Τι λέει ο Λούλης για τη συντριβή της ΝΔ...

Από τον Αντώνη-Μάριο Παπαγιώτη Μια άρτια ανάλυση , που ταυτόχρονα αποτελεί και την απόδειξη ότι ο κ. Λούλης γνώριζε για την ήττα πριν τις εκ...

Από τον Αντώνη-Μάριο Παπαγιώτη

Μια άρτια ανάλυση, που ταυτόχρονα αποτελεί και την απόδειξη ότι ο κ. Λούλης γνώριζε για την ήττα πριν τις εκλογές. Ταυτόχρονα, η ανάλυση αυτή καταδεινύει το λόγο για τον οποίο το ΠΑΣΟΚ δεν θα πρέπει να καθησυχάζει.

"Η αδιευκρίνιστη ψήφος σε ένα sui generis τοπίο
Οι εκλογές αυτές, εν σχέσει με τις εκλογές από τη δεκαετία του 1980 και μετά, διεξάγονται σε ένα sui generis τοπίο. Και τούτο διότι ενώ το ένα μεγάλο κόμμα προ των debates (όταν δηλαδή επιτρέπονταν ακόμη η δημοσιοποίηση δημοσκοπήσεων) συσπειρώνονταν (ΠΑΣΟΚ), το άλλο μεγάλο κόμμα ήταν ο κύριος τροφοδότης της αδιευκρίνιστης ψήφου (περίπου το 50% της ψήφου αυτής ήταν ψηφοφόροι της ΝΔ το 2007).
Το πρακτικό αποτέλεσμα της πραγματικότητας αυτής είναι πως μια κρίσιμη μάζα ψηφοφόρων της ΝΔ του 2007 τηρούσε στάση αναμονής και στάθμιζε τις επιλογές της. Έτσι η ΝΔ είχε μεν μια εν δυνάμει σημαντική δεξαμενή ψηφοφόρων, όμως για...

να τους επαναπροσελκύσει χρειαζόταν συγκροτημένη προσπάθεια. Ήδη πάντως, η θετική παρουσία του αρχηγού της στα debates δημιούργησε νέα δεδομένα, που απομένει να καταλαγιάσουν.
Πέρα όμως από τα εντυπωσιακά υψηλά ποσοστά αδιευκρίνιστης ψήφου, υπάρχει μια εξίσου εντυπωσιακή ρευστότητα σε σημαντικό τμήμα του εκλογικού τοπίου. Κατʼ αρχάς εκείνοι που δεν τοποθετούντο εκλογικά, όταν ερωτώντο έστω για την όποια τάση που πρόσκαιρα τους χαρακτήριζε, απαντούσαν ότι η τάση αυτή είναι περισσότερο ή λιγότερο προσωρινή και πως θα ξανασταθμίσουν τις προτεραιότητές τους. Άρα προστίθετο ρευστότητα στους ήδη ρευστούς ψηφοφόρους!
Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Ποσοτικές δημοσκοπήσεις που διερευνούσαν τη «σταθερότητα» όσων έκαναν επιλογές, αποκάλυπταν ότι αρκετοί από τους «αποφασισμένους», δεν είχαν κατασταλάξει πλήρως. Τούτο ίσχυε πολύ περισσότερο για εκείνους που μετακινούντο από κόμμα σε κόμμα, αλλά ίσχυε (εν μέρει έστω) και για εκείνους οι οποίοι εμφανίζονταν «πιστοί» στο κόμμα τους.
Αυτή η έντονη ρευστότητα (σε άλλο επίπεδο και με άλλα χαρακτηριστικά) χαρακτήρισε και τις Ευρωεκλογές. Γιʼ αυτό όσες δημοσκοπήσεις επιχείρησαν να κάνουν «εκτίμηση ψήφου», δίνοντας ένα και μοναδικό ποσοστό «πρόβλεψης», έπεσαν έξω παντού τόσο στα ποσοστά των μεγάλων κομμάτων, όσο και σε εκείνα των μικρότερων (πλην ΚΚΕ), όπου μάλιστα διαψεύσθηκαν ακόμη πιο έντονα. Παταγώδης όμως ήταν και η αποτυχία των exit polls δηλαδή, στην ουσία, της δημοσκόπησης έξω από τα εκλογικά κέντρα. Ενώ οι δημοσκοπήσεις δεν κατέγραψαν και άρα δεν προέβλεψαν την ισχυρότατη δυναμική υπέρ της αποχής.
Οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις που στάθηκαν στη συμπεριφορά όσων δεν ψήφισαν στις Ευρωεκλογές, αποτύπωσαν πρόσκαιρες συγκυρίες που δεν εκπλήσσουν: Όσο πιο συσπειρωμένο ήταν ένα κόμμα συνολικά, τόσο προέκτεινε την ίδια τάση σε εκείνους που απείχαν στις Ευρωεκλογές. Τούτο είναι φυσιολογικό. Επίσης το πιο αποσυσπειρωμένο κόμμα είχε ειδικότερες δυσκολίες σε ψηφοφόρους του που απείχαν στις Ευρωεκλογές. Όμως αυτά τα δεδομένα που ίσχυαν όταν δημοσιοποιούντο ακόμη δημοσκοπήσεις, δεν είναι διόλου σίγουρο ότι θα διατηρηθούν, στο βαθμό που αποσυσπειρωμένα κόμματα αρχίζουν πλέον να συσπειρώνονται.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, κάθε απόπειρα «κατανομής» των αδιευκρίνιστων ψηφοφόρων με μαθηματικά μοντέλα, είναι εξίσου αναξιόπιστη με όσα επιχειρήθηκαν στις Ευρωεκλογές. Διότι η ρευστότητα του τοπίου δεν μπορεί να περιχαρακωθεί και να προσδιορισθεί από τα μοντέλα αυτά. Ο γράφων υπήρξε πάντα χρήστης και θιασώτης αξιόπιστων δημοσκοπήσεων. Εκείνες που είναι χρήσιμες είναι όσες αρκούνται στη καταγραφή τάσεων, αντί να «προφητεύουν». Αλλά στο σημείο αυτό, δυστυχώς, κάποιοι δημοσκόποι δεν αρκούνται στον πραγματικό τους ρόλο.
Επισημάνθηκε ήδη το sui generis τοπίο όπου μεγάλο τμήμα της αδιευκρίνιστης ψήφου ανήκει κυρίως σε ένα χώρο. Παράλληλα είναι βέβαιο πως τα debates επηρέασαν (όπως συνέβη στις εκλογές του 2000, 2004, 2007 και πρόσφατα στις Ευρωεκλογές) το τοπίο. Η επιρροή αυτή, όπως έχω ήδη γράψει, δεν θα είναι μόνο άμεση, αλλά θα «φιλτραρισθεί» σταδιακά από το εκλογικό σώμα. Έχω ήδη σημειώσει σε προηγούμενη ανάλυσή μου πως τα debates ενίσχυσαν όσους επικράτησαν σε αυτά, δηλαδή κυρίως τους Κώστα Καραμανλή και Αλέξη Τσίπρα, ανοίγοντας διόδους για την ανάκαμψη των κομμάτων τους.
Που θα καταλήξουν όλα αυτά, σε ποιες κομματικές ισορροπίες, είναι άγνωστο. Πιθανότατα θα είναι άγνωστο (σε μεγάλο βαθμό) και λίγο πριν την κάλπη. Το γεγονός ότι η αδιευκρίνιστη ψήφος εντοπίζεται κυρίως στη μία πλευρά (το sui generis δεδομένο που αναφέραμε), εντείνει την αβεβαιότητα και τα ερωτήματα.
Η ψήφος αυτή σταδιακά και μέσα από μια διαδικασία επίπονου ξεκαθαρίσματος διλημμάτων, θα οδηγηθεί κυριολεκτικά στο νήμα πριν να καταλήξει κάπου. Έτσι το διάστημα που απομένει για το ξεκαθάρισμα αυτό, αν και τυπικά, έχει περιορισμένο χρόνο, πολιτικά έχει βαθύτερο χρονικό ορίζοντα. Με τις αβεβαιότητες να κυριαρχούν."
(Πηγή: http://www.johnloulis.gr/default.asp?siteID=1&pageID=5&tablePageID=1&langID=1&entryID=455)