Ξεδιάντροπη υποκρισία και...

... εξευτελισμός των θεσμών. Με αφορμή τη διαγραφή Τατούλη . Από τον Μάκη Γιομπαζολιά giobazolias.blogspot.com . Η περίπτωση του κ. Τατούλη...

... εξευτελισμός των θεσμών. Με αφορμή τη διαγραφή Τατούλη

.

Από τον Μάκη Γιομπαζολιά

giobazolias.blogspot.com

.
Η περίπτωση του κ. Τατούλη προσφέρεται, για να επαναφέρουμε ένα σοβαρό προβληματισμό. Που έχουμε εκθέσει σε ανύποπτες στιγμές. Για την μεγαλύτερη διαπλοκή, που έχει βραχυκυκλώσει την λειτουργία της Δημοκρατίας στην χώρα μας. Και σε άλλες χώρες, είναι αλήθεια. Αλλά εμείς για την Ελλάδα μιλάμε τώρα.

Η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας διέγραψε από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία και από το κόμμα τον βουλευτή Αρκαδίας κ. Τατούλη. Και ο γραμματέας του κόμματος αλλά καί εκείνος της κοινοβουλευτικής ομάδας ζητούν από τον διαγραφέντα βουλευτή, να παραιτηθεί από την έδρα του, για να την καταλάβει ο πρώτος επιλαχών.

Αυτό έχει συμβεί φυσικά και σε άλλες περιπτώσεις αυτού και προηγούμενων κυβερνώντων κομμάτων.Είναι ξεδιάντροπη υποκρισία και εξευτελισμός των θεσμών, τους οποίους υποτίθεται ότι υπηρετούν και υπερασπίζονται.

Ο βουλευτής, λέει, "ανήκει" στο κόμμα ! Λέει πουθενά τέτοιο πράγμα το Σύνταγμα; Που το βρήκαν γραμμένο; Αλλά αφού έχουν το ίδιο το Σύνταγμα "γραμμένο"... Το χειρότερο είναι, ότι σε αυτά που ξεδιάντροπα διατείνονται, έχουν δίκιο! Πράγματι στην Ελλάδα ο βουλευτής "ανήκει" στο κόμμα του.

Η κομματική ηγεσία τον διόρισε υποψήφιο. Οι ψηφοφόροι τον ψήφισαν κυρίως γιατί ήταν υποψήφιος αυτού του κόμματος, πολλές φορές ανεξάρτητα από την προσωπικότητα και τις ικανότητές του. Ο ίδιος ζήτησε την ψήφο των πολιτών, για να πάει στη Βουλή και να υπερασπισθεί πάση θυσία τις επιλογές της Κυβέρνησης του κόμματός του. Και εξελέγη βουλευτής με αυτήν την συνείδηση. Και όχι για να κρίνει τις επιλογές της Κυβέρνησης, με κριτήριο τα συμφέροντα της χώρας και των εκλογέων του.

Αυτό είναι το δράμα της Δημοκρατίας μας και όχι ο κ. Τατούλης ή όποιος "ομοιοπαθής" του.Οι βουλευτές μας γίνονται εκόντες άκοντες κομματικά "κοπάδια". Και δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα κοινωνικών τάξεων ή πολιτών διαφόρων περιοχών. Είναι κοινώς αποδεκτό (!), ότι εκλέγονται, για να εξυπηρετούν τα στενά συμφέροντα του κόμματός τους. Και ακόμη χειρότερο, να λένε πάντα "ναί" στην Κυβέρνηση, τις οποίας τις επιλογές είναι εντεταλμένοι να κρίνουν. Να λένε πάντα "ναί" αλλιώς είναι "αποστάτες" !

Αυτή η κατάσταση είναι η πρακτική έκφραση του δεδομένου, ότι η προβλεπόμενη από το Σύνταγμα διάκριση των εξουσιών, που υποτίθεται ότι θεσπίσθηκε ως κεντρικό στήριγμα υγιούς λειτουργίας της αντιπροσωπευτικής Δημοκρατίας, έχει κυριολεκτικά κουρελιασθεί. Με ευθύνη όλων των πολιτικών δυνάμεων, που έχουν γίνει πολιτικά "μαγαζιά". Και με παθητική αποδοχή όλων μας. Δυστυχώς !

Απλά πράγματα. Ένα κόμμα (ή και περισσότερα που συνεργάζονται κυβερνητικά), εάν πάρει (ουν) την πλειοψηφία στις εκλογές, παίρνει (ουν) :

1.- Την Νομοθετική εξουσία, δηλαδή την πλειοψηφία των βουλευτών "κοπαδοποιώντας" τους, να ψηφίζουν κάθε κυβερνητική επιλογή, για να μην τους πούν "αποστάτες".

