Στρατηγός της αστυνομίας περιγράφει τους ορους κοινωνικού πολέμου που συγκροτούν τα δόγματα «άμυνας-ασφάλειας»

Διαβάστε την ανακοίνωση της Αντιπολεμικής Διεθνιστικής Κίνησης: "Το παρακάτω κείμενο του Υποστρατήγου ΕΛ.ΑΣ ε.α. Παναγιώτη...

Διαβάστε την ανακοίνωση της Αντιπολεμικής Διεθνιστικής Κίνησης: "Το παρακάτω κείμενο του Υποστρατήγου ΕΛ.ΑΣ ε.α. Παναγιώτη Λάγγαρη (πρώην υποδιευθυντού της Διεύθυνσης Αντιμετώπισης Ειδικών Εγκλημάτων Βίας), αποκαλύπτει όχι μόνο την πραγματική ουσία των δογμάτων άμυνας-ασφάλειας του αστικού κράτους διαρκούς έκτακτης ανάγκης του Κοινοβουλευτικού Ολοκληρωτισμού και την ανάγκη θεσμικής θωράκισης τους, για να στραφούν ενάντια στον κόσμο της εργασίας και τα κοινωνικά κινήματα που αντιμετωπίζονται ως ασύμμετρες απειλές.

Αλλά αποδεικνύουν και το πώς τα αντιλαμβάνονται όλα αυτά, οι δυνάμεις καταστολής που καλούνται να επιβάλλουν τον αστικό Νόμο Και την Τάξη, πως αντιλαμβάνονται το ρόλο τους. Και τα λέμε αυτά γιατί προκαλεί ιδιαίτερα αρνητική εντύπωση η προσπάθεια του ΚΚΕ, αλλά κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ να τους «κερδίσουν», ενσωματώνοντας τα όποια οικονομικά-ασφαλιστικά τους αιτήματα, αλλά χωρίς να θέτουν το ζήτημα «της αποστολής τους». Είναι βεβαίως η συνέχεια της συνεπούς στάσης της αριστεράς της αστικής κυβερνητικής διαχείρισης, που με τον ίδιο ακριβώς τρόπο αντιμετωπίζει την Ε.Ε., το ΝΑΤΟ και τον ΕΥΡΩΣΤΡΑΤΟ.
Και μπορεί σήμερα να παρακολουθούμε την αναντίστοιχη προβολή κρατικής βίας και τρομοκρατίας απέναντι στις καθαρίστριες, τους φοιτητές, τους σχολικούς φύλακες και τις υπόλοιπες δυνάμεις του κινήματος, καθώς η κυβέρνηση θέλει να τσακίσει κάθε φωνή αντίστασης και να θέσει εκτός νόμου την όποια κοινωνική διεκδίκηση. Αλλά οι κατασταλτικές τους προετοιμασίες δείχνουν ότι ο αστικός κόσμος γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα αυτού που έρχεται στο πεδίο των κοινωνικών εξεγέρσεων. Το βάθεμα της καπιταλιστικής κρίσης, η ένταση των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων και των πολεμικών αναμετρήσεων, αλλά και η διατύπωση παρεμφερών προτάσεων κυβερνητικής διαχείρισης που εμμένουν στο δρόμο των μνημονίων, του ευρώ, της βίαιης αλλαγής καπιταλιστικού προτύπου παραγωγής-αναπαραγωγής και οργάνωσης της εργασίας εντείνουν τα αδιέξοδα που προκαλούνται στην καθημερινότητα του κόσμου της εργασίας. Παράλληλα, θα διαμορφώνονται οι όροι για να τεθούν με όρους πρωτόγνωρα μαχητικών κοινωνικών αγώνων, τα βαθύτερα διλήμματα για τον κόσμο της εργασίας: η πραγματικότητα της δουλοποίησης σε ένα περιβάλλον εκφασισμού και ολοκληρωτισμού της αστικής τάξης απέναντι στην προοπτική της κοινωνικής απελευθέρωσης.
