πρώτος προορισμός που διάλεξα να πάω, ήτανε και σχετικά κοντά στο μέρος που έμενα, επίσης ο πρώτος ναός που πάτησα το πόδι μου και όπως ήτανε φυσικό με κυρίευσε ένα δέος. Περνώντας μια εντυπωσιακή πύλη (Kaminari-mon (πύλη του Κεραυνού), πέρασα τη Nakamise-dori, ένας δρόμος που έχει μαγαζάκια αριστερά-δεξιά και σκεπάζεται από μια όμορφη στέγη η οποία έχει όμορφα σχέδια. Χάρτινες lanterns, κόκκινες στρογγυλές και πράσινες μακρόστενες, κρέμονται στις εισόδους όλων των μαγαζιών και γεμίζουν το μάτι σου. Το χρώμα γενικά κυριαρχεί παντού, όχι μόνο εδώ αλλά σε όλη την Ιαπωνία…ανοίγει το μάτι σου που έχει συνηθίσει το μονότονο γκρίζο άλλων πόλεων. Ένα super χαμόγελο είναι στο πρόσωπο μου…welcome to Japan είχα αρχίσει να σκέφτομαι και γούσταρα ακόμα πιο πολύ. Αυτές οι πρώτες εικόνες, ενώ δεν είναι κάτι το πολύ εξαιρετικό σε σχέση με αυτά που θα δεις στη συνέχεια, σου κάνουν υπερβολικά μεγάλη εντύπωση, βλέπεις πραγματικά πόσο διαφορετικά είναι τα πάντα! Στα αριστερά μου βρίσκεται μια παγόδα 5 ορόφων, μετά αριστερά δεξιά 2 κτίσματα και ακόμα πιο μπροστά, στο κέντρο, το βασικό κτίσμα του ναού. Στο κέντρο βρίσκεται ένα μεγάλο τσουκάλι όπου καίνε αμέτρητα sticks (incense cauldron), στέκομαι μπροστά του, εισπνέω τον καπνό και τον κατευθύνω σε όλο μου το σώμα. Αυτό κάνει και πολύς ακόμα κόσμος, λένε ότι αυτός ο καπνός σου χαρίζει υγεία! Ύστερα πάω στο μικρό συντριβάνι με τις κουτάλες με τα μακριά λεπτά χερούλια και ακολουθώ επίσης αυτό που κάνουν όλοι (και το οποίο έχω διαβάσει επίσης στον οδηγό μου), ρίχνω νερό στα χέρια μου, ύστερα βάζω νερό στο στόμα μου και το φτύνω δίπλα έξω από το συντριβάνι και τέλος ρίχνω λίγο νερό έξω από το συντριβάνι. Πριν την είσοδο στον ναό, υπάρχει ένα κόκκινο ξύλινο στερέωμα σε σχήμα Π που έχει σιδερένιες βέργες. Πάνω στις βέργες είναι διπλωμένα πολλά χαρτάκια σε σχήμα κόμπου, είναι τα omikuji, χαρτάκια τα οποία παίρνεις και σου λένε την τύχη σου. Για να πραγματοποιηθεί το omikuji πρέπει και εσύ να το «κρεμάσεις» σε σχήμα κόμπου μαζί με όλα τα άλλα. Έχει φάση το πώς παίρνεις το omikuji σε αυτόν τον ναό (και το ίδιο και σε πολλούς ακόμα), δίνεις 100 ¥ και σου δίνουν ένα εξαγωνικό κουτί το οποίο περιέχει μέσα πολλές ξύλινες μικρές βέργες με έναν αριθμό πάνω τους. Το κουνάς και από την μικρή τρύπα σε κάποια στιγμή πέφτει μία από αυτές τις βέργες. Ο αριθμός σε παραπέμπει σε ένα από τα δεκάδες συρτάρια, ανοίγεις και παίρνεις την τύχη σου! Δυστυχώς για μένα, τα συγκεκριμένα omikuji ήτανε μόνο στα Ιαπωνικά…(σε άλλους ναούς είναι και στις 2 γλώσσες). Εκεί κοντά πέτυχα και από αυτούς που δεν θυμάμαι πως τους λένε, αλλά απαγορεύεται από τη θρησκεία τους να δουλέψουν και ζούνε από τις ελεημοσύνες και προσφορές του κόσμου, φοράνε καπέλο (που μου θύμισε Vietnam), μια στολή (traditional μου έσκασε) και κρατάνε ένα μπωλ όπου εκεί αφήνει ο κόσμος ότι επιθυμεί.
Ένα πολύ περίεργο είναι ότι ενώ κάνεις αμάν να βρεις ένα κάδο απορριμμάτων, οι δρόμοι είναι πεντακάθαροι! Ειδικά όταν αναλογιστείς ότι πρόκειται για μια πόλη 12.2 εκ. κατοίκων. Οι άσπρη μπογιά στους δρόμους και τις διαβάσεις (που υπάρχουν παντού, ακόμα και στο πιο άκυρο μικρό δρομάκι) είναι τόσο φρέσκια λες και την βάψανε την προηγούμενη μέρα. Κατάλαβα όμως το πώς είναι αυτό εφικτό όταν πέρασα από μια οικοδομή. Εκεί υπήρχε και το κλασσικό μεγάλο όχημα που τρυπάει το έδαφος καθώς και άλλα οχήματα. Όταν ήτανε να μετακινηθεί αυτό το βαρύ όχημα, επειδή μάλλον θα βρώμιζε το δρόμο αφού ήτανε μέσα στις λάσπες, υπήρχαν κάτι μεγάλα κομμάτια ξύλου από κάτω του. Όταν λοιπόν κουνιόταν, οι εργάτες παίρνανε τα κομμάτια ξύλου από πίσω και τα βάζανε μπροστά του, έτσι ώστε το όχημα δεν πάταγε ποτέ πάνω στον δρόμο παρά σε αυτά τα κομμάτια ξύλο!!! Απίστευτο!!!
Όλοι ακολουθούν τον αόρατο κανόνα. Μπορεί να περιμένουν 100 άτομα στο φανάρι και να μην περνάει κανένα αμάξι αλλά όλοι θα περάσουν το δρόμο όταν ανοίξει το πράσινο. Στις στάσεις των λεοφωρείων οι άνθρωποι περιμένουν έχοντας σχηματίσει ουρά! Διαβάζουν κανονικά τις εφημερίδες του ή παίζουνε με τα κινητά τους αλλά πάντα σε ουρά! Και όταν σκάσει το λεωφορείο μπαίνουνε όλοι σαν άνθρωποι από την πίσω πόρτα…Γενικά το σκηνικό «περιμένω την σειρά μου» και προτεραιότητα κυριαρχεί παντού.
Ένα αξιοσημείωτο γεγονός, είναι ο αριθμός των αυτόματων μηχανημάτων πωλητών (vending machines) που υπάρχουν…είναι κυριολεκτικά χιλιάδες, από το ένα πεζοδρόμιο στο άλλο θα προσπεράσεις σίγουρα 5-6! Και πουλάνε τα πάντα, από αναψυκτικά και τσιγάρα (τα πιο συνηθισμένα) μέχρι μπαταρίες, film και πονηρά περιοδικά! Όλα είναι στη διάθεσή σου με το πάτημα ενός κουμπιού, 24 ώρες το 24ωρο. Και εδώ επίσης, πάλι σου κάνει εντύπωση, πόσα πολλά μαγαζιά σε φάση μίνι μάρκετ λειτουργούν σε 24ωρο ωράριο! Παίζουν αλυσίδες όπως τα seven-eleven, lawsons και διάφορα άλλα που βρίσκονται παντού! Εκεί ψωνίζεις και όταν πληρώνεις τα λεφτά τα βάζεις σε ένα πιατάκι, ΔΕΝ τα δίνεις στο χέρι του υπάλληλου (μου πήρε λίγο καιρό να το συνηθίσω αυτό). Ο υπάλληλος σου λέει πόσα λεφτά παίρνει από σένα αλλά και πόσα ρέστα σου δίνει, τα μετράει μπροστά σου πριν τα δώσει!
Πολύ σπάνια θα πετύχετε άνθρωπο να περπατάει και να καπνίζει. Παίζουνε ειδικά σημεία (smokers corner) όπου τα χαρμάνια μπορούν να κάνουν εκεί το τσιγάρο τους.
- Το μετρό και η γραμμή JR στις ώρες αιχμής, είναι μια εμπειρία, παίζει ο υπεραπίστευτος λαός!! Και βέβαια συρμός-τραίνο πάντα γεμάτο όσο δεν πάει. Αν αυτό γινότανε εδώ στην Αθήνα, πιστεύω ότι θα είχανε σκοτωθεί όλοι μεταξύ τους. Εδώ όμως είναι διαφορετικά…όλοι περιμένουν πάλι στις γνωστές γραμμές τους, αριστερά και δεξιά από το σημείο που θα ανοίξουν οι πόρτες. Περιμένουν πρώτα να βγούνε όλοι και μετά μπαίνουν μέσα. Θα στριμωχτούν αλλά δεν θα παραπονεθεί κανένας και βέβαια, δεν θα τσακωθεί κανένας. Το σκηνικό περιλαμβάνει κουστουμάτους που κοιμούνται ακόμα και όρθιοι, γιαπωνεζούλες που όλες κουβαλάνε μαζί τους ένα μικρό καθρεφτάκι και φτιάχνονται, ηλικιωμένοι και πιτσιρίκια, όλοι τρελαμένοι! Χαρακτηριστικά θυμάμαι, σε μια φάση είναι μπροστά μου όρθιος ένας παππούλης. Του δίνει τη θέση της μια πιτσιρίκα αλλά αυτός ευγενικά αρνείται, και τι κάνει το άτομο…ανοίγει την τσαντούλα του και βγάζει ένα manga με samurai και ξεκινάει ανάγνωση στο όρθιο…σωστός! Πόσες φορές πέτυχα ηλικιωμένους να παίζουν video games στα κινητά τους (όπως ένας κουστουμάτος γύρω στα 60, είχε πορωθεί με το μίνι γκολφ στο κινητό του!). Γενικά, στα τραίνα, οι άνθρωποι αν δεν συνομιλούνε, ή θα κοιμούνται ή θα παίζουν με τα κινητά τους ή θα διαβάζουν manga. Πάντως το βιολογικό ρολόι των Γιαπωνέζων πρέπει να είναι ειδικά ανεπτυγμένο, θα ξυπνήσουν μόνοι τους λίγο πριν τη στάση τους και θα κατέβουν…
Μου είχανε πει για κάτι τύπους που σπρώχνουν τον κόσμο όταν δεν χωράει να μπει στο τραίνο, εγώ όμως δεν παρατήρησα κάτι τέτοιο ποτέ και μου είπανε ότι δεν ισχύει πια.
- Ένα βράδι γύρναγα με subway και μέσα ήτανε ένα TOP MODEL, απίστευτη, τέλεια, με μια μίνι φουστίτσα και όλος ο πληθυσμός εκεί μέσα να έχει κολλήσει! Έτυχε και κατέβηκε στη στάση μου όπου ήτανε 3 τυπάκια γύρω στα 20. Πηγαίνω και εγώ από κοντά για να παρακολουθήσω τη φάση. Με το που τη βλέπουνε, χάνουν τη μπάλα και στα καπάκια ο ένας τρέχει πάνω της (!!!!). Δεν κατάλαβα τι είπανε αλλά ο τυπάκος της τα έριξε ξερά και επακολούθησε μια μεγαλοπρεπής χυλόπιτα (πρέπει να της ζήταγε το τηλέφωνό της γιατί είχε βγάλει το κινητό του και το κούναγε).
- Βράδι, περπατάω από τη στάση του μετρό στο hotel μου. Σε κάποια φάση βλέπω έναν παππούλη με ποδήλατο που πάει να περάσει τον δρόμο με κόκκινο (!!!Δεν το είχα ξαναδεί, άνθρωπος να περνάει με κόκκινο, αλλά δεν έπαιζε και πολύς κόσμος εκείνη την ώρα. Παραλίγο να τον πατήσει ταρίφας ο οποίος πλακώθηκε στα φρένα. Το περίεργο στην όλη φάση ήτανε ότι κοιταχτήκανε (φάνηκε στο πρόσωπο του ταρίφα ότι είχε ξενερώσει, παραλίγο να τον σκότωνε τον παππούλη) και δεν είπανε λέξη!! Όχι να τον βρίσει, ούτε καν παρατήρηση δεν του έκανε…ο παππούλης έστριψε το κεφάλι και συνέχισε με το ποδηλατάκι του και εγώ είχα μείνει άναυδος…
- Το τρελό cos-play, πέτυχα πόσο κόσμο που κυκλοφορούσε με στολή manga χαρακτήρων, και αν τύχει να είστε στο Tokyo Σαββατοκύριακο, μην ξεχάσετε να πάτε Jingu-bashi στη Harajuku για να απολαύσετε cos-play-zoku!
- Ένα βράδι στο hotel μου γνώρισα τον Eric από Philadelphia, USA. Πολυταξιδεμένος ο τύπος (και βέβαια είχε έρθει και Ελλάδα) τώρα έμενε στη Κορέα και έκανε κάτι business εκεί. Εκεί που τα λέγαμε, σκάει ένας Γιαπωνέζος, ψιλομεγάλος σε ηλικία. Konbanwa, μας λέει, «από πού είστε;». “Girisha kara kimashita” του κάνω, “WoW!” μου λέει και αράζει μαζί μας. Ο τυπάκος μόλις γύρισε από 1 μήνα trip σε Thailand, Cambodia, Laos και Vietnam! Σωστός ο τύπος!! O Eric ήτανε κομμάτια και πήγε για ύπνο αλλά εγώ άραξα με τον Γιαπωνέζο γιατί μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρον τύπος. Ήτανε 61 χρονών και έμενε κοντά στη Fukuoka. Κάθε 2 προτάσεις μου τόνιζε πόσο ακριβή είναι η Ιαπωνία (ε βέβαια, από εκεί που μόλις ήρθε..). Μου έλεγε, εκεί στην κεντρική Ασία, που κοιμότανε σε hostel μαζί με πόσους άλλους και γούσταρε γιατί ήτανε «τζάμπα». «Εδώ, θέλεις 25$ μου λέει για ένα απλό δωματιάκι» μου λέει. Εγώ σκεφτόμουνα που να έρθει και στην Αθήνα αυτός ο άνθρωπος να τρελαθεί τελείως!
Ακολούθησε ανταλλαγή απόψεων και στο τέλος του έδωσε μια postcard από Ελλάδα (κουβαλάω πάντα μαζί μου και τις δίνω σε ενδιαφέρων ανθρώπους που πετυχαίνω καθώς ταξιδεύω ή σε άτομα που θα με πάρουν με ωτοστόπ κτλ.). Ξαφνιάστηκε από το μικρό «δωράκι» μου και θέλει να ανταποδώσει. Ψάχνει ψάχνει αλλά δεν έχει τίποτα…και τι κάνει;! Βγάζει από το πορτοφόλι του και μου σκάει 20$!! Αρνούμαι ευγενικά αλλά ξέρω ότι είναι προσβολή να μην τα πάρω και τα τσιμπάω στο τέλος (δεν με χάλασαν). Όταν τον ρώτησα που τα βρήκε, μου είπε ότι στο Vietnam τα ¥ τα αλλάζουν σε $ και του μείνανε μερικά! Η φάση είναι ότι αυτά τα 20$ με σώσανε την επόμενη μέρα από μεγάλη ταλαιπωρία! (Fuji-Q Highland παρακάτω).
- Ένα άλλο βράδι, γνώρισα μια Γαλλίδα, τη Vanina. Τρελαμένη με τα ταξίδια, 27 χρονών (που δεν της φαινόταν με τίποτα), ήρθε Ιαπωνία από το πουθενά όταν βρήκε φτηνή πτήση με την Airfrance, 620 €, πήγαινε-έλα! Χτύπησε τη πτήση πριν από μια βδομάδα, και τώρα ήτανε εδώ στο Tokyo! Θα πήγαινε και αυτή σε διάφορα μέρη αλλά δυστυχώς δεν πρόλαβε να μάθει ότι το JP Rail Pass πρέπει να το βγάλεις πριν φτάσεις στη Ιαπωνία…Είχε 2 βδομάδες στη διάθεσή της και ήθελε να φτάσει μέχρι και το Aso! Δούλευε δασκάλα και στα 23 της είχε χτυπήσει ένα “round the world” ticket! Αποφασίζουμε να πάμε για karaoke, βρήκαμε ένα από τα πολλά που παίζουνε στη Shinjuku. Ήτανε καλή φάση γιατί ήτανε prive, δωματιάκι με ηχομόνωση, τεράστια τηλεόραση που έπαιζε το videoclip και έδειχνε τους στίχους για το karaoke! Μικρόφωνα, volume και…ΠΟΛΥ ΓΕΛΙΟ!!! Δεν είχα ξανακάνει karaoke και δεν ήξερα ότι μπορεί να είναι τόσο απολαυστικό! Ήμασταν και οι δυο τελείως άσχετοι, αν έπαιζε ανοιχτή ακρόαση είμαι σίγουρος ότι θα μας είχανε πάρει με τις ντομάτες χαχαχα Very Happy Όταν φεύγαμε, κατά τις 11 το βράδυ, πετύχαμε μια παρέα με κουστουμάτους, όλοι έτοιμοι για karaoke! Μα καλά, πότε κοιμούνται αυτοί οι άνθρωποι;!;! Μάλλον γι’αυτό όλοι κοιμούνται στα τραίνα…Γενικά πάντως από έμαθα και στη συνέχεια, οι Γιαπωνέζοι το karaoke το παίρνουνε πολύ σοβαρά, κάνουνε πρόβες πριν πάνε και δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό! Σαν και εμένα δηλαδή :Ρ Μετά αφού λιώσαμε στα coin-ops παίζοντας drums, χτυπώντας μπαλάκια και χορεύοντας σαν τρελοί στο dance mania ξεκινήσαμε για πίσω και μετά από τη γραμμή JR διαπιστώσαμε ότι δεν έπαιζε subway. Το πήραμε με τα πόδια και ύστερα από αρκετό περπάτημα ήμαστε κοντά στο hotel. Και εκεί πετυχαίνουμε τον Eric (από USA, που είχα γνωρίσει τις προηγούμενες μέρες) ΚΑΤΑΪΔΡΩΜΕΝΟ! Ξαφνιαζόμαστε και οι δυο μας, ακριβώς έκανε το παλικάρι στις 2 το βράδι;!;!
“Were you running?” τον ρωτάω και μου απαντάει “NO!” (!!!!), και συμπληρώνει το κορυφαίο “I went sightseeing with a fast pace” (!!!!) και λιώνουμε και οι τρεις στο γέλιο!!! Ε λοιπόν, στην Ιαπωνία ακόμα και οι τουρίστες που σκάνε, δεν πάνε καλά!! Δηλαδή, τελικά, ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΚΑΛΑ χαχαχαχα Very Happy
- Οι τουαλέτες δυτικού στιλ (δηλαδή αυτές που έχουμε σπίτια μας) έχουνε πολύ γέλιο. Πάνω στο κάθισμα και δίπλα του παίζουνε πολλά και διάφορα κουμπάκια, τα οποία κάνουν τα απίστευτα! Ζεσταίνουν το κάθισμα, πετάνε νερά και πολλά άλλα. Μέχρι και το πιο απλό πράγμα όπως οι τουαλέτες είναι high tech σε αυτή τη χώρα!
- Τυφώνας και Σεισμός!: Είχα την τύχη (Wink να ζήσω και αυτά τα 2 φαινόμενα όταν ήμουνα στο Tokyo. Ο σεισμός έγινε όταν γύρναγα από το Fuji-Q και ήμουνα μέσα στο λεωφορείο, τον καταλάβαμε λίγο αλλά όχι και πολλά λόγω της κίνησης του λεωφορείου, στο Tokyo και στα κτίρια σίγουρα πρέπει να έγινε πολύ πιο αισθητός από ότι μου είπανε μετά. Το μόνο που έγινε ήτανε κάποια καθυστέρηση σε όλα τα τραίνα (το έγραφε σε όλες τις οθόνες που παίζουν στο Tokyo, δηλαδή παντού) διότι έπρεπε να ελεγχθούν οι γραμμές. Τώρα ο τυφώνας είναι μια άλλη ιστορία. Μόλις μου είπανε ότι περιμένουνε τυφώνα, ψιλοπανικοβλήθηκα (στις Φιλιππίνες όποτε έσκαγε τυφώνας κατεδαφίζονταν τα πάντα, αλλά εδώ είναι Tokyo!) και μου είπαν ότι δεν θα είναι τίποτα, απλά θα παίζει απίστευτη βροχή και υπερβολικά δυνατός αέρας.
Επίσης, πριν τον τυφώνα επικρατούσε μια απίστευτη υγρασία, χειρότερη και από τη Σιγκαπούρη, ειλικρινά μόλις πάταγες το πόδι σου έξω και καθόσουν ένα λεπτό ακίνητος, άρχιζες να στάζεις ιδρώτα και το σώμα σου να κολλάει παντού…
Εκείνο το βράδι (την επόμενη μέρα θα έσκαγε ο τυφώνας) είχα κανονίσει με την Vanina να πάμε να φάμε. Πλένω λοιπόν τα ρούχα μου, τα κρεμάω στην ταράτσα του hotel, «μέχρι αύριο που θα έρθει ο τυφώνας θα έχουνε στεγνώσει» σκέφτηκα και μπαίνω για ντους. Το ντους ήτανε κοινόχρηστο στο ισόγειο του hotel. Καθώς όμως κάνω ντους, ακούω έξω να γίνεται πανικός, αισχρή βροχή, ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΜΟΥ!!! Βγαίνω στα καπάκια και συνειδητοποιώ ότι ΈΧΩ ΞΕΧΑΣΕΙ ΤΗΝ ΠΕΤΣΕΤΑ ΜΟΥ!!
Χωρίς να σκεφτώ, βάζω το boxerΆκη μου, βγαίνω έξω από το ντους τσίτα βρεγμένος, πάω πάνω (ευτυχώς δεν με είδε κανένας) και σκάω μέσα στην αισχρή βροχή και αρχίζω να μαζεύω τα ρούχα μου που έχουνε γίνει ήδη μουσκίδι…που να πάω να τα αφήσω…στο δωμάτιο λέω, πάω λοιπόν και…πλημμύρα!! Ο ηλίθιος είχα ξεχάσει το παράθυρο ανοιχτό και έμπαινε η βροχή μέσα! ΤΙ ΝΑ ΠΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΜΟΥ!!! Ευτυχώς ψιλοσταμάτησε η βροχή και πάω να βρω το boss να βρω μια σφουγγαρίστρα. Το boss όμως λείπει και θα επιστρέψει αργότερα…ε ΓΕΙΑ ΣΑΣ! Ξανακρεμάω τα ρούχα μου έξω βρεγμένα, αφήνω το δωμάτιο στα νερά και πάω να βρω τη Vanina, έχω αργήσει και ήδη πεινάω. Καθώς πηγαίνω ξαναπιάνει η αισχρή βροχή, «πάνε τα ρούχα…» σκέφτομαι αλλά who cares Razz
Πήγαμε σε ένα ωραίο καβαντζωμένο μικρό εστιατόριο που είχε ανακαλύψει η Vanina, πήραμε κάτι μεταξύ τηγανίτας και κρέπας και το boss μας έφερε τον χυλό και όλα τα υλικά, έπρεπε να την ψήσουμε μόνοι μας στο τραπέζι μας που ήτανε και ψησταριά μαζί!! Πάλι καλά μας βοήθησε το boss αφού είδε ότι ήμασταν άσχετοι, ήταν πολύ νόστιμο! Λέμε για Tsukiji Fish Market για την επόμενη, αυτό σήμαινε ότι είχαμε μόνο λίγες ώρες ύπνο…αυτή η ψαραγορά (που πραγματικά είναι μια δημοπρασία ψαριών) γίνεται κάθε μέρα τις καθημερινές και ξεκινάει γύρω στις 5 το πρωί. Αλλά όλοι μας είχανε πει ότι αξίζει να πας να τη δεις, κάποτε δεν ήτανε ανοιχτή για το κοινό αλλά τώρα επειδή έγινε αρκετά γνωστή, αφήνουνε τους τουρίστες να μπούνε να δούνε.
- Tsukiji Fish Market: Ξύπνημα στις 4 παρά, έξω είναι ακόμα βράδι και λόγω τυφώνα γινόταν ο πανικός έξω. Δε μασάμε όμως, τσιμπάω ομπρέλα και την polo μου με τη φωτογραφική μου μέσα και πάω να βρω τη Vanina. Καθώς τη περιμένω, σκάει ένα πιτσιρικάς, Σουηδός, μόλις είχε γυρίσει από clubbing στο Roppongi! Σπουδάζει προγραμματιστής, και αυτό είναι το πρώτο του ταξίδι! Και επέλεξε Tokyo!! Ξαφνιάστηκα όταν μου είπε ότι είναι στη Ιαπωνία εδώ και 40 μέρες, όλες στο Tokyo (!!). Του λέω για Tsukiji και θα έρθει μαζί μας. Ξεκινήσαμε οι τρεις μας, μέχρι να φτάσουμε στο μετρό, με τόσο δυνατό αέρα, ακόμα και με ομπρέλες, είχαμε ήδη γίνει μούσκεμα! Πήραμε τον πρώτο συρμό της ημέρας και στο Tsukiji, μετά από λίγο ψάξιμο βρήκαμε το μέρος. Ευτυχώς δεν είχε αρχίσει ακόμα. Γινόταν ο πανικός, ατελείωτα ΤΕΡΑΣΤΙΑ ψάρια, στο πάτωμα, έτοιμα να πουληθούν σε αυτόν που θα δώσει την υψηλότερη τιμή. Οι επίδοξοι αγοραστές κόβανε ένα μικρό κομμάτι στο πίσω μέρος των ψαριών και ελέγχανε κάτι. Παίζει παγωνιά, το μέρος είναι ένα τεράστιο ψυγείο! Η δημοπρασία ξεκινάει με καμπανάκια, μαζεύονται σε ομάδες, φωνάζουνε τιμές, αγοράζουν, ελέγχουν, τσιμπάνε τα ψάρια, ένας πανικός και εμείς όλοι να παρακολουθούμε στη στενή λωρίδα που είχανε στη μέση του δωματίου-ψυγείου, ειδικά για τους τουρίστες. Δεν μας επιτρέπετε να μπούμε ανάμεσα στους αγοραστές. Στα πολύ μεγάλα ψάρια που δεν μπορεί ο αγοραστής να τα πάρει αμέσως, αφού κατοχυρωθούν σε αυτόν, γράφει κάτι με πινέλο και κόκκινη μπογιά πάνω στο ψάρι (το όνομά του ή εστιατόριο φαντάζομαι) και το παίρνει μετά. Ήτανε πράγματι μια καλή εμπειρία!
Μετά πάμε για sushi breakfast γιατί παίζει πείνα, θέλει προσοχή, υπάρχουν κάτι οχήματα που μεταφέρουν ψάρια που τρέχουν πολύ γρήγορα παντού εκεί μέσα! Σκάει και μια γιαπωνεζούλα που γνώρισε ο Σουηδός στο παρτάκι του στο Roppongi και όλοι μαζί τσακίζουμε sushi Smile
- Ένα βράδι είμαι πολύ κουρασμένος, πεινάω απίστευτα και πηγαίνω προς το hotel μου. Από τις λίγες φορές που αποφασίζω να περάσω με κόκκινο ένα δρόμο, μιας και είναι βράδι και δεν είδα να έρχεται κάποιο αμάξι. Αλλά καθώς ξεκινάω να διασχίσω το δρόμο, βλέπω κάτι αμάξια να έρχονται κομμάτια και γρήγορα κάνω πίσω. Στη στάση είναι και 2 γριούλες Γιαπωνέζες που είδανε το σκηνικό και μου γελάνε…με το που περνάνε τα αμάξια, με τη πρώτη ευκαιρία, πάνε να περάσουνε αυτές με κόκκινο! Αλλά τα ίδια με εμένα, πάλι πίσω, είναι μεγάλος ο δρόμος και όλοι τρέχουνε. Τις κοιτάω και εγώ και γελάμε όλοι μαζί καθώς τελικά ανάβει το πράσινο και περνάμε απέναντι… Μήπως δίνω το κακό παράδειγμα; Ή μήπως ακόμα και οι Γιαπωνέζοι θέλουν να παραβαίνουν τους κανόνες που και που…;
- Σε κάποια φάση γνώρισα ένα τυπάκι από Israel, 25 χρονών. Μόλις είχε σκάσει Tokyo μετά από 4 μήνες στην Ινδία. Αυτό που μου έλεγε συνέχεια ήτανε πόσο καθαρά είναι όλα στη Ιαπωνία, μου έλεγε χαρακτηριστικά ότι ήθελε να φιλήσει το πάτωμα! Με πληροφόρησε ότι το Νέο Δελχί είναι η πιο βρώμικη πόλη του πλανήτη (κάτι το οποίο μου το έχουνε πει όλοι όσοι έχω συναντήσει και έχουν ταξιδέψει στην Ινδία). Θυμάμαι σε μια άλλη φάση, είχε σκάσει στο hotel μου ένα ζευγάρι Αυστραλών. Μόλις είχανε σκάσει από τη Ταϋλάνδη και η κοπέλα έχασε τη digital camera της στα customs του αεροδρομίου, μαζί με όλες τις φωτογραφίες από την Ταϋλάνδη…σοβαρό πακέτο, τη κάμερα την ξαναγοράζεις, οι φωτογραφίες όμως χάνονται για πάντα…(που είναι και πιο σημαντικές)! Κορυφαία παλικαράκια, χάσανε την πτήση τους για Tokyo γιατί η κοπέλα έκανε λάθος στις ώρες! Όμως τους δώσανε τζαμπέ δεύτερη πτήση (Thai airlines), απλά έπρεπε να περιμένουν 7-8 ώρες στο αεροδρόμιο. Το ρίξανε λοιπόν στα ξύδια, μεθύσανε και…χάσανε και τη δεύτερη πτήση!! THE BEST!! Full ξενερωμένοι, τελικά τους δίνουν και τρίτη πτήση δωρεάν (!! να’ναι καλά η Thai airlines) και τελικά ήρθαν στο Tokyo.
- Shinjuku - Harajuku – Shibuya, 3 περιοχές του Tokyo όπου επικρατεί ο απόλυτος πανικός! (αφήνω στην απ’έξω το Roppongi γιατί παίζει πολύ «τουρίστα» εκεί, και είναι το μέρος όπου βρίσκονται όλα τα club όπου συχνάζουν tourist maniacs γιαπωνεζούλες, για πολλούς δηλαδή, ο παράδεισος :Ρ) Όλη η νεολαία του Tokyo είναι εδώ! Παίζουν τα πάντα, από trendy σε gothic, από κυρίλες κουστουμάτους σε punk, πολύ όμορφες γυναίκες, schoolgirls, χρωματιστά μαγαζιά με νέον, ο κόσμος κινείται σε φρενηρούς ρυθμούς και ψωνίζουν τα πάντα. Αρχίζω και συνειδητοποιώ πόσο καταναλωτική είναι η κοινωνία εδώ, τα μαγαζιά δουλεύουν 9 το πρωί με 9 το βράδι, 7 φορές τη βδομάδα (κλείνουν μόνο κάποιες συγκεκριμένες μέρες το μήνα)…μπορείς να βρεις ότι προϊόν υπάρχει στον πλανήτη και πράγματα που ούτε καν έχεις φανταστεί, SHOPPING UNTIL YOU DROP DEAD φάση :Ρ
Όταν πήγα πρώτη φορά στο skyscraper district στη Shinjuku τα έχασα! Όταν στέκεσαι κοντά στις εισόδους και κοιτάς ψηλά, νομίζεις ότι θα ακουμπήσουν τον ουρανό! Το Tokyo Metropolitan Office, αυτοί οι διπλοί πύργοι που είναι όμως ένα κτίριο, είναι λες και κοιτάς κάποιο microchip στο pc σου…και πάνω, στον 45ο όροφο παίζει παρατηρητήριο, και στους 2 πύργους, τζαμπέ, όπου εκεί καταλαβαίνεις πόσο τεράστιο είναι το Tokyo…από εκεί πάνω μπορείς να δεις πολλά landmarks και παίζουν αφίσες που σου εξηγούν τι ακριβώς βλέπεις σε κάθε μεριά του ορίζοντα!
Αλλά η πραγματική μαγεία στην θέα εκεί πάνω, είναι μόλις πέσει ο ήλιος…τότε προβάλλουν όλα αυτά τα απίστευτα πολύχρωμα φώτα, οι ουρανοξύστες ανάβουν τα φώτα για τις πλατφόρμες των ελικοπτέρων και το όλο σκηνικό εκεί ψηλά σου θυμίζει ταινία επιστημονικής φαντασίας…όμως αυτή τη φορά είναι πραγματικότητα, και δεν το πιστεύεις ότι είσαι πράγματι εκεί… Smile
Μια βόλτα στο Kabuki-cho, στη περιοχή με τα «κόκκινα φώτα» όπως θα τη λέγαμε εδώ στην Ελλάδα, θα σας πείσει για το πόσο ελεύθερη και ΟΚ είναι η έννοια του SEX. Τα «μαγαζιά» δεν είναι σε τίποτα μικρά δρομάκια κρυμμένα αλλά μαζί με όλα τα υπόλοιπα κανονικά μαγαζιά. Παίζουν αφίσες με όμορφες γιαπωνεζούλες που σε προσκαλούνε να μπεις μέσα αλλά και κουστουμάτοι οι οποίοι φαντάζομαι προτρέπουν τους επίδοξους πελάτες. Έξω από αυτά κυκλοφορούνε κανονικά όλοι, οικογένειες, schoolgirls, άτομα κάθε ηλικίας, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα. Δεν είχα κάποια εμπειρία αλλά σε ένα που μπήκα λίγο στην είσοδο για να δω τι παίζει, πέρα από τις αφίσες είδα και κάτι τιμές. Δυστυχώς δεν μπορούσα να διαβάσω τι ακριβώς θα είχε το «μενού» αλλά έγραφε καθαρά 15000 ¥ (κάτι παραπάνω από 100 €) για 15 minutes!!
Τα coin-ops (τα γνωστά μας «μπιμπλίκια» για όσους τα πρόλαβαν πριν απαγορευτούν (!!) στη χώρα μας στον αγώνα εναντίον του τζόγου [βλέπε φρουτάκια]) είναι σε άλλη διάσταση…μιλάμε για ολόκληρες πλατφόρμες όπου παίζεις ντραμς, πατάς μπαλάκια, κοπανάς τύμπανα, χορεύεις, μέχρι και διπλά πικάπ για scratching! Αυτά βρίσκονται σε κτίρια των 5-6 ορόφων όπου εκεί οι Γιαπωνέζοι coin-op gamers θα τα σπάσουν όλα και θα παίξουν μέχρι τελικής πτώσεως :Ρ Κουστουμάτοι να παίζουν street fighter ή Tekken, πιτσιρικάδες και πιτσιρίκες, όλοι παίζουν!!
Και βέβαια παίζουν παντού pachinko, η ιαπωνική version για τα φρουτάκια, όπου πέφτουν ατελείωτα μικρά σιδερένια μπαλάκια και τα λεφτά σου κάνουν φτερά!
Στα μαγαζιά, τα κινητά τηλέφωνα και γενικά τα ηλεκτρονικά φορητά προϊόντα, πωλούνται λες και πουλάνε τυρόπιτες! Τα έχουνε χύμα σε display, τα βλέπεις, παίζεις μαζί τους και αν το γουστάρεις, το αγοράζεις, εύκολα και ωραία Smile
Στη Harajuku, σε κάποια φάση είχα αράξει σε κάτι παγκάκια, people watching, και εκεί σκάνε 3 τρελοί Γιαπωνέζοι με κάμερα. Ήταν ντυμένοι με τρελές ολόσωμες στολές ζώων και ξεκινήσανε να πειράζουνε κόσμο, μιλάμε για το κορυφαίο γέλιο. Ο ένας φόραγε ένα μπλε πράγμα και είχε μια κόκκινη μπαλίτσα στη μύτη του και ο άλλος ήτανε ντυμένος γάτα, ο τρίτος ήτανε ο cameraman. Σε κάποια φάση ο «μπλε» κυνήγαγε τον «γάτα» ο οποίος μπουσουλούσε σε όλο το πεζοδρόμιο χαχαχαχα, είναι τρελοί αυτοί οι Γιαπωνέζοι!! Ήρθανε και σε μένα, οπότε μπήκα και εγώ στην μικρή ταινία γέλιου τους Very Happy Δίπλα μου καθότανε μια γιαπωνεζούλα, σε κάποια στιγμή ήθελε να καπνίσει, πριν ανάψει το τσιγάρο της, βγάζει 2 χαρτιά, τα διπλώνει και εκεί τίναζε τη στάχτη της! Και φυσικά εκεί έβαλε και τη γόπα…
Κiddy Land το πιο τρελό παιχνιδάδικο που έχω δει ποτέ μου, 5 όροφοι γεμάτοι απίστευτα παιχνίδια που θέλω να τα αγοράσω όλα! Razz
- Στη Shibuya μια μέρα, πήγα στη Tower Records, 6 όροφοι δισκοπωλείο που έχει τα πάντα, σε αναζήτηση για κάνα καλό πάρτι και για να μάθω πότε ακριβώς ξεκίναγε το Solstice. To Solstice είναι από τα μεγαλύτερα διεθνή υπαίθρια festival ηλεκτρονικής μουσικής, κρατάει κάμποσες μέρες και από ότι είχα μάθει, πέρσι και πρόπερσι είχε γίνει κοντά στο Fuji το οποίο είναι κοντά στο Tokyo και δεν θα χρειαζόταν να επικυρώσω το Rail Pass μου για να πάω. Είχα προγραμματίσει να είμαι στο Tokyo αυτές τις μέρες γιατί ήξερα ότι θα ξεκίναγε, αλλά δεν είχα μάθει ακριβώς τη μέρα. Στο τρίτο όροφο είχε το πολυπόθητο flyers section όπου και έχασα τη μπάλα! Δεν μπορούσα να πιστέψω πόσα events και party παίζανε!! Μιλάμε για δεκάδες. Και βρίσκω το flyer για Solstice και βλέπω ότι ξεκίναγε εκείνη τη μέρα! Και το χειρότερο…όχι στο Fuji, αλλά στο Gifu!! (προορισμός που θα πήγαινα αργότερα αλλά με το JR pass)…τελικά δεν θα χορέψω με τους Γιαπωνέζους…next time Razz
Πέρασα μετά από Roppongi για να πάω να δω Tokyo Tower! Είναι πιο ψηλός από το μοντέλο του στο Παρίσι αλλά έχει μικρότερο όγκο, το δέος που με έπιασε όταν στάθηκα πρώτη φορά κάτω από τον Tour Eiffel στο Παρίσι δεν με έπιασε εδώ (τώρα βέβαια παίζει και το ότι όλα στο Tokyo είναι τόσο μεγαλοπρεπή που ένας Tour Eiffel φυτεμένος δεν ξεχωρίζει και τόσο). Το καλό ήταν ότι ενώ στο Παρίσι γινότανε ο πανικός (και δικαιολογημένα, ήτανε πολύ όμορφα) εδώ ήτανε ήρεμα και ωραία Smile
- Imperial Palace East Garden: πραγματικά είναι άξιο απορίας πως γίνεται στο Tokyo και υπάρχει αυτή η όαση από πράσινο…είσαι μέσα στα δέντρα και αν σηκώσεις το κεφάλι σου θα δεις ουρανοξύστες, η απόλυτη αντίθεση! Λίγο πριν μπω, πέτυχα μια παρέα μεσήλικων Γιαπωνέζων με κουστούμια που τραβάγανε φωτογραφίες. Επειδή βαριόμουνα να στήσω τριποδάκι, τους ζήτησα να με βγάλουν μια photo, τους άρεσε όμως η ιδέα και μετά θέλανε να βγούνε photos μαζί μου, γέλιο! Μέσα στο κήπο, πέτυχα μια γλυκιά γιαπωνεζούλα που ζωγράφιζε υπέροχα σε έναν καμβά, καθόμουν και την κοίταζα και χαμογελώντας μου έδωσε καραμέλες! Ανταπόδωσα βέβαια δίνοντας της γλειφιτζούρια (που έχω πάντα μαζί μου, η βασική μου τροφή όταν ταξιδεύω, όχι δεν έχω σάπια δόντια, τα πλένω συνέχεια :Ρ). Σε κάποια φάση έχω αράξει σε ένα παγκάκι και στο απέναντι παγκάκι, σκάει Γιαπωνέζος κουστουμάτος. Αφήνει τα πράγματα του και ρίχνει τον υπνάκο του (!!!) καθιστός. Δεν πέρασε ένα τέταρτο και ξυπνάει, παίρνει τα πράγματά του και φεύγει… Λίγο έξω, σε μια ωραία πλατεία, ξέχασα τα πράγματά μου και έτρεξα έντρομος μετά από πολλές ώρες πίσω, για να τα βρω στο παγκάκι που καθόμουνα να με περιμένουν…δεν μπορούσα να το πιστέψω!
Μια σημείωση, το βράδι, στο κανάλι που περιτριγυρίζει τον αυτοκρατορικό κήπο κυκλοφορούν πολλοί κύκνοι!
- Κοντά εκεί, πήγα στο Tokyo International Forum που έπαιζε έκθεση για pc. Εκεί παρατήρησα ότι όλοι ήτανε κουστουμάτοι, και αυτό γιατί τελικά η έκθεση ήτανε για επιχειρήσεις, όπου οι εταιρίες παρουσιάζανε τα προϊόντα τους, business 2 business δηλαδή φάση. Ενώ αναρωτιόμουνα πως με αφήσανε να μπω και είχα χαθεί στην τεχνολογία εκεί μέσα, μια Γιαπωνέζα (που άνετα της έκανα πρόταση γάμου) με ρώτησε κάτι που δεν κατάλαβα και μετά με ρώτησε στα αγγλικά. Μου ζήτησε τη business card μου (!!!). Απόρησα και ρώτησα το λόγο και μου είπε ότι ήθελε να δει από ποια εταιρία ήμουνα (!), όταν της εξήγησα ότι ήμουνα tourist από Ελλάδα, γελάγαμε για κάνα τέταρτο Very Happy
- Tokyodome: η φάση «πόλη μέσα στη πόλη» είναι κάτι που θα συναντήσετε πολύ στις μεγαλούπολεις της Ιαπωνίας, και το Tokyo έχει πολλές. Εδώ βρίσκεται το εξωγήινο γήπεδο του baseball του Tokyo αλλά εμένα το μάτι μου είχε ήδη πάει στο rollercoaster που έτρεχε σαν τρελό! Είμαι rollercoaster fun και ήξερα ότι οι Γιαπωνέζοι είναι επίσης τρελαμένοι! Καθώς περίμενα στην ουρά, μια τρελούτσικη Γιαπωνέζα με ρώτησε αν θέλω να μπω μαζί της γιατί η φίλη της φοβόταν, φυσικά και μπήκα, πολύ γέλιο! Παίζανε και διάφορα άλλα καλά, αλλά έκανα υπομονή για Fuji-Q Highland!
- Odaiba – Tokyo Bay: πριν ακόμα φτάσω είχα εκπλαγεί, το skytrain της Yuricamote Line κάνει μια απίστευτη διαδρομή, διασχίζοντας τη Rainbow Bridge! Παίζουν και άλλοι τρόποι να πας αλλά αυτός πιστεύω είναι ο καλύτερος (εκτός αν έχετε τα λεφτά να πάρετε το απόλυτα space φανταστικό όχημα θαλάσσης). Καθώς φτάνεις καταλαβαίνεις ότι είναι σε περιμένει τρελή τεχνολογία και φουτουριστικό design, καθώς ξεπροβάλλει το κτίριο της Fuji, Television Japan Broadcast centre με το τη τρελή μπάλα παρατηρητήριό του. Παίζει μια παραλία εκεί όπου αρκετός κόσμος έκανε μπάνιο με θέα τους ουραξονύστες και τη rainbow bridge αν και τα νερά δεν πρέπει να ήτανε και τόσο καθαρά (λογικό). Εντύπωση μου έκανε ένα μαγαζί που πούλαγε τεράστια σκαθάρια (!!!) για κατοικίδια! Οι τιμές ήτανε γύρω στα 30000 ¥ (=200+ €s) και είδα αρκετό κόσμο που ενδιαφερότανε! Λίγο πιο πέρα υπάρχει το Άγαλμα της Ελευθερίας σε πιο μικρή έκδοση, όχι δεν είμαι στη New York, είμαι στην Odaiba στο Tokyo…Έπαιξα μαζί με κάτι πιτσιρίκια με το Aibo της SONY το απίστευτο ηλεκτρονικό σκυλάκι, και είχα μια εμπειρία home theater όπου ο καναπές που καθόμουνα ήτανε τα ηχεία!! Σε κάθε πυροβολισμό, έχανα και 5 χρόνια από τη ζωή μου χα χα :Ρ Αφού πήγα και σε ένα μαγαζί Dragonball που είχε ότι υπάρχει στον πλανήτη, λίγο παραπέρα κοιτάω και βλέπω το πλοίο του One Piece, ολοζώντανο να πλέει γεμάτο πιτσιρίκια μέσα!! Αφού το ακολούθησα να δω που «μπαρκάρει», βρήκα και ένα One Piece museum! Στο μουσείο Emerging Sciences and Innovation μου έκανε εντύπωση πόσα πιτσιρίκια ήτανε εκεί και πειραματιζόντουσαν μαθαίνοντας παράλληλα με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας. Γενικά το επίπεδο πληροφορίας ήτανε πολύ υψηλό, μέχρι και νανοτεχνολογία και ρομποτική εξηγούσαν!
Στη Pallete Town το Tokyo συναντά την Ιταλία, είδα και μια ωραία έκθεση με παλιά κυριλέ αμάξια και στη πλατεία εκεί έπαιζε ένα τραμπολίνο που έστελνε τα πιτσιρίκια στα ύψη!
- Ueno Koen και άστεγοι: σε αυτό το πάρκο, εκτός από τους ωραίους ναούς, torii σε σκαλάκια και όμορφα σκηνικά θα βρείτε και ένα μεγάλο πλήθος άστεγων που μένουν σε σκηνές. Επίσης είχα παρατηρήσει πολλούς άστεγους να κοιμούνται σε μια μάντρα, δίπλα από το hotel μου. Μου φάνηκε περίεργο που παίζουνε τόσοι πολλοί άστεγοι ενώ γενικά το επίπεδο ζωής είναι πολύ υψηλό…από ότι μου είπανε μετά από κάποιο κλείσιμο κάποιων εταιριών, αυτή οι άνθρωποι δεν έχουν λεφτά για ένα σπίτι ή διαμέρισμα και μένουν σε αυτές τις σκηνές, απλά και όμορφα. Αλλά μιλάμε για ΠΟΛΛΕΣ σκηνές…
Παίζανε και πολλοί street performers με κορυφαίο ένα τρελό Γιαπωνέζο που είχε ανέβει σε πλάκες ξύλινες που είχε στερεώσει σε κουτάκια από αναψυκτικά, όλα αυτά πάνω σε έναν μικρό κύλινδρο και εκεί πάνω έκανε ζογκλερικά με μαχαίρια και μια κρεμάστρα με μια βεντούζα «κολλημένη» στην καράφλα του!! Δεν το είχα ξαναδεί πουθενά, ήτανε απίστευτος! Και δεν μπορώ να ξεχάσω, σε μια γωνιά του πάρκου, τα 5 παλικαράκια που την είχανε δει Elvis Presley! Τζιν, μπότες, μαλλί και στυλ Elvis, είχανε ένα στερεοφωνικό με τέρμα το volume με τη μουσική του Elvis, και να χορεύουν σαν τρελοί! Δεν χόρευαν όμως απλά, τα ΥΠΑΓΑΝΕ, σβούρες, πάνω κάτω, πεσίματα στο έδαφος, κανονικό show, τρελά τοπάκια!
2) Fuji-Q Highland
Είχα βρει από το internet αυτό το τρελό theme park σε φάση Disneyland, είχα διαβάσει ότι παίζανε τρελά rollercoaster’s και φυσικά δεν θα το έχανα με τίποτα! Δεν ήθελα να πάω στη Tokyo Disneyland αφού είχα πάει στο Παρίσι (αν και αυτή παίζει να ήτανε κάπως καλύτερη). Ήθελα ένα τσίτα Japanese theme park. Βρίσκεται έξω από το Tokyo, κοντά στο Fuji (δέξου και όνομα) περίπου 1 ώρα με το λεωφορείο.
Το έκανα daytrip από το Tokyo.
Στο σούπερ μάρκετ ξέχασα να πάρω κάτι για να τρώω ενδιάμεσα, τσίμπησα όμως ένα καλό πρωινό (γενικά, όταν ταξιδεύω, τρώω ένα γερό πρωινό, τσιμπάω κάτι όλη τη μέρα που τρέχω από δω και από εκεί και τρώω πάλι το βράδι). Στη Shinjuku βρήκα σχετικά εύκολα το bus terminal και πρόλαβα το λεωφορείο για Fuji-Q στο παρά πέντε. Έβγαλα εισιτήριο μέσα σε ένα λεπτό και στα καπάκια ξεκινήσαμε…έριχνα κάτι ύπνους κατά την διάρκεια της διαδρομής όταν συνειδητοποίησα τραγικά ότι δεν είχα υπολογίσει σωστά τα φράγκα μου για εκείνη τη μέρα! (1day pass Fuji-Q 4500¥, bus back to Tokyo 1700 ¥, JR line from Shinjuku to Ueno 190 ¥, Hibiya subway line from Ueno to Minoa station 160¥ = total of 6550 ¥!)
Πάνω μου είχα 5000¥ και κάτι ψιλά…ΠΑΚΕΤΟ! Οι εναλλακτικές λύσεις αρχίσανε να με βομβαρδίζουνε, είχα τη πιστωτική μαζί μου αλλά δύσκολα να τη δέχονται εκεί (και ακριβώς έτσι, δεν δέχονταν πιστωτικές στην είσοδο), να μην μπω στο Fuji-Q και να γυρίσω καπάκια πίσω…άδικα χαμένος χρόνος και χρήμα. Να μπω και μετά να μην έχω να γυρίσω και να κάνω ωτοστόπ…δεν ψηνόμουνα και πολύ…ψάχνω ψάχνω και τι βρίσκω..! Τα 20$ που μου είχε δώσει την προηγούμενη μέρα ο Γιαπωνέζος!!
(read above about this). «Απίστευτο…μάλλον αυτά θα με σώσουν..» σκέφτηκα και όντως έτσι έγινε! Μόλις έφτασα διαπίστωσα αυτό που φοβόμουν, δεν δεχόντουσαν πιστωτική στο λεωφορείο για πίσω ούτε στην είσοδο του Fuji-Q. Ύστερα από λίγο περπάτημα όμως βρήκα ένα hotel που μου άλλαξε τα 20$ σε 2100¥, I was saved! Smile
Δυστυχώς δεν μπόρεσα να δω το Fuji γιατί έπαιζε η τρελή ομίχλη.
To Fujiyama rollercoaster έφτανε τα 170 μέτρα σε ύψος και πήγαινε κομμάτια! Σε μια φάση νόμιζα ότι θα πεταχτώ έξω από το τραινάκι! Αδρεναλίνη full. Οι Γιαπωνέζοι σε κάθε τρελή λούπα ή απότομη στροφή, σηκώνουν και τα δυο χέρια ψηλά και φωνάζουν! Η Ιαπωνική version της «μπαλαρίνας» (που «πετάει», καμιά σχέση με τη δικιά μας) και πολλά άλλα απίστευτα μου κρατήσανε την αδρεναλίνη σε υψηλά επίπεδα! Είχα παρατηρήσει μια τρελή γραμμή που έμοιαζε σαν από rollercoaster, αλλά ήτανε απίστευτα μεγάλη (πήγαινε όλο το γύρω του park και χανότανε) και σε ένα σημείο είχε κλίση σε φάση U ανάποδο, τόσο απότομη που το οποιαδήποτε τραινάκι θα πήγαινε στο διάστημα…και όντως δεν έτρεχε κάποιο τραινάκι εκεί πάνω όση ώρα ήμουνα εκεί… «τι τρελοί που είναι» σκέφτηκα «έχουνε βάλει αυτή τη γραμμή για διακοσμητικό του park». Έχω μπει στο σφυρί λοιπόν και ακούω ένα δυνατό φσσσσσσσσσσσσσσς! Και βλέπω ένα τραινάκι χωρίς επιβάτες πάνω να περνάει τόσο γρήγορα που ίσα ίσα το έκοψε το μάτι μου, και ναι, πήγαινε πάνω σε αυτή τη γραμμή…αμέσως βλέπω πολύ κόσμο να αρχίζει να τρέχει!! «Κάτι παίζει εδώ» σκέφτηκα…Το σφυρί με ισοπέδωσε (ήτανε double, όχι σαν το δικό μας, από πάνω πτώση κάτω, δεν ξέρω πως αλλά απότομη αλλαγή και πάλι πάνω –εκεί ένιωσα ότι θα λιποθυμήσω!- και μόλις έφτανε πάνω στα καπάκια κάτω!!). Μόλις κατέβηκα, προσπάθησα να σταθώ στα πόδια μου και άρχισα και εγώ να τρέχω στην κατεύθυνση που έτρεχε ακόμα κόσμος…καθώς έτρεχε ξαναείδα αυτό το απίστευτο τραινάκι να σκίζει την γραμμή. Η πλατφόρμα ήτανε ψιλομακριά από εκεί που ήμουνα και μόλις έφτασα βρήκα ένα τεράστιο «φίδι» γραμμή και ανθρώπους να έχουνε κάτσει κάτω περιμένοντας τη σειρά τους. Αυτό ήτανε το Todonba το οποίο έπιανε 172km/h μέσα σε 1,3 sec.!!! «Ε, εδώ είμαστε» σκέφτηκα…καθώς περίμενα γνώρισα 2 Γιαπωνέζες που ήτανε και αυτές τρελαμένες με τα rollers, μου είπανε ότι αυτό λέει ήτανε από τα πιο διάσημα στη Ιαπωνία. Μετά από πολύ ώρα και ενώ είχε αρχίσει να βραδιάζει, μπήκα μέσα στο κτίριο της πλατφόρμας, μόνο για να δω ότι εκεί μέσα έπαιζε άλλη τόση ουρά, παίρνανε κόσμο από έξω και τους βάζανε μέσα, τόσοι πολλοί περιμένανε για μια βόλτα με το Todonba! Η ατμόσφαιρα μέσα στον διάδρομο ήτανε τσίτα με μουσική, τύμπανα και οθόνες παντού να δίνουν οδηγίες «μην αφήσετε τα χέρια σας από τα πιασίματα», «μην φοράτε ρολόγια», «μην φοράτε βραχιόλια», «μην φοράτε γυαλιά», «όχι τσαντούλες» κτλ. κτλ. Είχα αρχίσει να σκέφτομαι τι είδους τραινάκι θα είναι αυτό όταν έφτασε η σειρά μου! Πρόσεξα αυτούς που μόλις βγήκανε από τη κούρσα, όλοι δακρυσμένοι και τα μαλλιά τους ανακατεμένα όσο δεν πάει! Μπήκα στη πρώτη θέση (πάντα εκεί γουστάρω για να τα «βλέπω» όλα Very Happy) και πρόσεξα αμέσως το αυστηρό σύστημα ασφαλείας που δεν είχα δει σε κανένα άλλο τραινάκι. Διπλό δέσιμο στη μέση με ζώνη ασφαλείας, αυτό που κατεβαίνει στους ώμους σου και κλειδώνει, σημάδια για το που πρέπει να έχεις τα πόδια σου και επίσης 2 πιασίματα μπροστά για τα χέρια σου. Όλα ΟΚ, διπλός έλεγχος ασφαλείας και το τραινάκι άρχισε σιγά σιγά να πηγαίνει στην αρχική πλατφόρμα εκκίνησης. Όλοι όσοι είναι εκεί μας χειροκροτάνε, πολύ γέλιο! Και φτάνουμε στην σκοτεινή πλατφόρμα εκκίνησης, με λίγα blacklight για να βλέπουμε τα πρόσωπά μας. Έβλεπα στην άκρη την τρύπα που μας έβγαζε στο περιβάλλον…αυτό που δεν είχα κατανοήσει ήτανε ότι αυτή την απίστευτη ροπή 0-172km/h σε 1,3sec, το τραινάκι την έπιανε ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕ ΤΟ ΞΕΚΙΝΗΜΑ! Οπότε εκεί που είναι όλα ωραία και περίμενα να ξεκινήσει, κάνει την αντίστροφη μέτρηση 4-3-2-1 και… ΜΠΑΜ! και ειλικρινά, ένιωσα τα σωθικά μου να πιέζονται όλα προς τα μέσα και το σώμα μου να δέχεται μια απίστευτη δύναμη!! Άκουσα τους πάντες να τσιρίζουν πίσω μου και εγώ το ίδιο!! Δάκρυα από την απίστευτη ταχύτητα και αέρα δεν σταματήσανε να τρέχουν από τα μάτια μου, τα μαλλιά μου είχανε εξανεμιστεί και προσπαθούσα να καταλάβω τι γίνεται στην διαδρομή με ένα τρελό απίστευτο colgate χαμόγελο στο πρόσωπό μου…μέχρι που φτάσαμε και σε αυτό το απίστευτα απότομο σημείο «ανάποδο U» και για μια ακόμη φορά ένιωσα ότι θα λιποθυμήσω…ΣΟΥΠΕΡ!!!! Το καλύτερο rollercoaster που έχω κάνει στη ζωή μου!!! Κατέβηκα και χρειάστηκα μερικά λεπτά να επανέλθω χαχαχαχα Very Happy
Είχε βραδιάσει και ήτανε υπέροχα, παντού πολύχρωμα φωτάκια και ένα δέντρο σε φάση Χριστούγεννα. Είχα ακόμα λίγη ώρα μέχρι να πάω να πάρω το τελευταίο λεωφορείο και μπήκα άλλη μια φορά στο Fujiyama, πήγαινε τόσο ψηλά και ήθελα να δω το Fuji-Q από ψηλά με πανοραμική θέα, ήτανε απίστευτο (μακάρι να μπορούσα να πάρω μια photo!).
3) Yokohama
Επίσης daytrip από Tokyo μιας και είναι κοντά. Το καλό είναι ότι στη Ιαπωνία τα πάντα συνδέονται μεταξύ τους, το ίδιο και για όλες τις γραμμές τραίνων, δηλαδή για να πας κάπου δεν χρειάζεται να βγεις καθόλου από τους σταθμούς, πχ. τώρα για να πάω Yokohama, πήγα Shibuya και μέσα από σκάλες και διαδρόμους πήρα το τραινάκι μου για Yokohama.
H Yokohama είναι μια ωραία πόλη, ίσως λίγο πιο κοσμοπολίτικη σε σχέση με το Tokyo. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι το μετρό ήτανε πιο ακριβό από αυτό του Tokyo! 200 ¥ minimum fare για μικρές αποστάσεις μέχρι και 350 ¥ για μεγάλες! Το Minato Mirai 21 με τον φουτουριστικό πύργο-ουρανοξύστη του είναι εντυπωσιακά και φυσικά το ξενοδοχείο που είναι σε σχήμα μισοφέγγαρου μαζί με το Cosmo World Theme Park και το μεγάλο ferris wheel σε συνδυασμό με τη θάλασσα, δημιουργούν ένα ωραίο τοπίο. Βέβαια δεν έλειπε και το rollercoaster, πάντα υπάρχει και ένα rollercoaster, μάλιστα το συγκεκριμένο πήγαινε και πάνω από τη θάλασσα!
Βόλτα στο Promenade, αραλίκι λίγο σε μια πλατεία με ένα ωραίο σιντριβάνι, λουλούδια και ένα άγαλμα της προστάτιδας Θεάς του Νερού. Το World Square, λίγο πιο πέρα, μου θύμισε πολύ Βαρκελώνη και Gaudi. To Harbor View Park, ένα όμορφο πάρκο πάνω σε ένα λόφο σου δίνει μια πανοραμική όψη του λιμανιού και της Yokohama Bay Bridge. H Chinatown είναι πολύ όμορφη, με το χρώμα να κυριαρχεί παντού, κινέζικες πύλες, έναν ωραίο κινέζικο ναό (Kantei-byo) στο κέντρο και πολλά μα πάρα πολλά εστιατόρια και μέρη να φας! Οι οσμές που κυριαρχούν παντού σε κάνουν να θέλεις να αρχίσεις να τρως τα πάντα εκεί αλλά μου φάνηκαν λίγο ακριβά…
Έχοντας η σκέψι μου εξελιχθεί, καταλήγω τελικά στα ακόλουθα: Ο Θωμάς Ακρωτηριανάκης Αθηνών και Κρήτης "ου λέγει, ουδέ κρύπτει, αλλά, δια των εις Press-Gr μπλογκιον, χοντρομαλακιες σημαίνει"!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑξίζει λοιπόν,τελικά στον Ακρωτηριανάκη Θωμάν ο των του μπλογκιου αναγνωστών έπαινος:
"Πανοπλίαν χονδρομαλακίας ενδεδυμένος θεόφρον, τους ορχεις ημώμ κατέσπασας, της δυτικής ανταρσίας, όργανον του Παραφρονου γεγενημένος, πρόμαχος Μαλακίας προβεβλημένος. Δια τούτόν σοι βοώμεν: Χαίροις ώ Θωμά, βλημάτων καύχημα" [από το κοντάκιον του Αγίου Μάρκου του Αγενούς].
Ψόφα τράγε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΏ παμμέγιστε πολυφίλητε, ναι, αντιστάσου προτάσσοντας τα μαλλιαρά, ελληνοχριστιανικά σου στήθη στην τσούλα της Ρώμης, τον πόρνο του Τίβερη, αυτόν τον "εγκό αρκίντιαεσπρέσο σου σερβίρει αν ντεν ντεχτείς το φιλιόκβε", αυτό το καθολικό φίδι που απο τη μία έκαψε τους ναίτες και απο την άλλη έκανε μαζί τους τον ασπασμό ειρήνης κώλο με κώλο. Πορεύσου εν Χριστώ, ξεμπροστιάζοντας αυτά τα αιρετικά γαιδούρια. Peniteziagite αδερφέ.
ΑπάντησηΔιαγραφήπρώτα εσύ ψοφίμι
ΑπάντησηΔιαγραφήΡΕ ΑΦΗΣΤΕ ΤΟΝ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΜΕ ΗΡΕΜΙΑ...ΜΑΤΑΙΟΤΗΣ ΜΑΤΑΙΟΤΗΤΩΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΜΑΤΑΙΟΤΗΣ ...ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσοχή κυκλοφορεί νοθευμένο πράμα που φέρνει έντονες παραισθήσεις και χριστιανικά οράματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήμαι ευχη θα κανω για τον μακαριοτατο.
ΑπάντησηΔιαγραφήθεος χωρεστον μεσα στο φερετρο.
γιατι με τετοια κοιλαρα δυσκολα θα χωρεσει. οποτε θεος χωρεστον
Ακρωτηριανάκη, οδεύεις προς το γήρας, έστω και πρόωρα... Δεν είναι λοβοτομή που λέει ο άλλος, Άλτσχάιμερ είναι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, έκανε στό παρελθόν τα λάθη του, όπως άλλωστε καί όλοι οι ..γνωστοί σε καθε τομέα, ηθοποιοί, δημοσιογράφοι, πολιτικοί, καλιτέχνες κτλ, κτλ. Απλά, λόγω της θεσεώς του, - θέλεουμε δεν θέλουμε η Ορθοδοξία είναι μία διαχρονική αξία γιά το Εθνος μας, τα λάθη καί οι υπερβολές του φαίνονται καί κοστίζουν περισσότερο! Τον δικαιολογώ, από τα 36 του έγινε δεσπότης, οπότε... η ισοβιότης καί το αμετακίνητο της θεσεώς του, δεν τον ωρίμασαν !! ¨Εβλεπε τούς βουλευτές, τούς υπουργούς, καί τούς δημάρχους να ...παιρνούν κι αυτός ..αμετακίνητος... ποιός αντέχει τον πειρασμό !!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα η αρρώστια τον ωρίμασε, μεγάλη κουβέντα, αλλά.. Ας τον συγχωρέσουμε, τόσοι καί τόσοι ¨μεγάλοι¨πέρασαν κι έκαναν ένα σορό ..μαλακίες με τόσο κοινωνικό κόστος.
Το πρόβλημα είναι άλλο :
Μ΄όλα αυτά πού αποκαλύπτονται τίς τελευταίες μέρες, διαλύεται το πάν γύρω μας, φανερώνεται η γύμνια κι η ανικανότητα των πολιτικών , καταρέει το πάν, - κι εμείς τι κάνουμε; Κυριολεκτώ !
Ο Χριστόδουλος έχει πάρει τον αναπόδραστο-δαρβινικό-δρόμο που ορίζεται απο μια σκληρή βιολογική υπόσταση που δεν συγχωρεί και δεν αντιλαμβάνεται έννοιες όπως "εκλεκτός του Θεού". Αυτός ο τύπος, όμως, ο ταλιμπάν με την λεκτική αφασία που του κατααστρέφει το "η" στον εγκέφαλο, δεν παίζεται ρε παιδί μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήαφου κατα τους χριστιανους υπαρχει θεος τοτε γιατι ο θεος δεν σωζει τον καρκινοδουλο?
ΑπάντησηΔιαγραφήμηπως δεν εχει τη δυναμη ο θεος να θεραπευσει το καρκινο και την ηπατιτιδα?
μηπως δεν θελει να θεραπευσει το μασκαριοτατο για να τον τιμωρησει?
η μηπως η θρησκεια ειναι μια μπαρουφα και θεος δεν υπαρχει?
πολλοι πανε στην παναγια της τυνου και λενε οτι θεραπευονται.
αμα καποιος κουλος παει ομως δεν θα του φυτρωσει χερι....
αρα , ο θεος δεν εχει δυναμεις να φυτρωνει χερια.
ο ομοφυλοφιλοδουλος πληρωσε την ομοφυλοφιλια του. δυστυχως γιαυτον θα απογοητευτει οταν καταλαβει οτι δεν υπαρχει τιποτα μετα θανατον .δεν θα εχει επιγνωση ομως γιατι θα ειναι ενα απλο σαπιο κουφαρι που θα τρωγετε απο σκουληκια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ΚΑΡΚΙΝΟΔΟΥΛΟΣ ΕΧΕΙ ΣΑΠΙΣΕΙ ΤΕΛΕΙΩΣ ΣΤΑ ΕΝΤΟΣΘΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΜΠΟΧΑ ΑΝΑΒΛΥΖΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΙΚΗ ΚΑΤΟΙΚΙΑ .
ΑπάντησηΔιαγραφήΒΡΩΜΑΕΙ ΚΑΙ ΖΕΧΝΕΙ!!!!!!!
ΑΣ ΤΟΝ ΠΕΤΑΞΟΥΝ ΣΕ ΚΑΝΑ ΒΟΘΡΟ
Η ελλαδα ειαι χωρισμενη σε δυο κομματια.
ΑπάντησηΔιαγραφήαπο τη μια μερια εχουμε τους εθνικιστες,ακροδεξιους,φιλοχουντικους,
συντηρητικους,αντι-κομμουνιστες,δεξιους,
θρησκευομενους.αυτη η ομαδα αποτελειτε κυριως απο ατομα χαμηλου διανοητικου επιπεδου και γερους.
αυτη η ομαδα φοβαται την παγκοσμιοποιηση,εναντιωνεται στην πολυπολιτισμικοτητα ,και θεωρει την εκλησσια προστατη του ελληνισμου.η ομαδα αυτη πιστευει στο ψευτικο μυθο της εθνικης καθαροτητας και συνεχειας των ελληνων.γενικοτερα,αυτη η ομαδα παει τη χωρα στο παρελθον.
απο την αλλη εχουμε τους αθεους,φιλελευθερους,αριστερους,
αντιμιλιταριστες,αντιεθνικιστες,
εκσυγχρονιστες,αντικομοφορμιστες.
αυτη η ομαδα αποτελειτε απο ενους ανθρωπους .αυτη η ομαδα ειναι το μελλον
Είστε λαμόγια Νεφελίμ. Γκρίζοι άνθρωποι του σκότους. Κάτω τα χέρια από τον Χριστόδουλο διότι ο Βλαδίμηρος χάνει την υπομονή του και θα εξαπολύσει πυρηνική κόλαση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
Μεγάλε, το ¨Θαύμα¨πού λές, έρχεται εκεί πού δεν το περιμένεις..
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ πού είμαι ..συντηρητικός, πάω όποτε μπορώ εκκλησία, ¨πιστεύώ¨ στόν Θεό κτλ, κτλ, έχω δηλαδή όλα τα κακά γιά με κοροιδέψεις χειρότερα κι από τον ..Ακρωτηριανάκη, πρό έτους έπαθα το εξής : μού φέραν μιά φυναίκα γύρω στά 40 στό νοσοκομείο με καρκίνο μαστού. Οι αξονικές τομογραφίες έδειχναν πολλαπλές μεταστάσεις στ οστά κυρίως οστεολυτικού τύπου, είχαν σχεδόν αποδομηθεί οι κατ΄ισχίον αρθρώσεις, η πύελος γεμάτη, οι πνεύμονες επίσης, τελικό στάδιο. Κι όμως η γυναίκα περπατούσε, δεν πόναγε, δεν είχε δύσπνοια, αν δεν ήξερα το ιστορικό κι αν δεν είχα τίς αξονικές μπροστά μου, το πολύ λίγη αναιμία θα της εύρισκα. Δεν μπορούσα να πιστέψω στά μάτια μου ! Φώναξα τον συνάδελφο Ορθοπαιδικό, κι αυτός κόντευε να τρελλαθεί ! Δεν είναι λίγο να έχεις μπροστά σου εργαστηριακές εξετάσεις καί βιοψίες με καθαρή διάγνωση Ca μαστού από ..3ετίας κι αυτή να έχει σχεδόν άριστη κλινική εικόνα ! Καί να περπατάει κανονικά γεμάτη οστικές μεταστάσεις ! Ούτε βιβλιογραφικά δεν αναφέρεται αυτό. Τότε, μπροστά στό ¨Θαύμα¨, - πέστε το όπως θέλετε, κανείς συγκλονίζεται, κατ΄ εμένα στή ΄ψηλάφιση΄αυτή Τού Θεού, βλέπει πόσο άμοιρος κι ανυποψίαστος ήταν..
Το έζησα, κι ακόμα δεν μπορώ να το πιστέψω !
ΝΗΦΩΝ δεν ξερω γιατι ειμαστε ακομα δω...με οντα χειροτερα απο τα ζωα..με οντα που δεν ωροδουν ουτε μπροστα στο θανατο...χειροτερα κια πο τα ζωα..χειροτερα...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαποταν άμαχον ενδεδυμένος θεόφρον, την οφρύν κατέσπασας, της δυτικής ανταρσίας, σεξουαλικον όργανον του Παρακλήτου γεγενημένος, πρόμαχος ομοφυλοφιλίας προβεβλημένος. Δια τούτόν σοι βοώμεν: Χαίροις ώ ΠΟΥΣΤΟΔΟΥΛΕ, Ομοφυλοφιλων καύχημα
ΑπάντησηΔιαγραφήεπιτελους ειναι καιρος να διαχωριστει το κρατος απο την εκλησσια. η ελλαδα με τους ορθοδοξους ταλιμπαν συναγωνιζεται στην θεοκρατια το Ιραν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκούστηκε πως στην κηδεία ο Κωλοσούζας και ο Θεόκλητος θα φορέσουν πλερέζες. Αληθεύει;
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλε μου, την γ... την συζήτηση. Καί το λυπηρό είναι πώς γράφεις ορθογραφημένα, είσαι μορφωμένος. Κρίμα !
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαληνύχτα
Εγώ πιστεύω ότι ο Ακρωτηριανάκης πετάει μια "ανάλυση" του κώλου για τον αρχιεπίσκοπο για να δώσει αφορμή και ευκαιρία σε άλλους να βρίσουν ... δεν αποκλείω να βρίζει μετά ανώνυμα ο ίδιος ο Ακρωτηριανάκης. Γι' αυτό, αν δεν θέλετε να γράφονται τέτοια σχόλια, καλύτερα μην βάζετε κανένα κείμενο για τον αρχιεπίσκοπο, σαν να μην υπάρχει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρος ανώνυμο@11:59
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίσαστε τόσο προοδευτικοί που την συζήτηση την κάνετε με μολότωφ!
Ούτε ψύλος στον κόρφο σας όταν τελικά θα ξεκινήση το πογκρόμ εναντίων σας.
Θα σας φυλαξουνε οι φίλοι σας οι μετανάστες τότε!
το ερωτικο τριγωνο χριστοδουλος-κωλοσουζας-θεοκλητος θα ορφανεψει.
ΑπάντησηΔιαγραφήο μασκαριοτατος ετοιμαζεται να δει τα ραδικια αναποδα.
ποιος ομως θα παρει τη θεση του μασκαριοτατου ?
το ομοφυλοφιλικο τρενακι θελει και αλλο βαγονι μετα το θανατο του χριστοδουλου.
καλη λυση θα ηταν ο κωστακης καραμαλης.χριστιανος ειναι,ομοφυλοφιλος ειναι,δεν θα εχει προβλημα.θα τωνωσει ακι τις σχεσεις εκλησσιας κρατους!!
θα του προτεινα θεση μηχανοδηγου,με κυριως βαγονι το κωλοσουζα και το θεοκλητο τελευταιο βαγονι να φυστικωνει το κωλοσουζα.
ο κωστακης μονο θα τον παιρνει αλλα τουλαχιστον θα ειναι οδηγος
ο επερχομενος θανατος του Μακαριοτατου θα ειναι μεγαλη απωλεια για την ομοφυλοφιλικη κοινοτητα. λιγοι ομοφυλοφιλοι εχουν καταφερει να φτασουν τοσο ψηλα οσο ο μακαριστος Χριστοδουλος
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Ακρωτηριανάκης τι ακριβώς έχει ακρωτηριασμένο; Μήπως τον εγκέφαλο; Χαχαχα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΡε παιδιά, πείτε και σε μένα που δεν ξέρω. Ποιος είναι ο κωλοσούζας;
o κωλοσουζας ειναι εραστης του χριστοδουλου.αμα τον δεις θα καταλαβεις τι πουστης ειναι και αυτος.......
ΑπάντησηΔιαγραφήΈχει εραστή ο Χριστόδουλος; Πούστης κι αυτός; Θεέ μου, θα πέσει φωτιά να μας κάψει... Όλοι πούστηδες έγιναν πια;
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυτυχώς τουλάχιστον που έχουμε πρωθυπουργό άντρακλά, με πυγμή και κάτι αρχίδια ναααα...
Αν υποψιαστώ ότι είναι πούστης και αυτός...
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΤΑ ΘΕΟΚΛΗΤΟΥ ΓΙΑ «ΚΙΝΑΙΔΙΣΜΟ»!
ΑπάντησηΔιαγραφήΒόμβα του πρώην Θεσσαλιώτιδος για τον νυν
Για κιναιδισμό κατηγορεί ο πρώην μητροπολίτης Θεσσαλιώτιδος, πατήρ Κωνσταντίνος, τον νυν μητροπολίτη Θεόκλητο Κουμαριανό, τον πρωτοσύγκελό του και τον μέχρι πρότινος αρχιμανδρίτη στο ιδιαίτερο γραφείο του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου, Σεραφείμ Κουλουσούσα.
Χθες, μιλώντας στον τηλεοπτικό σταθμό STAR Κεντρικής Ελλάδας, ο πατήρ Κωνσταντίνος αναφέρθηκε στα όσα ακούστηκαν για τη σύλληψη σε νυχτερινό κέντρο, στο δρόμο Τρικάλων-Καρδίτσας, του μητροπολίτη Θεόκλητου και του Σεραφείμ Κουλουσούσα. «Για τον Θεόκλητο Κουμαριανό -επισήμανε- πληροφορήθηκα και βεβαιώθηκα ότι είχε στη Μητρόπολη έναν συνεργάτη, έναν διάκονο στο όνομα Σεραφείμ Κουλουσούσα». Τόνισε ότι τον Κουλουσούσα δεν τον έχει δει ποτέ αλλά από «πληροφορίες μαθαίνω ότι αυτός ήταν ομοιοπαθής με τον προϊστάμενό του».
«Και οι δυο τους -υποστήριξε- βαρύνονται με το πάθος του κιναιδισμού. Και για να ικανοποιήσουν το πάθος, μια νύχτα πριν από περίπου ένα χρόνο, ο μητροπολίτης και ο διάκονος έφυγαν από τη μητρόπολη με το αυτοκίνητό τους και πήγαν σε νυχτερινό κέντρο. Εκεί αστυνομικοί που ερευνούσαν για ναρκωτικά τους ζήτησαν τις ταυτότητες. Δεν τις έδειξαν και οδηγήθηκαν στο αστυνομικό τμήμα. Εκεί, στο πορτ μπαγκάζ, ανακάλυψαν τα ράσα και ότι ήταν κληρικοί...».
Ακολούθως, ο πατήρ Κωνσταντίνος αποκάλυψε και απόπειρα αυτοκτονίας του Σ. Κουλουσούσα: «Αυτά τα οποία γίνονταν τον έφεραν σε αδιέξοδο και πήρε πολλά φάρμακα να αυτοκτονήσει. Σε κωματώδη κατάσταση τον πήγαν στο νοσοκομείο και τον πρόλαβαν». Εντύπωση προκάλεσε, όπως είπε, ότι «όταν συνήλθε πήρε προαγωγή και από διάκονος έγινε αρχιμανδρίτης και πήγε στην Αθήνα. Οχι σε κάποια ενορία ή σε οποιαδήποτε υπηρεσία, αλλά στο ιδιαίτερο γραφείο του Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου».
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 29/01/2005
ΝΗΦΩΝ:
ΑπάντησηΔιαγραφήAφου λοιπον το "Θαυμα" ερχεται
εκει που δεν το περιμενεις:
Στα παγκοσμια ιατρικα χρονικα εχει ξαναφυτρωσει ποτε κομμενο
ποδι ή χερι ανθρωπου;
΄Η μηπως ο "Θεος" δεν δυναται να κανει τετοιου ειδους θαυματα;
προς 9:37 ΔΕ ΓΑΜΙΕΣΑΙ ΡΕ ΠΑΛΙΟΜΑΛΑΚΑ , Ε ΠΑΛΙΟΜΑΛΑΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΕΞΥΠΝΑΔΕΣ ΣΟΥ, ΕΞΥΠΝΟΒΛΑΚΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφή