Πήγα σήμερα φάρμακα της μητέρας μου που τα είχε στο σπίτι και λήγουν σε 2-4 χρονιά από σήμερα,.τρεις σακουλές φάρμακα, ονομαστι...
Πήγα σήμερα φάρμακα της μητέρας μου που τα είχε στο σπίτι και λήγουν σε 2-4 χρονιά από σήμερα,.τρεις σακουλές φάρμακα, ονομαστικής άξιας περίπου 1000 ευρώ, για να τα δωρίσω σε συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη ,που είναι ανασφάλιστοι, που δεν έχουν χρήματα να αγοράσουν ακόμα και ένα depon.
Mετά από μιση ώρα για να παρκάρω, ανεβαίνω στο τρίτο όροφο της Σεβαστουπόλεως που είναι το κοινωνικό ιατρείο του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών μαζί με την εκκλησία της Ελλάδος και βρίσκω μία ταμπέλα που έλεγε :
"Το κοινωνικό ιατρείο θα παραμείνει από 14 Απριλίου μέχρι 28 Απριλίου, κλειστό λόγω Πάσχα"
Αφού τους έριξα πανηντα μπινελίκια από μέσα μου, έφυγα! Και ερωτώ, επιτρέπεται σε τέτοιες συνθήκες που ζούμε, να μένει κλειστό το κοινωνικό ιατρείο του ιατρικού συλλόγου Αθηνών και της Αρχιεπισκοπής Αθηνών 15 μέρες; Να μην εξυπηρετούνται, όχι εγώ που πήγα απλα να δωρίσω τα φάρμακα της συγχωρεμένης της μητέρας μου, αλλα συνάνθρωποι μας με προβλήματα υγείας;
Αίσχος - ντροπή!!
Αναγνώστης
Μεγάλα νέα φέρνω από κει πάνω
ΑπάντησηΔιαγραφήπερίμενε μια στάλα ν’ ανασάνω
και να σκεφτώ αν πρέπει να γελάσω,
να κλάψω, να φωνάξω, ή να σωπάσω.
Οι βασιλιάδες φύγανε και πάνε
και στο λιμάνι τώρα, κάτω στο γιαλό, οι σύμμαχοι τους στέλνουν στο καλό.
Καθώς τα μαγειρέψαν και τα φτιάξαν
από ξαρχής το λάκκο τους εσκάψαν
κι από κοντά οι μεγάλοι μας προστάτες, αγάλι αγάλι εγίναν νεκροθάφτες και ποιος πληρώνει πάλι τα σπασμένα και πώς να ξαναρχίσω πάλι απ’ την αρχή
κι ας ήξερα τουλάχιστον γιατί.
Το ριζικό μου ακόμα τι μου γράφει
το μελετάνε τρεις μηχανορράφοι.
Θα μας το πουν γραφιάδες και παπάδες με τούμπανα, παράτες και γιορτάδες.
Το σύνταγμα βαστούν χωροφυλάκοι
και στο παλάτι μέσα οι παλατιανοί
προσμένουν κάτι νέο να φανεί.
Στολίστηκαν οι ξένοι τραπεζίτες,
ξυρίστηκαν οι Έλληνες μεσίτες.
Εφτά ο τόκος πέντε το φτιασίδι,
σαράντα με το λάδι και το ξύδι
κι αυτός που πίστευε και καρτερούσε, βουβός φαρμακωμένος στέκει και θωρεί τη λευτεριά που βγαίνει στο σφυρί.
Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι,
μην έχεις πια την πείνα για καμάρι.Οι αγώνες πούχεις κάνει δεν φελάνετο αίμα το χυμένο αν δεν ξοφλάνε.
Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι,
η πείνα το καμάρι είναι του κιοτή,
του σκλάβου που του μέλλει να θαφτεί.
Φίλοι κι αδέλφια, μανάδες, γέροι και παιδιάστα παραθύρια βγείτε και θωρείτε ποιοι περπατούν στα σκοτεινά και σεργιανούνε στα στενά φίλοι κι αδέλφια, μανάδες, γέροι και παιδιά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓράφουν σημάδια, μηνύματα στο βασιλιά σα δε φωνάξεις έβγα να το γράψεις να μην σ’ ακούσουν τα σκυλιά βγάλε φωνή χωρίς μιλιά
σημάδια και μηνύματα στο βασιλιά.
Ήταν στρατιώτες, καπεταναίοι και λαϊκοί,όρκο σταυρώσαν πάνω στο σπαθί τους η λευτεριά να μην χαθεί, όρκο σταυρώσαν στο σπαθί
καπεταναίοι, στρατιώτες, λαϊκοί.
Κι όπου φοβάται φωνή ν’ ακούει απ’ το λαό σ’ έρημο τόπο ζει και βασιλεύει, κάστρο φυλάει ερημικό, έχει το φόβο φυλαχτό όπου φωνή φοβάται ν’ ακούει απ’ το λαό.
Γη παιδεμένη με σίδερο και με φωτιά, για κοίτα ποιον σου φέρανε καημένη να σ’ αφεντεύει από ψηλά, τα κρίματά σου είναι πολλά,
γη που το σίδερο παιδέψαν κι η φωτιά.
Καίει το φυτίλι, ξεθηκαρώνουν τα σπαθιά, κάνουν βουλή συντακτική και γράφουν το θέλημά τους στα χαρτιά κι η κοσμοθάλασσα πλατιά,
κάνουν βουλή, ξεθηκαρώνουν τα σπαθιά.
Τρεις του Σεπτέμβρη μανάδες, γέροι και παιδιά στα παραθύρια βγείτε και θωρείτε
τι φέρνουνε στον βασιλιά, βαθιά γραμμένο στα χαρτιά τρεις του Σεπτέμβρη μανάδες, γέροι και παιδιά
Τρεις του Σεπτέμβρη μανάδες, γέροι και παιδιά στα παραθύρια βγείτε και θωρείτε ποιοι περπατούν στα σκοτεινά και σεργιανούνε στα στενά, τρεις του Σεπτέμβρη μάνες, γέροι και παιδιά.
Ήταν πατριώτη ένας λαός
ΑπάντησηΔιαγραφήένας μεγάλος τοπικός εχθρός.
Θέλανε νά `χουν όλοι το σπιτάκι τους καθημερινά το μεροκαματάκι τους νά `χουν ακόμα κι άμα θα κακογεράσουν μια συνταξούλα για να μην πεινάσουν.
Νιώθεις πατριώτη τι εχθρός
ήταν τούτος ο παλιολαός...
Θέλανε να μην περπατούν στα τέσσερα να σκέφτονται και να μιλούν ελεύθερα να κυβερνάει αυτός που θά `χουνε διαλέξει
κανένας πια να μην τους κοροϊδέψει.
Νιώθεις πατριώτη τι εχθρός
ήτανε τούτος ο παλιολαός...
Θέλαν το νόμο φίλο κι όχι φύλακα
να μη φοβούνται πια τον χωροφύλακα
την περηφάνια τους κανείς να μην πληγώνει ούτε την πόρτα τους να ξεκλειδώνει.
Νιώθεις πατριώτη τι εχθρός
ήτανε τούτος ο παλιολαός...
Όνειρα χίλια μέσα στο κεφάλι τους
τ’ αποθηκεύανε στο προσκεφάλι τους. Χρόνια καλύτερα ελπίζανε να `ρθούνε το σήμερα οι ληστές δεν εχτιμούνε.
Νιώθεις πατριώτη τι εχθρός
ήταν τούτος ο παλιολαός...