Η προβολή επομένως του βολικού «μουσουλμανικού κινδύνου» επιτρέπει την έξαρση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και το ξαναμοίρασμα του κόσμου, το κυνήγι των μεταναστών και τη δαιμονοποίηση τους. Χρησιμοποιείται για την ακόμη μεγαλύτερη λήψη κατασταλτικών μέτρων στις καπιταλιστικές μητροπόλεις διαμορφώνοντας την τριπλέτα «μετανάστης-μουσουλμάνος-τρομοκράτης», ενισχύοντας τη διάσπαση της εργατικής τάξης και αποκρύπτοντας ότι ο πραγματικός εχθρός, είναι ο εσωτερικός, είναι ο κόσμος της εργασίας. Έτσι λοιπόν βλέπουμε το πραγματικό οργανωμένο έγκλημα, η αστική τάξη δηλαδή, οι πραγματικοί τρομοκράτες, η Νέα καπιταλιστική ιμπεριαλιστική Τάξη Πραγμάτων, να λεηλατούν τις έννοιες, όπως τόσο πετυχημένα κάνουν από το 2001 με «τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας». Ας δώσουμε επομένως το λόγο στον α.π. Υποστράτηγο της ΕΛ.ΑΣ., κρατώντας την ψυχραιμία μας στον ρατσιστικό και προκλητικό του λόγο. Για να νικήσεις τον αντίπαλο, πρέπει καταρχήν να τον γνωρίσεις….
Η έννοια της ασφάλειας και η ανάγκη λήψης θεσμικών μέτρων
Ο όρος «Ασφάλεια της Ελλάδας» ευνόητο είναι ότι είναι γενικός και περιλαμβάνει τόσο την Εξωτερική Ασφάλεια (προστασία συνόρων, Εθνική Ασφάλεια και Άμυνα) όσο και την Εσωτερική Ασφάλεια (Δημόσια Τάξη και Ασφάλεια, Κρατική Ασφάλεια, Πολιτική Άμυνα της χώρας). Μέχρι πρότινος η ευθύνη για την Ασφάλεια της χώρας, είχε ανατεθεί θεσμικά και με ρόλους διακριτούς, για μεν την Εξωτερική Ασφάλεια στις Ένοπλες Δυνάμεις, για δε την Εσωτερική Ασφάλεια, στις Διωκτικές Αρχές (Τελωνειακές, Λιμενικό Σώμα, Πυροσβεστική Υπηρεσία, κυρίως δε την Ελληνική Αστυνομία).
Η έξαρση παγκοσμίως της δράσης της Διεθνούς Τρομοκρατίας με έμφαση την Ισλαμική Φονταμενταλιστική Τρομοκρατία που αποκορυφώθηκε στις ΗΠΑ την 11η Σεπτεμβρίου 2001 με τις καταστροφικότερες μέχρι σήμερα τρομοκρατικές επιθέσεις, σε συνδυασμό με τη Διεθνοποίηση πλέον του οργανωμένου εγκλήματος και τις ολέθριες συνέπειες που επιφέρει σε όλους τους τομείς της κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής ζωής κάθε χώρας, σε συνδυασμό με την ταχύτατη εξάπλωσή του σε παγκόσμιο επίπεδο, είχαν σαν συνέπεια, η τρομοκρατία της σύγχρονης αυτής μορφής μαζί και με ορισμένες μορφές (εκφάνσεως) του διεθνούς οργανωμένου εγκλήματος να υπαχθούν στις λεγόμενες «Ασύμμετρες Απειλές».
Η αντιμετώπιση λοιπόν των με την έννοια αυτή «Ασύμμετρων Απειλών» που από ζήτημα Δημόσιας (Εσωτερικής) Ασφάλειας, έχει μετατραπεί για τις Δημοκρατίες του Δυτικού κόσμου και σε ζήτημα Εθνικής Ασφάλειας και Άμυνας, απαιτεί ιδιαίτερη Στρατηγική, γιατί τίθενται σε κίνδυνο η Παγκόσμια Ασφάλεια, η Διεθνής Ειρήνη και η Δημοκρατία.
Ανάγκη Αλλαγής «Ρόλων» : Τα παραπάνω γεγονότα και διαπιστώσεις, αναπόφευκτα εξανάγκασαν τα κράτη, το ένα μετά το άλλο, όπως και την Ελλάδα, να προβούν σε αναθεώρηση των Δογμάτων Εθνικής Ασφαλείας και των Αμυντικών Συστημάτων τους, για να συμπεριλάβουν σ΄ αυτά και τις «Ασύμμετρες Απειλές», που μεταξύ των άλλων, αντιπροσωπεύουν:
Το Διεθνές Οργανωμένο Έγκλημα π.χ. λαθρομετανάστευση, εμπορία ανθρώπων, σεξουαλική εκμετάλλευση γυναικών-ανηλίκων, λαθρεμπόριο ναρκωτικών-όπλων-κλεμμένων οχημάτων, ξέπλυμα βρώμικου χρήματος, οικονομικό έγκλημα (ηλεκτρονικό – μέσω Internet).
Την τρομοκρατία της τυφλής βίας και των μαζικών καταστροφών μίσους, σε συνδυασμό με την απαξίωση του θανάτου από έτοιμους να αυτοχειριασθούν φανατικούς μουσουλμάνους «καμικάζι» για την «αθανασία».
Έτσι η Ασφάλεια της Ελλάδας με την νέα-σύγχρονη έννοια που έλαβε, αποτελεί ένα τεράστιο, πολύπλοκο και πρωτόγνωρο πρόβλημα, το οποίο συναρτάται με το περιβάλλον ασφάλειας, τόσο το εσωτερικό, όσο και το διεθνές (παγκόσμιο ή εγγύς), από όπου είναι δυνατόν να προέλθουν οι σχετικές απειλές.
Μετά τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 στις ΗΠΑ, για την Ελλάδα το πρόβλημα καθίσταται περισσότερο φλέγον και οξύ, γιατί δεν μπορεί να αγνοηθούν οι «εκατόμβες θυμάτων» των τρομοκρατικών επιθέσεων στο Μπαλί, την Ινδονησία, την Κωνσταντινούπολη, τη Μαδρίτη, το Λονδίνο, το Θέατρο Μόσχας και το Μετρό, αλλά και η συνεχιζόμενη απειλή στο Ιράκ, τη Μέση Ανατολή και το Αφγανιστάν. Την διαρκώς υπαρκτή απειλή της ισλαμικής τρομοκρατίας φρόντισαν να μας την υπενθυμίσουν με τον χειρότερο τρόπο οι πρόσφατες (29 και 30-12-2013) αλλεπάλληλες πολύνεκρες βομβιστικές επιθέσεις στο Βόλγκογκραντ (πρώην Στάλινγκραντ), από καμικάζι ισλαμιστές του Νταγκεστάν και ότι η απειλή αυτή δεν «απεβίωσε», ούτε με την στρατιωτική νίκη των Ρώσων επί των Τσετσένων, αλλά ούτε και με το θάνατο του Οσάμα Μπιν Λάντεν. Το ίδιο και το αιματοκύλισμα του Μαραθωνίου της Βοστόνης από τους Τσετσενικής καταγωγής αδελφούς Ταμερλάν και Τζοχάν Τσαρναέφ (Απρίλιος 2013).
Γιατί επίσης, δεν μπορεί να μη ληφθούν υπόψη οι αναφλέξεις στον Βαλκανικό μας περίγυρο και οι επεκτατικές βλέψεις σε βάρος ελληνικών εδαφών των αρπακτικών γειτόνων μας, σε συνδυασμό με τα ογκούμενα συνεχώς μέσω των εδαφών τους αλλεπάλληλα κύματα λαθρομεταναστών προς την Ελλάδα, με ότι αυτό δυσμενές για τη χώρα μας συνεπάγεται, γεγονός που επιτείνεται από τον ισλαμικό κίνδυνο τον οποίο εγκυμονούν οι εισβολές των οικονομικών προσφύγων που προκάλεσε η «Αραβική Άνοιξη» μέχρι και σήμερα.
