Οι απόψεις του Μαρξ στο εβραϊκό ζήτημα...

Ένα από τα αγαπημένα συνθήματα του Μαρξ στη προσπάθεια του να γίνει αρεστός στις απαίδευτες μάζες της εποχής του ήταν το «προλετάριοι όλω...

Ένα από τα αγαπημένα συνθήματα του Μαρξ στη προσπάθεια του να γίνει αρεστός στις απαίδευτες μάζες της εποχής του ήταν το «προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε». Το σύνθημα όμως αυτό ήταν για όλους ή εξαιρούσε με μέγιστη αδιαλλαξία τους εβραίους προλετάριους; Ας δούμε αναλυτικότερα τι πρέσβευε ο φιλόσοφος της Αριστεράς.
Σε μια από τις εργασίες του ο Μαρξ το 1843 με τίτλο «Το εβραϊκό Ζήτημα» ή «On the Jewish Question" επιχειρεί να συνδέσει τον ιουδαϊσμό ως αναπόσπαστο κομμάτι του καπιταλισμού και το πετυχαίνει εν μέρει αν δει κανείς την επιρροή που είχαν οι απόψεις του στη γενικότερη πολιτική που ακολούθησαν τα σοσιαλιστικά «προοδευτικά» κόμματα.
Αν και καταγόμενος από γένος εβραίων - ο δικηγόρος πατέρας του ασπάστηκε το Λουθηρανισμό για να μπορέσει να κρατήσει το βιοτικό του επίπεδο σε κάποια αξιοπρέπεια- σπούδασε δίπλα σε ειδικούς στην απαξίωση των εβραίων δηλαδή στους...
 Χέγκελ, Ε. Καντ, Φόιερμπαχ και Μπρούνο Μπάουερ. Δεν είχε την τύχη να είναι δίπλα στους Σπινόζα, Χες, Χάϊνε, Μ. Μέντελσον ή μαζί με άλλα λαμπρά μυαλά που ως πρότυπο είχαν τη δημοκρατία και τον άνθρωπο. Ο Καντ στιγμάτισε τους εβραίους ως «δούλους του νόμου», «κοινωνία εμπόρων», υλιστές χωρίς αξιακούς κώδικες. Ο Χέγκελ πήγε λίγο πιο πέρα σε απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς της ιουδαϊκής συνείδησης ονομάζοντας τους «απολιθωμένο έθνος», «φυλή φάντασμα», ανίκανοι να αγαπήσουν και να αγαπηθούν, παράσιτα της κοινωνίας.
Ο Μαρξ ενθουσιάστηκε με τις θέσεις των παραπάνω και έγραψε στη διατριβή του ότι το χρήμα και η απόκτηση περισσοτέρων υλικών αγαθών είναι η καθημερινή σκέψη που απασχολεί τον εβραίο. «Ποιος είναι ο αγαπημένος τους Θεός; Το χρήμα». Διερωτάται πως είναι δυνατόν άνθρωποι χωρίς πατρίδα να έχουν τέτοια τεράστια οικονομική δύναμη. «Μα πως μπορούν και επηρεάζουν τη γερμανική αυτοκρατορία και τη μοίρα της Ευρώπης;» Δίνει μόνος του την απάντηση ότι αυτό το κατορθώνει ο εβραίος κατέχοντας χρήμα και μέσω του χρήματος επηρεάζει καταστάσεις προς το συμφέρον του. «Ο μαμμωνάς είναι ο Θεός τους και τον λατρεύουν ψυχή τε σώματι. Η γη στα μάτια τους είναι ένα τεράστιο χρηματιστήριο όπου χρέος τους είναι να γίνουν πιο πλούσιοι και από το γείτονα τους . Ο Εβραίος , ο άπληστος , η χείμερα.»
Σύμφωνα πάντα με το Μαρξ ο Ιουδαίος είναι το στερέωμα του καπιταλισμού, βρίσκεται πάντα σε εγρήγορση με συνέπεια όλα τα δεινά της ανθρωπότητας. «Ο Ιουδαϊσμός δεν είναι θεολογία αλλά το απάνθρωπο μονεταριστικό σύστημα». «Όταν καταρρεύσει ο καπιταλισμός θα παρασύρει στη πτώση του και τον ιουδαϊσμό διότι τα δύο αυτά είναι αλληλένδετα και προσθετικά μεταξύ των.»
Η πολεμική του Μαρξ ενάντια στον εβραίο συνάνθρωπο μας τον μειώνει διότι πέρα από τους σφοδρούς και άτεγκτους αφορισμούς που εκστομίζει ασύστολα όπως « ο εβραίος μέσα στον εβραίο πρέπει να πεθάνει» επηρεάζει σχεδόν όλους τους σοσιαλιστές του 19ου αιώνα οι οποίοι με τη σειρά τους δηλώνουν πρόθυμα αντισημίτες διότι για αυτούς το τέλος του σημιτισμού θα σημάνει και το τέλος του καπιταλισμού. «Ο σημιτισμός ανήκει στη κοινωνία της μπουρζουαζίας...» και άλλα φαιδρά ανάξια για μελέτη.
Το παράδοξο είναι ότι η μελέτη του Μαρξ έδωσε άλλοθι στους δεξιούς αντισημίτες (Ναζί, Χίτλερ) οι οποίοι χρησιμοποίησαν τα γραπτά του ως άλλοθι για την εθνοκάθαρση και αγνότητα του γερμανικού έθνους με αποκορύφωμα την τραγικότητα του ολοκαυτώματος.
Τελικά πέρα από τους διώκτες και επικριτές -ακόμη και σήμερα-των ιουδαίων βλέπουμε ότι και ο αντικαταστάτης - για ολίγους- των θεών Καρλ Μαρξ δε μπόρεσε να ξεφύγει από τον πειρασμό κατασυκοφάντησης, δυσφήμησης, λασπολογίας του ιουδαϊκού λαού.
Μήπως θα πρέπει να αλλάξει το τσιτάτο «προλετάριοι» σε «ανθρωπάκια όλων των χωρών ενωθείτε»;
Διονύσης Στ.