Ένας Μεσσήνιος στην χώρα του Δράκου….

Από τον Αλέξη Πολιτόπουλο Επειδή πολύ μελάνι έχει χυθεί στα blogs και τα ΜΜΕ για την υποψηφιότητα Τατούλη και , το χειρότερο πολύ λιβελογρ...

Από τον Αλέξη Πολιτόπουλο

Επειδή πολύ μελάνι έχει χυθεί στα blogs και τα ΜΜΕ για την υποψηφιότητα Τατούλη και , το χειρότερο πολύ λιβελογραφία έχει αναπαραχθεί, να ξεκαθαρίσουμε καναδυό πραγματάκια έτσι για την ιστορία, που δεν έχει γραφτεί ακόμη, αλλά για να θυμόμαστε όταν έλθει εκείνη η ώρα.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Την περασμένη εβδομάδα. Κεντρική πλατεία Καλαμάτας παρακαλώ. Τα παπαγαλάκια της Νε.Πολ.Αν. (ήτοι Νέα Πολιτική Άνοιξη), έχουν παρεισφρήσει στις διάφορες πολιτικολογούσες παρέες, προκειμένου με ειρωνικά σχόλια να αποδυναμώσουν το ενδεχόμενο στήριξης του Πέτρου Τατούλη, από το ΠΑΣΟΚ. Μάλιστα, όλο το περασμένο διάστημα, εφημερίδα γνωστή για τις υπόγειες διαδρομές που την δένουν με το σύστημα Σαμαρά, είχε για πρωτοσέλιδο πηχυαίο τίτλο «Αυτοκτονεί με Τατούλη το ΠΑΣΟΚ». Τώρα, να τους έπιασε ο πόνος για την αυτοκτονία ΠΑΣΟΚ; Χλωμό το βλέπω.
Πάμε παρακάτω. Την περασμένη Κυριακή, το ΠΑΣΟΚ δηλώνει ότι θα στηρίξει «τον ανεξάρτητο συνδυασμό “Nέα Πελοπόννησος” του κ. Πέτρου Τατούλη». Και πάλι κεντρική πλατεία Καλαμάτας. Τα ίδια παπαγαλάκια γυρνάνε το ποίημα. «Ήτανε προσυμφωνημένο», «Τα είχανε βρει Τατούλης και ΠΑΣΟΚ και μας δουλεύανε», λένε δεξιά κι αριστερά, τιτιβίζοντας χαμένοι στο διάστημα. Την ίδια ώρα ο κ. νομάρχης Δράκος συμπαρασύρεται στο...
 τιτίβισμα και σκαρφίζεται κι εκείνος μια αντίστοιχη ιστορία συνωμοσίας περί προδιαγεγραμμένης εξέλιξης…Τώρα, κι αν το ξέρανε γιατί προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να το αποτρέψουν;
Κι έχει κι άλλο. Χθες, η γνωστή εφημερίδα των υπογείων διαδρομών «χτυπά» και πάλι: «Είναι πολλά τα λεφτά της εξουσίας, ρε Πέτρο». Τι εννοούσαν; Χρειάστηκε να ανατρέξω στις μέσα σελίδες και να διαβάσω πολλές φορές το κείμενο για να «μπω» στο συλλογισμό. Ξεκινούσαν από ένα άρθρο του τότε βουλευτή, που έλεγε το γνωστό για όσους τον παρακολουθούν χρόνια. Με δυο κουβέντες. Ότι ο Παπανδρέου έχει ένα βαρίδι που λέγεται «βαθύ» κόμμα. Και ότι το ΠΑΣΟΚ, όπως και όλα τα κόμματα εξουσίας στην Ελλάδα έχουν αποτελέσει στέγη για ετερόκλιτες δυνάμεις, οι οποίες βρίσκονται μαζί με στόχο την κατάληψη της εξουσίας και τα λεφτά του κορβανά. Υψηλή διανόηση θα μου πείτε, τι να κάνουμε όμως. Ακόμη και για όσους δεν τον πηγαίνουν ο Τατούλης, συγκαταλέγεται ανάμεσα στους εναπομείναντες θεωρητικούς της κεντροδεξιάς. Για να επανέλθω. Και καταλήγει ο αρθρογράφος. Αφού το ΠΑΣΟΚ σου έδωσε τη στήριξη, είναι πολλά τα λεφτά της εξουσίας Πέτρο… Αλληλουχία σκέψης; Καμία , ας μην έχουμε όμως και μεγάλες απαιτήσεις.
Ε, το σημερινό όμως ήταν άνευ προηγουμένου! Πίνω καφέ στην πλατεία, με έναν γνωστό αριστερό, από εκείνους τους παλιούς ξέρετε. Διαβάζει «Ριζοσπάστη». Σηκώνεται να χαιρετίσει έναν γνωστό και επειδή καθυστερεί, αρχίζω να ξεφυλλίζω το «κόκκινο εγχειρίδιο». Πέφτω πάνω σε ένα άρθρο, που αναφέρεται στο ίδιο ακριβώς άρθρο του κ. Τατούλη εκείνης της περιόδου. Ίδιες παραπομπές. Ίδιος συλλογισμός. Ίδια συμπεράσματα. Μιλούσες έτσι για το ΠΑΣΟΚ και τώρα το δέχτηκες, έλεγε μεταξύ άλλων ο γνωστός αρθρογράφος για τον κεντροδεξιό πολιτικό. Δεν μπόρεσε να μη μου ξεφύγει ένα μειδίαμα. Ε, λοιπόν, αν ο Τατούλης, που λένε οι εχθροί του πάει «χέρι- χέρι» με τον Καρατζαφέρη, τότε κι οι εχθροί του της Νε.Πολ.Αν. (είπαμε Νέα Πολιτική Άνοιξη) πάνε χέρι- χέρι με την Παπαρρήγα! Ο φίλος μου, που είχε ήδη γυρίσει στο μέρος μου, προσβάλλεται. «Τι θες, ρε, γιατί μειδιάς;», μου λέει. Του ομολογώ τη μύχια σκέψη μου, και έρχεται και η χαριστική βολή. «Μα, δεν το ξέρεις, αυτό είναι λένε το σενάριο. Να καταφέρει να πάει σε δεύτερο γύρο, για να πάρει και τις δικές μας ψήφους». Μου έρχεται ο ουρανός στο κεφάλι!
Με πιάνει πανικός! Το μαρτύριο όμως μάλλον δεν είχε τέλος. Πιάνει το αυτί μου μια συζήτηση από το διπλανό τραπέζι. Ένας συμπολίτης μου (υποθέτω) τρομαγμένος, έχει πιάσει από το μπράτσο ένα φίλο και του ομολογεί ότι τον πιάσανε , λέει, να του πούνε ότι θα του βγάλουνε μια μικροεξυπηρέτηση από την πολεοδομία στη φόρα, αν τον δουν να κοιτάζει προς Τατούλη. Τώρα γίνανε όλα ξεκάθαρα. Ηρεμώ. Καταλαβαίνω τι εννοεί ο νομάρχης μας όταν λέει ότι «οι πόρτες της νομαρχίας ήταν πάντοτε ανοικτές». Ξεχνούσε όμως τότε να τους πει ότι τον λογαριασμό θα τον πληρώσουνε μετά…