2.- Την Εκτελεστική εξουσία, δηλαδή την Κυβέρνηση, που αποτελείται από βουλευτές, οι οποίοι έτσι ψηφίζουν στη Βουλή τα νομοσχέδια που κατεβάζουν ως Κυβέρνηση.

3.- Την Δικαστική εξουσία, αφού η Κυβέρνηση διορίζει την ηγεσία της.Αέρας κοπανιστός λοιπόν η διάκριση των εξουσιών. Άρα για ποια Δημοκρατία μιλάμε ; Την απόλυτα βραχυκυκλωμένη ;Και μας έχουν ποτίσει όλους με αυτό το ναρκωτικό, που θεωρούμε, ότι έτσι είναι σωστό να γίνεται και τίποτε δεν μπορεί να αλλάξει.

Για να σκεφτούμε λίγο, τί θα μπορούσε να αλλάξει, για να λειτουργεί υγιώς η Δημοκρατία μας. Η άποψή μου :

- Τα κόμματα εκθέτουν στο λαό το πρόγραμμά τους και στις εκλογές διεκδικούν μόνο την Εκτελεστική Εξουσία, δηλαδή μόνο την Κυβέρνηση: Υπουργούς, υφυπουργούς, γενικούς γραμματείς, διοικητές δημοσίων οργανισμών και πολιτικούς προϊσταμένους όποιων κρατικών υπηρεσιών εξουσίας. Για μια ολόκληρη κυβερνητική θητεία, χωρίς δυνατότητα πρόωρων εκλογών.

- Όλοι αυτοί οι Κυβερνητικοί παράγοντες ΔΕΝ είναι βουλευτές. Ούτε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός βεβαίως. Η Κυβέρνηση κρίνεται από την Βουλή, άρα δεν μπορεί να είναι τμήμα της Βουλής. Κρίνοντες και κρινόμενοι οι ίδιοι;

- Βουλευτές εκλέγονται, από ενιαίες λίστες υποψηφίων, που έχουν αναδειχθεί ως τέτοιοι με διαδικασίες βάσης, είτε στους χώρους των κοινωνικών τάξεων που υπάρχουν στην χώρα( εργαζόμενοι, επιχειρηματίες, επιστήμονες, βιομήχανοι, αγρότες κ.α.) είτε μεταξύ των πολιτών κάθε νομοθετημένης περιοχής της χώρας ( περιφέρεια, νομό, δήμο ).- Εάν συμβαίνει να εκλέγονται, με τέτοια όμως διαδικασία, άτομα που πρόσκεινται στην ιδεολογία αυτού ή εκείνου του κόμματος, με γειά τους με χαρά τους. Αλλά θα εκπροσωπούν εκείνους που τους εξέλεξαν και όχι το κόμμα. Θα είναι ελεύθερα ανακλητοί από τους εκλογείς τους, εάν κρίνεται ότι δεν τους εκπροσωπούν σωστά. Και θα κρίνουν τις κυβερνητικές επιλογές, συμφωνώντας ή διαφωνώντας, με κριτήριο τα συμφέροντα των εκλογέων τους. Δηλαδή τα συμφέροντα των Ελλήνων πολιτών

.- Η ηγεσία της Δικαιοσύνης επιλέγεται από τους ίδιους τους δικαστές, είτε με επετηρίδα είτε με ειδική εκλογή. Δεν είναι διακριτές έτσι οι ανεξάρτητες εξουσίες της Δημοκρατίας ;Βεβαίως για να γίνουν αυτά ( ή όποια άλλη εναλλακτική εξυγίανσης του πολιτικού μας συστήματος ), πρέπει να αλλάξουν το Σύνταγμα και ο εκλογικός νόμος. Να αλλάξουν. Από ποιούς ; Από αυτούς που θέλουν την διαιώνιση της κομματοκρατίας στη Βουλή, τον επαγγελματισμό της πολιτικής και την διαιώνιση της βουλευτικής τους ιδιότητας ; Δύσκολο.

Άρα, πρώτο-πρώτο, που πρέπει να συμβεί, με επιλογή αυτών, έστω αυτών των δεδομένων πολιτικών ηγεσιών, είναι η θέσπιση ορίου θητειών, για κάθε αιρετό εκπρόσωπο του λαού. Νέο αίμα, νέες ιδέες, κατάργηση του επαγγελματισμού στην πολιτική.Θα είναι το πρώτο ουσιαστικό βήμα, για να φτάσουμε μέχρι τα ανωτέρω προτεινόμενα. Να εξυγιάνουμε και να ελευθερώσουμε την Δημοκρατία μας από το μέγα βραχυκύκλωμα που την πνίγει.

Ας το τολμήσουν!