Ως εκ τούτου η αντιμετώπιση του προβλήματος αυτού δεν είναι μόνο ευθύνη και έργο των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας και των Σωμάτων Ασφαλείας, αλλά επιπλέον, απαιτούνται ενιαίες συγκλίνουσες δράσεις και όλων των τομέων του ευρύτερου κρατικού μηχανισμού. Η ειδοποιός όμως διαφορά από το προϊσχύσαν καθεστώς είναι, ότι στην σημερινή κατάσταση των πραγμάτων οπωσδήποτε οι ρόλοι όλων των εμπλεκομένων δυνάμεων, οι οποίες είναι οι ίδιες, διαφοροποιούνται. Επιγραμματικώς μπορεί να διατυπωθεί: «περισσότερο Αστυνομικές Ένοπλες Δυνάμεις με ικανότητες ανάληψης επιχειρήσεων και σε επίπεδο εσωτερικής ασφάλειας, περισσότερο ικανά σε δυναμικές επεμβάσεις Σώματα Ασφαλείας και περισσότερο υπεύθυνος σε θέματα ασφαλείας, αυτοπροστασίας και παροχής υπηρεσιών κρατικός μηχανισμός».
Νομοθετικές και Λοιπές Ρυθμίσεις: Πρωταρχική απαίτηση αναπτύξεως και εφαρμογής του Συστήματος Ασφαλείας είναι η λεπτομερειακή νομοθετική ρύθμιση και κατοχύρωση των επιβαλλομένων διαδικασιών λήψεως και εφαρμογής των «Μέτρων Ασφαλείας» ως και η ενημέρωση του πληθυσμού, ώστε να αποφευχθούν παρανοήσεις, παρεξηγήσεις και ίσως αντιδράσεις. Επιπλέον, προς αποφυγήν κινδύνου συγχύσεως, λόγω συγκρούσεως καθηκόντων, επικαλύψεως ευθυνών και αρμοδιοτήτων, επιβάλλεται πλήρης και επαρκής εκπαίδευση των εμπλεκομένων Υπηρεσιών και προσωπικού (θεωρητική και πρακτική).Πιστεύεται ότι η Ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων 2004 θα αποτελέσει πιλότο εφαρμογής του μελλοντικού συστήματος Ασφαλείας της Ελλάδας, όσον αφορά την αντιμετώπιση των «Ασύμμετρων Απειλών» (τρομοκρατία, οργανωμένο έγκλημα κ.λ.π.), αφού γίνουν οι δέουσες διορθωτικές επεμβάσεις στη νομοθεσία και οι βελτιώσεις στα σχέδια ασφαλείας που καταρτίστηκαν, με γνώμονα τα ανακύψαντα στην πράξη περιστατικά και τις κτηθείσες εμπειρίες.
Εσωτερική Δημόσια Ασφάλεια, Εγκληματικότητα, Έγκλημα: Παρά τη νέα σύγχρονη έννοια του όρου «Ασφάλεια» όπως αναλύθηκε παραπάνω, αναγκαία καθίσταται η περιγραφή κατά τρόπο εκτενέστερο του όρου «Ασφάλεια» υπό στενή έννοια, ήτοι το σκέλος εκείνο της εσωτερικής ασφάλειας της χώρας που αφορά στην πρόληψη και καταστολή της εγκληματικότητας και έχει άμεση σχέση με την καθημερινή ασφάλεια του πολίτη, δηλαδή τη δημόσια ασφάλεια, αποστολή η οποία έχει ανατεθεί θεσμικά στην Ελληνική Αστυνομία κατά κύριο λόγο και δευτερευόντως στις λοιπές διωκτικές αρχές (Πυροσβεστική, Λιμενικό, Τελωνεία).
Είναι σε όλους γνωστό ότι το έγκλημα είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο που δεν έλειψε ποτέ από τη ζωή του ανθρώπου. Απεναντίας, παρακολουθεί τις κοινωνικές και τις τεχνολογικές εξελίξεις, αναπροσαρμόζεται συνεχώς, με αποτέλεσμα σε κάθε εποχή να παρουσιάζεται με διαφορετική μορφή και ένταση, και διεθνώς, και στη χώρα μας. Το σύνολο δε των διαπραττομένων εγκλημάτων σε συγκεκριμένη περίοδο, σε ορισμένο χώρο, αποτελεί την εγκληματικότητα, η οποία στην εποχή μας οξύνεται υπερβολικά και αποκτά ιδιαίτερη ποικιλομορφία και ένταση, με την εμφάνιση πρωτόγνωρων εγκλημάτων νέας μορφής και την τάση παγίωσης του οργανωμένου εγκλήματος.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονιστεί ιδιαίτερα, ότι τα κίνητρα και ο τρόπος τελέσεως των εγκλημάτων της τελευταίας εικοσαετίας, διαφέρουν ουσιωδώς από εκείνα των παλαιοτέρων εποχών. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι παύει να υπάρχει το έγκλημα για λόγους ερωτικής αντιζηλίας, για λόγους τιμής, κοινωνικής ντροπής ή για ένα μέτρο γης. Παράλληλα όμως εμφανίστηκαν και εγκλήματα που τα κίνητρά τους απορρέουν από τις σημαντικές αλλαγές που έφεραν στην ελληνική κοινωνία, η είσοδος και παραμονή λαθρομεταναστών στη χώρα μας και η μεταβιομηχανική πυρηνική εποχή που διανύουμε σε συνδυασμό με την τεχνολογική επανάσταση.
Ειδικότερα, σημαντικό ρόλο έπαιξαν, ο υδροκεφαλισμός των αστικών κέντρων, ο τουρισμός, η κατάργηση των εσωτερικών συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης από τα κράτη μέλη της, η διάδοση της εμπορίας και χρήσεως σκληρών πια ναρκωτικών, ο νέος υπερκαταναλωτικός τρόπος ζωής και βέβαια η ευρύτερη αποδοχή της τάσης του εύκολου πλουτισμού, σε μία κοινωνία που κυριαρχείται από τη σύγκρουση συμφερόντων και τη βία ως μέσο επίλυσης των διαφορών, λόγω χαλάρωσης του πνεύματος αλληλεγγύης μεταξύ των πολιτών και εξασθένησης των κοινωνικοποιητικών αξιών που στηρίζονται στο πνεύμα αυτό και συγκρατούν από την τέλεση εγκλημάτων. Στα «μοντέρνα» αυτά εγκλήματα και σε εκείνα που εμφανίστηκαν παράλληλα με αυτά, της αεροπειρατείας, της ομηρίας προσώπων και της τρομοκρατίας, ο δράστης παρουσιάζεται πιο ψυχρός στη διάπραξή τους, διαθέτει άριστη τεχνογνωσία, χρησιμοποιεί μέσα σύγχρονης τεχνολογίας και οπλισμού, νέες εγκληματικές μεθόδους άγνωστες στη χώρα μας, είναι προσεκτικότερος στο σχεδιασμό του. Κινείται αιφνιδιαστικά και με ταχύτητα, μεγαλύτερη από αυτή της Αστυνομίας, μελετά με λεπτομέρεια το χώρο όπου θα κινηθεί, έχει εξασφαλίσει κατά μεγαλύτερο ποσοστό τη διαφυγή και την απόκρυψή του, καταβάλλει ιδιαίτερη επιμέλεια να μην εγκαταλείψει πίσω του ίχνη, αποπροσανατολίζει την έρευνα και δημιουργεί ισχυρό «άλλοθι». Με άλλα λόγια γίνεται «επαγγελματίας».
Μετά απ’ όλα αυτά υπάρχουν πολλοί που θεωρούν Στρατό-ΕΛ.ΑΣ. ως «εθνικούς σχηματισμούς» και όχι μηχανισμούς καταπίεσης της εργατικής τάξης, υπερασπιστές της ταξικής κυριαρχίας της Αστικής Τάξης;

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ"