GRID_STYLE

NONE

ΡΟΗ:

latest

Από το παρελθόν στο παρόν και από εκεί στο μέλλον...

Μία ανάγνωση της Σοσιαλδημοκρατίας. του Αντώνη Χαριστού Η οικονομική κρίση που ξέσπασε αρχικά στα πλαίσια του χρηματοπιστωτικού συστή...

Μία ανάγνωση της Σοσιαλδημοκρατίας.

του Αντώνη Χαριστού

Η οικονομική κρίση που ξέσπασε αρχικά στα πλαίσια του χρηματοπιστωτικού συστήματος, εξελίχθηκε σαν καρκίνωμα στα αδύνατα σημεία της εκάστοτε χώρας, κυρίαρχα στην Ευρωζώνη και εκφράστηκε άλλοτε ως κρίση ιδιωτικού χρέους και άλλοτε ως κρίση δημόσιου χρέους. Κοινός παρονομαστής σε όλες τις περιπτώσεις, από την Πορτογαλία έως την Ελλάδα και από την Κύπρο έως την Ιρλανδία, είναι οι κοινωνικές προεκτάσεις της κρίσης. Παράλληλα, κυρίαρχα χρηματοπιστωτικά συστήματα, όπως αυτό της Γερμανίας, εκμεταλλεύτηκαν την κρίση για να προωθήσουν και με τη βούλα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική στο όνομα της αποτροπής ελλειμματικών προϋπολογισμών και αυστηρής τήρησης των συνθηκών.

Ωστόσο, το ζήτημα δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με εθνοτικούς όρους. Αντιθέτως, πρόκειται για την ολοκληρωτική κυριαρχία της νεοφιλελεύθερης οικονομικής αντίληψης στο όνομα της ανταγωνιστικότητας, την στιγμή που ο μονοπωλιακός καπιταλισμός έχει οδηγηθεί σε παγκοσμιοποιημένο επίπεδο και οι οικονομίες δεν μπορούν να λογιστούν ως καθαρά ‘’εθνικές’’ αλλά υπό το πρίσμα παγκόσμιου συσχετισμού δύναμης .

Το ερώτημα για εμάς τους Σοσιαλδημοκράτες τίθεται απλά και βασανιστικά, ‘’τι να κάνουμε’’? Η Σοσιαλδημοκρατία, στην Ευρώπη κυρίως, έχει απολέσει την πολιτική και ιδεολογική της ταυτότητα εδώ και δεκαετίες. Αδυνατώντας να προβάλει λύσεις στα οξυμένα προβλήματα που αφορούν τις παραγωγικές δυνάμεις και παρεκκλίνοντας από τις κοινωνικές και ιστορικές της ρίζες, έχει μετατραπεί σε ουρά των συντηρητικών πολιτικών δυνάμεων με αποτέλεσμα την ολοκληρωτική συμφωνία σε ένα πλαίσιο μεταρρυθμίσεων-ανατροπών ενός σημαντικού κοινωνικού πλέγματος το οποίο κατακτήθηκε με αγώνες όλες τις προηγούμενες δεκαετίες που ακολούθησαν το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Η τωρινή κρίση ήρθε να δικαιώσει για άλλη μια φορά τις αναλύσεις του Κ. Μαρξ για τις επαναλαμβανόμενες κρίσης του καπιταλιστικού συστήματος. Ωστόσο, μία ακόμη κρίση του τελευταίου, δεν δικαίωσε τις ανατρεπτικές προσδοκίες του Μαρξ και των επιγόνων του αλλά δικαίωσαν πανηγυρικά, σε ακόμη μία περίπτωση, τις αναλύσεις του Έντουαρντ Μπερνστάϊν για την δυνατότητα του καπιταλισμού να ανανεώνεται μέσα από τις περιοδικές καταστροφές των αδύναμων κρίκων της οικονομίας και κυρίαρχα των μεσαίων στρωμάτων αυτής, στα πλαίσια της ορθολογικής ανάπτυξης των οικονομικών/πλουτοπαραγωγικών πηγών.

Η Σοσιαλδημοκρατία, μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, συνδέθηκε με την γιγάντια προσπάθεια εμπέδωσης της αστικής δημοκρατίας και λειτουργίας των θεσμών σε ένα πλαίσιο ικανοποίησης αμοιβαίων (αλλά αντικρουόμενων) ταξικών/κοινωνικών συμφερόντων προς όφελος της ίδιας της κοινωνίας. Στράφηκε στο άτομο και την κοινότητα, αντιμετωπίζοντάς την ως την πρωταρχική μορφή οργάνωσης και συμμετοχικής συνεργασίας διαφόρων φορέων, με τελικό σκοπό την ανάδειξη της συλλογικής αντίληψης προώθησης και ικανοποίησης συμφερόντων. Ο ευνουχισμός της έννοιας του σοσιαλισμού από το γραφειοκρατικό δημιούργημα της άλλοτε Σοβιετικής Ένωσης, πόσο μάλλον η τραγική και εκκωφαντική κατάρρευση της, σφράγισαν την ιδεολογική νίκη της Σοσιαλδημοκρατίας έναντι του κομμουνισμού. Κι όμως, εκείνη ακριβώς την στιγμή, την στιγμή του ιδεολογικού θριάμβου, η Σοσιαλδημοκρατία βρέθηκε <<άοπλη>> μπροστά στην λαίλαπα του επιθετικού μονοπωλιακού καπιταλισμού και του ιδεολογικού του υποστρώματος, του νεοφιλελευθερισμού. Ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στο όνομα εξαγωγής της αστικής δημοκρατίας, επί της ουσίας επισφραγίστηκαν με την συστηματική και απαράδεκτη σιωπή των Σοσιαλδημοκρατών στην Ευρώπη. Δειλές απόπειρες αντίστασης στις υφιστάμενες πολιτικές δεν οδήγησαν στο αναμενόμενο αποτέλεσμα. Η Σοσιαλδημοκρατία έχασε σταδιακά τα κοινωνικά της στηρίγματα, στρεφόμενη προς λύσεις που ευνοούσαν τις ολιγαρχίες και υπονόμευσαν τους συνεκτικούς δεσμούς εκπροσώπησης-λήψης αποφάσεων. Η κατάρρευση έχει οδηγήσει στην κατακρεούργηση άλλοτε παντοδύναμων κομμάτων του προοδευτικού, σοσιαλιστικού και δημοκρατικού χώρου. Οι φωνές που επαναφέρουν μηδενιστικές αντιλήψεις για την πολιτική ως λειτούργημα και το άτομο ως τον πυλώνα του ζωντανού οργανισμού που ακούσει στο όνομα, κοινωνία, βρήκαν πρόσφορο έδαφος, εκμεταλλευόμενοι την κατάρρευση αυτή.

Ωστόσο, η Ιστορία γράφεται από όσους επιμένουν και κυρίως, με τις ιδέες που θέτουν στο επίκεντρο τον άνθρωπο. Η μόνη εφικτή λύση για την επιβίωση και ανανέωση της Σοσιαλδημοκρατίας, βρίσκεται στην επιστροφή στις κοινωνικές, ιστορικές και ιδεολογικές ρίζες καθώς και τα συμπεράσματα από την πρακτική/κυβερνητική εμπειρία δεκάδων Σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων στην Ευρώπη και τον κόσμο. Ειδικότερα, περιπτώσεις όπως αυτή της Σουηδίας, είναι επιτακτική ανάγκη να τεθούν στο πολιτικό και ιδεολογικό μικροσκόπιο, προσαρμόζοντας τα δεδομένα στις ανάγκες του σήμερα και τις επιταγές της παγκοσμιοποιημένης οικονομικής λειτουργίας.

Η επανάληψη ή απομίμηση συστημάτων και πολιτικών, στο επίκεντρο των οποίων δεν θα βρίσκεται ο άνθρωπος αλλά η θεσμοποίηση της απρόσωπης μάζας (υποταγή του ατόμου στο σύνολο άνευ χαρακτηριστικών και ιδιαιτεροτήτων), θα οδηγήσει σε φαύλο κύκλο ταξικών και κοινωνικών συγκρούσεων. Η μόνη υγιής πολιτική λύση μπορεί να προέρθει από την Σοσιαλδημοκρατία, αλλά την Σοσιαλδημοκρατία του Ούλοφ Πάλμε, του Βίλλυ Μπράντ σε πλήρη αντίθεση με την παραπαίουσα Σοσιαλδημοκρατία των Τόνυ Μπλέρ και Φρανσουά Ολάντ.

Τελειώνοντας, ας θυμηθούμε τα λόγια/οδηγό του Ούλοφ Πάλμε..’’Μην περιμένετε να αλλάξει ο κόσμος επαφιόμενοι στη μοίρα. Την μοίρα του κόσμου την καθορίζει ο άνθρωπος. Κάθε μέρα είναι και μία ευκαιρία για το επόμενο βήμα στο πάζλ της προόδου. Όταν οι ιδέες χάσουν την υπόστασή τους, οι δημοκρατικοί θεσμοί έχουν ήδη απονεκρωθεί. Για το λόγο αυτό, είναι χρέος μας να προασπίσουμε τους θεσμούς. Τους θεσμούς από το λαό, για το λαό, σε μία Ευρώπη των λαών.

Δεν υπάρχουν σχόλια

ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση