«Πολύ ωραία για να είναι αληθινά»...

ή ...τι φοβούνται οι κυνηγοί; . Του Θανάση Αρτέμη . Δύο γεγονότα που προβάλλουν θετικά τους κυνηγούς παρουσιάζονται αυτές τις μέρες στα ΜΜΕ...

ή ...τι φοβούνται οι κυνηγοί;
.
Του Θανάση Αρτέμη
.
Δύο γεγονότα που προβάλλουν θετικά τους κυνηγούς παρουσιάζονται αυτές τις μέρες στα ΜΜΕ και στο Διαδίκτυο.
Οι θηροφύλακες της Κυνηγετικής Ομοσπονδίας Στερεάς Ελλάδας, παρουσία του Προέδρου της Ομοσπονδίας Νίκου Σταθόπουλου, «απελευθέρωσαν άγρια πουλιά στο Σχιστό». (εδώ)
Η Κυνηγετική Ομοσπονδία Μακεδονίας-Θράκης «επικήρυξε με 10.000  τον ασυνείδητο οπλοφόρο, που πυροβόλησε και σκότωσε ψαραετό στην περιοχή του ποταμού Έβρου» (εδώ)
Θα μπορούσε να είναι και σύμπτωση, αλλά «οι μέρες είναι πονηρές» και μας δίνουν την ευκαιρία, με αφορμή και τις προγραμματικές δηλώσεις της νέας «πράσινης» Κυβέρνησης να αναδείξουμε το ζήτημα.
Το κυνήγι είναι σίγουρα μια πανάρχαια δραστηριότητα. Τα θηράματα όμως από την εποχή του λίθου έχουν τα ίδια μέσα για να «αμυνθούν», σε αντίθεση με...

τον άνθρωπο, που συνεχώς βελτιώνει τα τεχνικά μέσα για το κυνήγι και κυρίως δεν το ασκεί πια για επιβίωση, αλλά για «χόμπυ».
Σήμερα όμως που το φυσικό περιβάλλον και η πανίδα έχει ανάγκη περισσότερης προστασίας, πρέπει να αρχίσουμε ένα δημόσιο διάλογο και για το κυνήγι.
Καλή είναι η πράσινη ανάπτυξη και το νεοσύστατο Υπουργείο Περιβάλλοντος, αλλά δεν είδα (ούτε άκουσα) πουθενά λέξη για περιοριστικούς κανόνες για το κυνήγι.
Βέβαια οι φίλοι κυνηγοί είναι πολλοί (υπολογίζονται στις 250.000 ;), οργανωμένοι σε συλλόγους και κόμμα (!!!), και ίσως έχουν αντιρρήσεις, αλλά οι μη κυνηγοί και οι έχοντες νόμιμα δικαιώματα να απολαμβάνουν τη φύση είμαστε όλοι και κυρίως οι επόμενες γενιές.
Μπορεί να υπάρχουν περιοριστικές ή ρυθμιστικές διατάξεις για το κυνήγι στη χώρα μας, αλλά κρίνονται υποτυπώδεις με βάση αυτά που ισχύουν στις ανεπτυγμένες χώρες της Ε.Ε. και το κυριότερο η αστυνόμευση της εφαρμογής τους γίνεται από τους ίδιους τους κυνηγούς μέσω της ιδιωτικής θηροφυλακής των κυνηγετικών συλλόγων (!!!!).
Η σπουδαιότερη όμως έλλειψη είναι η μη ύπαρξη «πλαφόν» στον αριθμό των κυνηγών σε επίπεδο χώρας ή και περιοχής.
Και θέτω ευθέως το ερώτημα. Πόσοι κυνηγοί «χωράνε» στην Ελλάδα ; Έχει γίνει καμιά μελέτη για τη «φέρουσα ικανότητα» της Ελλάδας σε κυνηγούς ; Αν αύριο πάνε όλοι οι Έλληνες και ζητήσουν «Άδεια Κυνηγιού», υπάρχει κάποιος νόμος που θα βάλει φρένο ; Νομίζω πως όχι. Δεν υπάρχει ποσοτικός περιορισμός. Όποιος θέλει μπορεί να γίνει κυνηγός και «γαία πυρί μιχθήτω» !!!
Επανέρχομαι λοιπόν στον πρόσφατο «ακτιβισμό» των κυνηγών και θέτω μερικά απλά, αλλά όχι αθώα ερωτήματα.
Πόσες φορές μέχρι τώρα επενέβησαν στο παζάρι άγριων πουλιών του Σχιστού και απελευθέρωσαν άγρια πουλιά ;
Πόσες φορές μέχρι τώρα έχουν επικηρύξει συναδέλφους τους, οπλοφόρους και μάλιστα με το σοβαρό για έναν σύλλογο ποσό των 10.000  ;
Είναι σύμπτωση το ότι οι ενέργειες αυτές, που τόσο πολύ επικοινωνήθηκαν, συμπίπτουν με την μεταφορά των αρμοδιοτήτων του κυνηγιού στο νέο Υπουργείο Περιβάλλοντος και στη νέα Υπουργό Τίνα Μπιρμπίλη, που έχει ιδιαίτερες οικολογικές ευαισθησίες και κυρίως είναι έξω από πελατειακά πολιτικά δίκτυα (εξωκοινοβουλευτική) ;
Έχουν το ηθικό δικαίωμα αυτοί που σκοτώνουν τα ελεύθερα άγρια πουλιά και ζώα, να διαμαρτύρονται για τον περιορισμό της ελευθερίας τους ; Πολύ υποκριτικό ! Βέβαια ο αντίλογος είναι ότι τα σκοτώνουν «νόμιμα», αλλά πρέπει να υπενθυμίσω ότι ο λαός απάντησε πολύ σκληρά σε αυτούς που υποστήριξαν πως «ό,τι είναι νόμιμο είναι και ηθικό».
Τα ερωτήματα είναι ρητορικά και δεν περιμένουμε απάντηση. Διατυπώνονται απλά για να αναδειχθεί και να αποδειχθεί, ότι τα γεγονότα αυτά εντάσσονται σε ένα επικοινωνιακό σχέδιο δημιουργίας εντυπώσεων και πολιτικής προσεταιρισμού της νέας πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Περιβάλλοντος.
Νομίζω ότι είναι επιτακτική ανάγκη η νέα Υπουργός Τίνα Μπιρμπίλη να βάλει το θέμα στην ατζέντα της, γιατί η κατάσταση με το κυνήγι δεν πάει άλλο.
Δεν λέμε να καταργηθεί το κυνήγι, γιατί ξέρουμε ότι αποτελεί μια κοινωνική πραγματικότητα, όπως επίσης διότι υπάρχουν και οικονομικά συμφέροντα που εξαρτώνται από αυτό. Δεν είναι όμως δυνατόν σε μια χώρα της Ε.Ε. να επικρατεί αυτή η χαώδης και ανεξέλεγκτη κατάσταση, όπου οργανωμένες μειοψηφίες να νέμονται και να καταστρέφουν τον φυσικό πλούτο που ανήκει σε όλους μας.